“Бенд со женски вокал” не е факинг музички жанр!

Утрово почна како и многу други утра изминативе месеци. Скролајќи по социјалните медиуми забележав расправија на Твитер околу женската репрезентативност во музиката и околу тоа дали бендовите треба или не треба да посочуваат дека имаат женски членови, како дел од описот на нивниот музички правец. Имам прилично многу зборувано на темава и искрено ми е фрустрирачки што во 2019 година сé уште постои дебата зошто етикетирањето на бендовите со женски членови е поштетно, отколку што е корисно, но што е, тука е. Почнав ревносно да пишувам твит за моите чувства и ставови на темата, но видов дека сум неколку стотици карактери над дозволениот лимит и сфатив дека мојот придонес ќе биде поголем и подобар, доколку сето тоа го напишам на поинаква платформа.

Сакам да истакнам дека 100% од музичарките со кои разговарав на темава го делат мојот став што ќе го споделам во продолжение, но во никој случај не претендирам да зборувам во име на сите жени во музиката или сите жени во хардкор културата. Почитувам дека можеби други музичарки не се чувствуваат или не размислуваат како мене. Моето мислење се основа исклучиво на моето искуство и искуството што го имам забележано на музичарките околу мене и со кои имам разговарано.

Во поголемиот дел од музичките жанрови во светот доминираат мажите и заради тоа навистина е освежувачки да се видат сѐ повеќе женски бендови и жени во бендови, особено (според мое лично мислење) во “тешката” музика. Се сеќавам дека пораснав на хардкор свирки и колку ретко беше видам жени музичарки на сцената. Една деценија подоцна, има повеќе жени вклучени во хардкор и метал музиката и сцената отколку кога било досега, но никогаш не сум видела посилен акцент на истакнување на родот и сортирање на бендови со женски членови во посебен жанр.

“Бенд со женски вокал” не е ебан музички жанр! Таквиот опис само ја намалува вредноста на бендот, го трга акцентот од бендот на неговите членови и не кажува апсолутно ништо во однос на звукот на музика (што е основната цел на делење на музиката по жанрови). Исто така можат да се сретнат и описи за бендови како “ПОК хардкор бенд” (бенд во кој има членови кои не се белци) и “Бенд со транс вокал”, но верувајте ми дека музичарите кои не се белци и трансродовите музичари не сакаат да го намалите значењето и квалитетот на нивната музика на еден единствен сегмент од нивниот идентитет.

Заради некоја причина, често употребуван аргумент за етикетирањето “бенд со женски вокал” како посебен жанр е заради тоа што “девојките кои пеат имаат високи гласови”. Како да доловам преку текст превртување со очи?! Ова е едно од најидиотските тврдења, бидејќи секој кој слуша хардкор/панк/метал знае дека постојат голем број високи машки вокали кои пеат високо и голем број женски вокалки кои пеат ниско. Минатата недела, видов како некој пишува дека му се допаѓа терминот “бенд со женски вокал”, бидејќи на тој начин се поддржуват жените во музиката и тоа е брз начин да се најдат бендови со женски членови. Оваа личност исто така беше момче кое почна да се расправа со – внимавајте- неколку женски музичарки кои му објаснија зошто би сакале да не бидат етикетирани на тој начин. Ако не сте музичар кој се идентификува како женски, а сакате да ги поддржите жените на сцената, треба да слушнете на кои начини можете да бидете поддржувачки настроени и да се вклучите, а не да имате свои проекции за тоа како овие жени треба да се чувствуваат.

Друг, особено гневен аспект на оваа дискусија е одговорноста која се става на водечките групи и фестивали, а не на сцената, за да се осигура дека тие букираат бендови со женски членови. Жените во музиката честопати не ги добиваат можностите што ги добиваат нивните машки колеги, дури и во ситуации каде што тие повеќе тоа го заслужуваат, но недостатокот на родова разновидност во бендовите е проблем на самата сцена, а не директната вина на тие што букираат свирки и фестивали. Да се повикаат промотерите и фестивалите да им дадат на бендовите со женски членови преференцијалниот третман со единствена цел за застапување е ништо друго освен дефиниција за токенизација и квоти.

Препознавајте ги бендовите по нивната музика, вештина и генијалност. Ако бенд со една или сите женски музичарки искрено не е добар, тие треба да се соочат со истата критика што би ја добиле бендовите во кои сите членови се машки. Бидејќи, не знам за тебе, но јас никогаш не сум се подобрила во нешто во кое сум била медиокритет, со добивање неоправдана пофалба, a oд друга страна дефинитивно не сакам тапкање по рамо доколку правам нешто што може да го направи секој машки музичар.
Колку повеќе се става акцент на тоа како е “чудно” или ретко е да се видат девојки на сцената, толку повеќе ќе залутаме од она што сметам дека треба да биде крајната цел – дека еден ден ќе има толку многу жени во бендовите, што дискусијата за родот на членовите на бендвоте ќе биде здодевна и непотребна тема.

Навистина сакам да ги имам одговорите или брзо решение за тоа како да создадеме еднаква репрезентативност помеѓу мажите и жените во музичката индустрија, но тоа е нешто што ќе треба време да се промени. Во меѓувреме, ако сакате да направите повеќе за жените во вашата сцена, тука се неколку одлични начини:

-Ако си девојка и отсекогаш си сакала да свириш музика, направи бенд.
-Ако сте фанови на бенд со женски член, букирајте им свирка, предложете го бендот на локалните промотери и фестивали (но не заборавајте да ги предложите бидејќи нивната музички кине, а не поради нивниот родов идентитет)
-Ако сте промотер или букирате фестивал, побарајте вреден и посветен бенд и помогнете им да се пробијат, не го правете тоа заради родовиот идентитет на членовите на бендот, туку затоа што тоа е најдоброто за сцената.

Ако не се согласувате со мене, ве поттикнувам да разговарате со повеќе жени во вашата сцена и размислете добро пред да направите уште една глупава објава на социјалните мрежи, зборувајќи за група на која не припаѓате. Ве уверувам дека таквата објава нема да ја смени колективната перспектива на сцената и дека со истата пеколно им ја отежнувате ситуацијата на жените на сцената, за кои тврдите дека се залагате.

Авторка на текстот е Meдисон Воткинс, басистка во стрејт еџ хардкор бендот Year Оf Тhe Кnife oд Делавер, САД.

Преземено од www.noecho.net