Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (прв дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на неколку девојки и жени од Украина, од првите денови на руската инвазија.

КСЕНИЈА 

студентка по медицина, 20 год.

Днепар, Украина

Моите белешки од војната

 

Почнав да се спремам за војната уште многу пред да започне, но не се брзав. Не се сеќавам на многу, освен на неколкуте дена „пред“ [војната].

Една ноќ се разбудив во 04:40 наутро зашто слушнав тресок од надвор. Мислев дека се работи за експлозија бидејќи на неколку автомобили на улицата им се активираа алармните системи. Ги грабнав моите стаорци, ја скрив првата верзија на мојата „торба за итни случаи“ во две кутии од локалната Нова Пошта, ги разбудив сите и седнав на излезот, далеку од прозорците.

22 февруари (2 дена пред војната)

Мојата анксиозност растеше. Почнав активно да барам продавници каде што ќе можам да купам нешто повеќе од јаже и суво гориво. Разлистав стотина веб-страници и продавници на Инстаграм во потрага по пренослива соларна батерија, трансформатор, кремен, пламеник и боци со гас.

Проблемот беше во тоа што апсолутно секаде го добив одговорот „производот не е на залиха“. Никаде немаше кремен. Ми требаа работиве за да издржиме малку подолго во случај на окупација. Потоа седнав, повторно ги изгледав советите за преживување и повторив како се дава прва помош.

23 февруари (еден ден пред војната)

Утрото купив носач за стаорци. Моите стаорци не се согласуваат. Морав да размислам како да направам две прегради во еден носач и да сфатам како да закачам чинии за вода. „Во случај на евакуација, ни треба само неопходното што не зазема многу простор“.

Попладнето отидовме да ја видиме тетка ми Таја и да направиме пикник. Мајка ми сакаше да остане до подоцна, но јас чувствував некаков немир. Инсистирав да заминам порано за да испазарам во Аурора (локалната продавница во која се наоѓаат евтини работи).

Стигнавме половина час пред затворање и успеавме да купиме кабаници, прибори за прва помош, јажиња, запалки и еден куп други работи. Во супермаркетот наполнивме две колички, во случај да не можеме да се евакуираме и градот во одреден момент да биде под окупација. Сè уште се сеќавам дека имавме 5 лименки храна, по 3 пакувања од секој вид житарки, сол, путер, крекери (ако нема начин да се подготви топла храна), колачиња, протеински барови и чоколадо.

Инсистирав да го провериме куферчето за итни случаи уште еднаш.

Моите стаорци беа немирни. Нешто ги плашеше нив, а и мене. Не можев да заспијам од вознемиреност. Стаорците испуштаа звуци. Тоа дополнително ме држеше будна до 2 часот наутро. Се разбудив во 03:00 со желба за McMuffin. Во локалниот McDonald’s го има од 4 наутро до 11 часот. Си помислив: „Треба да чекам саат време за да го нарачам преку Glovo…“ (колку наивно од мене).

24 февруари (ВОЈНА)

Во 05:00 часот мајка ми влета во собата облеана во солзи и ги изговори зборовите: „Нè бомбардираат, војната започна“.

Сè уште делумно будна, не можев да разберам што зборува сè додека не слушнав масивна експлозија неколку секунди подоцна… Боже, колку страшно се осети. Експлозивниот бран предизвика вибрација која помина низ целото мое тело така што срцето ме болеше, но никогаш не помислив дека може да боли од ужас!

Силниот тресок со кој се разбудив пред неколку недели не беше „ништо“ во споредба со таа експлозија. Почна да ме фаќа паника, но успеав да се сталожам.

Додека му се јавував на тато да се консултираме за следниот чекор, ги скрив стаорците во нивниот носач и се облеков. Татко ми ми крена со неговиот сонлив глас како што си замислував. Ми рече дека е до моето анксиозно растројство и тоа ме прави да се чувствувам така. Ми рече да земам седатив и да се вратам в кревет. Но потоа слушна нова експлозија, рече дека ќе се јави штом има повеќе информации и ја спушти слушалката. Се јави минута подоцна, ни рече да се спакуваме и да се скриеме во ходникот блиску до носечкиот ѕид.

