За да ги пренесеме корисните модели на колективно однесување во нашите микро-светови или контра/субкултури,
треба да ги институционализираме нашите искуства на заемна помош, неформална соработка и солидарност.
Тоа е единствениот начин да ја напуштиме матрицата на отпор и реактивност и да бидеме чекор поблиску до средина во која нема да се трошиме на битки кои не се добиваат со разум и аргументи, туку со кондиција и инфраструктура.
Треба да ги пресликаме моделите од неформалниот и субкултурниот домен во јавните политики и институционалното.
Соживот (Conviviality) ::::
Тоа е место каде што можеме емотивно и општествено (меѓусебно) да се корегулираме, корегираме и ускладиме – самите и со останатите – во нашето секојдневие, но во поголеми системи и структури како што се институциите, пазарот, производството, префесиите, итн.
Место на специфична поделба на трудот, но место во кое учиме да придонесуваме, со она малку што го имаме, кон заеднички фонд на ресурси: експертиза, социјален капитал, вештини, но и материјални добра.
Заедничкиот фонд на ресурси е разновиден и поливалентен. Нè прави отпорни на големи наративи и национални митомании, но и на големи кризни ситуации, како онаа во која моментално живееме.
Културата на солидарност е место на соживот кое не е атропоцентрично и ги зема предвид правата, мудроста и потенцијалот на историски обесправените и маргинализираните заедници и видови. Тоа е место во кое еден поинаков свет е возможен и активно се работи на него.
АКТИВНО СПОДЕЛУВАЊЕ НА РЕСУРСИ И РАЗВИВАЊЕ НА МОДЕЛИ ЗА НИВНО УПРАВУВАЊЕ Е ДЕ ФАКТО КУЛТУРА НА СОЛИДАРНОСТ КОЈА ЈА КРЕИРАМЕ И РЕПРОДУЦИРАМЕ.
НИЕ НЕ КРЕИРАМЕ САМО НОВА КУЛТУРА, ТУКУ ПОСТОЈАНО СЕ РЕКРЕИРАМЕ СЕБЕСИ И СИТЕ ОКОЛУ НАС.
Културата на солидарност се воспоставува самата преку Институциите на Грижа. Институциите на Грижа ги регулираат процесите, вредностите и правата на секоја дисциплина, заедница или економска активност. Институциите на Грижа можат да бидат воспоставени во еден општествен контекст, а потоа преведени во јазикот и механизмите на некој друг.
Грижата е суштинска.
Грижата е криминализирана.
Грижата е сеопфатна.
Грижата е политичка.
Грижата е Г.Р.И.Ж.А. (C.A.R.E.)
Грижата е благопријатна.
Грижата е одговорна.
Грижата е одржлива.
Грижата е лична политика.
Грижата е колективна политика.
Грижата е пиратска грижа.
Грижата е нелегална.
Грижата не е нелегална.
грижата е за секого
и за човештвото
грижата е инструментална
грижата е намерна
грижата е вродена
грижата е радикална
грижата е слободна
грижата е плодотворна
грижата е прониклива
грижата е забавна
грижата е сензуална
грижата е допир
грижата е безгласна
грижата е перформативна
грижата е труд
љубовен труд
грижата е тешка
грижата се учи и пренесува
грижата е слободна форма
грижата е регулирана
грижата е институција
Институција на Грижа
грижата е танц
грижата е секирација
грижата е критична
грижата е основна
грижата е квир
грижата е општествено условена
но и услов за општеството
грижата не треба да биде условена
грижата е смела
грижата е трансформативна
грижата изненадува
грижата е краткотрајна
израз на длабока врска
и разбирање
на таа врска
која се базира на протоколи или мозочна хемија
грижата е циклус
симбиоза
ГРИЖАТА е култура
ГРИЖАТА е субкултура
ГРИЖАТА е контракултура
ГРИЖАТА е политика
ГРИЖАТА е институции
ГРИЖАТА е процедури
ГРИЖАТА е во процедура
ГРИЖАТА е нелегална
ГРИЖАТА е радикална
ГРИЖАТА е природна
ГРИЖАТА е квир
ГРИЖАТА е натприродна
ГРИЖАТА е револуција
ГРИЖАТА е нарушување
ГРИЖАТА е одраст
ГРИЖАТА е разидување
ГРИЖАТА е отпор
ГРИЖАТА е раздор
со она што прави да страдаме.
ГРИЖАТА е прераспределба
ГРИЖАТА е повеќе од еден чекор навнатре
ГРИЖАТА ѝ претходи на конкуренцијата
ГРИЖАТА му претходни на успехот
ГРИЖАТА е одучена
ГРИЖАТА го надминува БДП
ГРИЖАТА го надминува растот
ГРИЖАТА е одраст
ГРИЖАТА е растеж
Текстот е преземен од видео есејот напишан за CRITICALLY HOT (Imaginative Choreographic Center), писма напишани од различни фигури ангажирани во областа на современиот танц и кореографија околу тематските процеси на институционализација и имагинативни (замислени) институции, чија работа може да ја следите на
Ивана Драгшиќ, социолог и граѓанска работничка, која делува во областа на урбаното заедничко (commons) и градското управување. Со колегите од Плоштад Слобода рабои на медиумски проекти, истражувања и развој на политики и пишува за градското планирање и јавниот простор, урбаното зеленило, учеството на граѓаните, управувањето со ресурси. РАботи на теми од областа на екофеминизмот, култура и институциите. Драгшиќ е уметница – аматер и изведувачка и пушта музика на радио и во клубови.