Повторно, како резултат на мојата параноја, бевме опремени. Никој не ме сфаќаше сериозно додека купував намирници и се подготвував за војната „која никогаш нема да се случи“ но која нè разбуди тоа утро.

На ТВ немаше ништо, сирените не се огласија. Но сите слушнавме и експлозивните бранови ја погодија земјата.

Си дојдов малку на себе и отворив Инстаграм. Моите пријатели ширум земјата ги спомнуваа експлозиите и паничеа на своите сториња. Немаа појма што да прават. Им пишав порака на сите оние со кои сум престанала да комуницирам пред неколку години поради некаква расправија. Луѓето со кои не се согласував ме прашуваа дали ми треба помош. Едни пријатели од Русија ме прашаа што се случува кога ми вратија на пораките. Уште една војна! Новата војна (старата започна пред осум години).

Поради мојот „воен делириум“ имавме храна, вода и лекови, ни фалеше уште кеш. Како можев да не помислам на тоа порано. Како можев да направам таков пропуст! Глупава, требаше подобро да испланирам! Пред првиот банкомат стоевме час и 27 минути. Немаше пари (глупача!). Пред вториот банкомат чекавме во редица 2 часа и 14 минути (кога сум под стрес, меморирам бројки и точно време). Успеав да извадам само 4,000 УАХ (120 евра). Во тој момент, сите продавници примаа исклучиво кеш.

„Нема да преживееме со 4,000 ако примаат само кеш. Како не ми текна на ова порано?!“

Ги запечативме сите прозорци со селотејп и картон. Наместивме побезбеден простор во една од собите. Татко ми, сестра ми Катја и децата од останатиот дел од семејството требаше да дојдат кај нас за да бидат побезбедни.

Тато рече дека ќе дојде изутрина. Мајка ми и мојот помлад брат Лиоша решија наизменично да спијат во иста соба за да не ја пропуштат сирената. Иако исцрпена, не можев да заспијам до 5 часот наутро. „Ден без сон, сигурна сум дека ќе се врати да ме прогонува“.

П.С. На 25 февруари, студентите по медицина (вклучувајќи ме и мене) беа регрутирани во медицинскиот резерват и распоредени по болници во случај на голем број ранети. Беше на волонтерска база. Бевме прашани дали имаме некаква преференца за медицинските установи во кои требаше да нè назначат. Јас волонтирав.

9 март 

Не можам да спијам затоа што сонувам за војна, смрт, гранатирање, обиди да се скријам и да бегам.

Сепак, мислам дека не доживувам никакви манифестации на анксиозност и опсесивно-компулсивни нарушувања. Под стрес сум, но во рамките на нормалата. Не е оној тип на анксиозност што ме прогонува цел живот. Војната покажа дека „пријателите“ од Русија навистина сакаат да ме видат мртва, а оние Украинци кои речиси ги сметав за непријатели се спремни да истрчаат и да ми помогнат овде и веднаш!

15 март

„2 наутро. Читам книга”.

Наеднаш слушнав многу силен звук. Ја фрлив книгата и почнав да врескам за сите да станат (бев толку исплашена што го губев паметот). Бучавата беше толку силна што ми пукнаа ушите. Сите истрчавме кон нашето засолниште во ходникот. Мајка ми штотуку се разбуди и мислеше дека ме фатила паника за ништо, но следеше голема експлозија. Сите молчеа.

Страшна бучава, експлозија, но не слушнавме сирена… Беше толку чудно. Во теорија, прво оди сирената, а потоа следат експлозии и секакви звуци.

Бев преплашена. Нема зборови што можат да го опишат тој страв.

Моите мисли во тие секунди беа: „Каква е оваа бучава? Дали вака започнува паничен напад? Не, звукот е премногу реален за да биде паничен напад. Боже, зошто е толку гласно?! Дали е тоа ракета? Зошто е толку гласно?! Каде е сирената за воздушен напад? Ксенија, ти пукнаа ушите! Треба да ја отвориш устата за да не ти пукнат тапанчињата!“

Бев толку преплашена дека нема да имам време да го разбудам моето семејство пред „експлозијата“ и тоа ќе ги чини живот.

Една минута подоцна добив известување. „Авиони. Сите, одете во засолништата. Предупредување за воздушен напад“

Мајка ми рече: „Не се сеќавам зошто се разбудив, но дефинитивно не беше вревата надвор… ти врескаше“ и таа не беше помалку исплашена од мене.

Станав свесна за стравот дека нешто ќе ти влезе низ прозорецот (звучеше како ракетата да е над нас) таа вечер. Природно е да се плашам, но се срамам затоа што се плашам. Тоа што се случува тука не е ништо во споредба со Мариупол и други места.

Се прашувам: „Како можам да се плашам и да плачам кога сум безбедна?“. Сè уште немам одговор на тоа.

 

АНА

психијатар, 26 год.

Днепар, Украина

 

21, тоа отсекогаш ми беше омилен број.

Дури и среќен број.

Но, дефинитивно не и денес – на дваесет и првиот ден од војната.

Во болницата Мечников, местото каде што работам, продолжуваат да пристигнуваат ранети лица. Тоа е голема институција. Секој ден има сè повеќе ранети.

Рецепцијата ти создава вртоглавица: безброј лица, имиња, лични приказни, повторно лица.

Во меѓувреме, голем дел од работата се одвива, без сомнение, во хируршките и трауматолошките одделенија, а психијатрите се покажаа дека се попотребни од кога било. Можете да ги лекувате скршените коски, да ги собирате нивните исечени парчиња и да ги зашивате ткивата, но истите тие работи се случуваат и во нивните глави, дури и ако тоа не можете да го видите.

За време на мојата смена, одам во собата за итни случаи.

Во собата има една жена која имала трауматски ампутации на двата долни екстремитети во гранатирањето во Енерходар. Тоа се случи на првиот ден од војната. Таа седи на каучот и му плаче некому преку телефон. Не можам да ѝ ги видам нозете од под јакната фрлена преку нејзините трупци. Таа вели: „Веќе немам дом. Немам каде да се вратам. Ме префрлаат од една во друга болница…“ Таа воопшто не ги спомнува нејзините нозе. Трауматологот кој ѝ става завој, внимателно прашува: „Дали уште ви се вкочанети прстите на нозете?“. Гласот на жената трепери кога вели „Да“.

Секој ден има сè повеќе борци, кои до вчера стоеле во одбрана на секој од нас, а веќе денес ги собираат своите делови во болницата.

Во едно од одделенијата гледам двајца мажи. Разговараат како да се роднини.

Едниот од нив има одвај 20. Сè уште не ја изгубил борбеноста и вербата во посветла иднина. Отворено се насмевнува и прави лоши шеги. Ептен дрдори и многу се смее. „Само што“, вели тој, „не можам да спијам. Како да сум уште таму. Синоќа скокнав на креветот да се скријам во ровот, но не можев да се поместам, гледаш“ и ги покажува нозете во завој.

Неговиот цимер е постар. Овој човек веќе има жена и ќерка. Во Мариупол… Зборува тивко, понекогаш речиси шепотејќи. Гледа некаде на страна, само повремено ги среќава моите очи.

„Посакувам само моите блиски да можат да си заминат. Денес конечно успеав да ѝ се јавам на сопругата“. Потоа: „Која е поентата на нашиот разговор? Не ме проверуваш само за да обележиш во твојот дневник?” Не се чувствувам навредена. Разбирливо е.

Во неговите очи гледам едвај забележлива искра кога останувам со нив во одделението. Почнува да се отвора повеќе во разговорот и да го споделува сопственото искуство. Ме прашува: „Зошто реши да станеш психијатар?“.

„Богојавление“ одговарам, а тој замислено се насмевнува.

Пред да заминам, првиот војник ме прашува дали може да црта. “Левак?” Погледнувам кон неговата скршена десна рака. „Не, но барем ќе чкрткам. Досадно е тука“.

Луѓето се борат таму негде за ние да можеме да живееме. Ние се бориме тука за да им го вратиме здравјето. Чувствувам како да пукам од гордост за нашиот народ, а срцето ме боли. Уште колку ли вакви приказни има?

Добиваме толку многу повици од оние кои не можат да дојдат во болница. Некои имаат панични напади и анксиозност. Оние кои се веќе тука бараат да им се смени медицински третман. Некои од нив се борат со акутни состојби. Се трудиме да бидеме во контакт со оние кои не можат да дојдат во болница. Иако одделот е сè уште затворен, нашите специјалисти нудат психијатриска и психолошка помош на лице место и на далечина.

Ние веруваме во нашата победа. Нашиот народ нема да се скрши ниту да ја изгуби оваа војна. „Сè ќе биде Украина!“*

* така велиме деновиве наместо „Сè ќе биде добро“

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • April 15, 2022
  • ФЕМ 101
Жени кои ја зеле правдата во свои раце
Од Сестринствата во Шангај до Окупа во Мексико, ова се групите жени низ историјата, кои се обиделе да се оттргнат од идејата за полициска заштита и наместо тоа, на насилството одговориле на свој начин.
  • Од Благица Димитрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Преведувачка работилница: Оснажувачкото еротско во поезијата на Одри Лорд
Компарација на препеви на две песни од Одри Лорд
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Нашиот пат – 25 женски приказни од историјата
Тииит!Инк. ве поканува на промоцијата на публикацијата „Нашиот пат - 25 женски приказни од истроиајта“,  во петок (01.10), во кафе-книжарницата „Буква“.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Протестен марш: Јавна соба е кривично дело
Ве повикуваме на протестен марш оваа среда, 3 февруари, од 14:30 часот, за поддршка на сите жртви на криминалната група Јавна соба
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Абортус на слободата на избор под светото начело „за живот“
Десничарските конзервативни партии и во Европа и во САД имаат слични политички аспирации во насока на забрана на абортусот
  • Од Марта Стевковска
  • ФЕМ 101
Повик за учеснички на првата Школа за феминистичко пишување и критика: Фем 101
Се залагаш за родова еднаквост, но не си запознаена со историјата на женското движење? Феминистка си и сакаш да научиш повеќе за феминистички теории и политики? Имаш желба за споделување на своите приказни и искуства, но не си сигурна во своето пишување?
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Здравствениот систем и проблемите на трансродовите лица
Oсврт на трансродов маж од Македонија.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Every body is a beach body
Заеби кој што ќе каже или како ќе те погледне. 40 степени е, облечи бикини, шорцеви или кратко фустанче, ок е.
  • Од Кика Авеиро
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Meet _moooki
Доколку сте слаби на Инстаграм профили со автентични илустрации, тогаш дефинитивно треба да ја заследите _moooki, профил зад кој стои сестрано креативната Моника Стојановска.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Секоја промена започнува со љубов кон себе и своето тело: Интервју со Елисавета Димовска
За секој напредок кој сум го имала во сила или градење мускулна маса сум добила коментар – доволно ти е, немој повеќе. Сум се запрашувала, дали иста реакција би добил и маж на мое место?
  • Од Бисера Илкоска
  • ФЕМ 101
Бараме од работодавачите да ги ослободат работничките за да присуствуваат на Маршот за Осми март
Маршот ќе се одржи на 8ми Март со почеток во 15.00 часот пред МВР (ул. Димче Мирчев бр.9, главен влез), а ќе заврши во Парк Жена Борец.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Како јас да ѝ верувам на правната држава?
Интервју со Џејлан Велиу.
  • Од Елена Гаговска
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Еден „клик“ може да уништи цел живот: Интервју со Дина Дума
Имав ретка шанса да поразговарам со околу 100 девојки на кастингот кои беа отворени да ги споделат нивните приказни на оваа тема.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ФЕМ 101
Џудит Батлер: Отпорот против „родовата идеологија” мора да престане
Родовата теорија не е ниту деструктивна ниту индоктринизирана: таа едноставно бара форма на политичка слобода.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
C.A.R.E.
Култура на солидарност како место на соживот:::::
  • Од Душица Лазова
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Нам жените потешко ни се простуваат грешки: Интервју со Лана Басташиќ
Пишувам главно за женското искуство затоа што тоа е и мое искуство.
  • Од Радица Стојановска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
КРИК 06 : : Јазол – привремено постоење, анксиозност и загубена иднина
Предавање на Катрин Малабу, проследено со дискусија модерирана од Петар Милат и Славчо Димитров „Жена, женственост, трансфеминизам: алтернативи или дилеми?“
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Повик за програма за истражувачки есеи
Доколку се залагаш за родова еднаквост, имаш пасија и искуство со пишување и ти треба простор за раст и пласирање на своите идеи, ова е повикот за тебе.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ФЕМ 101
Зошто Скопје Прајд?
Затоа што никој не е слободен, додека сите не се ослободат.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, ФЕМ 101
Искра во борбата против домашното насилство: Интервју со Анастасија Младеновска
Автобиографска приказна за борбата на едно девојче.
  • Од Ива Станојковска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Сао Паоло ја добива првата книжарница за дела напишани само од жени
Жените пишуваат и тоа многу. Толку многу што со нив ќе ги наполниме сите полици на една книжарница.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ментално здравје: контекст, релации и политики
Клучно за разбирање на проблемот со менталното здравје и неадекватната медицинска парадигма, произлегува од согледувањето на причините за постоење на нарушено ментално здравје.
  • Од Ана Блажева
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (втор дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на тројца млади луѓе од Украина, од првите денови на руската инвазија.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Кејт Винслет во „Мер од Исттаун“: средовечноста е далеку од свиснат стомак
Кејт Винслет отсекогаш била смела. Но да има стомак, и тоа таков што се тресе и мрда на начин на кој прилично невпечатливо се мрдаат стомаците на повеќето 45-годишни жени е сè уште доста шокантно и тема на ударни вести.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Руските феминистки протестираат на улиците против војната што ја води Путин
Манифест на руските феминистки кои се обединија против окупацијата и војната во Украина.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Чувајќи ја Франка: Работа околу нега и грижа за време на Корона
Добивањето нега не би требало да биде само луксуз за богатите и повремен комфорт за средната класа, туку пристапна до сите деца и родители. Истовремено, работниците на грижа и нега би требало да се ценети и, се разбира, добро платени.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Жена на годината
За справувањето со родово заснованото насилство и вистинските жени на годината.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Митовите за убавина и женската сексуалност
Жената учи како да изгледа сексуално привлечна, а речиси никогаш не учи како да ја осознае сопствената сексуалност.
  • Од Доротеа Огненовска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Гласови кои недостасуваат: Водич за жени филозофи наспроти нивната исклученост од учебниците
„The Philosopher Queens“ ги истакнува мислителките од Хипатија до Хана Арент, за кои авторките велат дека ги нема во повеќето книги за филозофијата.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Пенси во Неапол или за: ведрата трагичност на расличностувањето
Излезот од мапата на повредите, неочекувано може да биде светкав, и пред сѐ игрив. Тоа го покажа и Пенси.
  • Од Вики Младенова
  • ФЕМ 101
На 8 Март марширам!
Нека ни е честит денот на женската борба
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Зад секој хомофобичен и трансфобичен напад постои човекова приказна – Oва е мојата
Важно е жртвите на насилство да зборуваат и да пишуваат за своите искуства, доколку се чувствуваат спремни да го напраат тоа, но важно е и нивните пријатели и поддржувачи да им помогнат во процесот на опоравување.
  • Од Марко и Елена
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Шмукај, шмукај, бејби!
Kлиторалниот шмукач за мене ова беше откритие на векот.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Што научив од читање книги од писателки од секоја земја во светот
Во овие три години бев маѓепсана, изненадена и шокирана од приказните раскажани од жени од сите земји - и инспирирана од солидарноста што ја прикажуваат
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Патишта на траумата
Што сè ѝ се случува на една жртва по злоставување
  • Од Матеј Тројачанец

Момент...

No more pages to load

1 2 … 15 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram