Нашата авторка Кристина Атанасова неодамна започна бренд за ташни, заедно со својата мајка Лидија Атанасова. По тој повод, со Крис поразговаравме за приказната зад Main days. 

First thing first, зошто Main days?

Main days е проект што кога и да е мораше да се случи затоа што е резултат на речиси две децении разговор помеѓу мајка и ќерка преку процесот на заедничко создавање облека и шиење. Се водевме од идејата дека секој ден треба да го сфатиме како главен: за нашата кариера, ментално здравје или грижата за себе. Кога мислиме на ташна, мислиме на секојдневната активност. Затоа еден од симболите на Main Days е змијата како вибрација, бранување, постојано движење.

Во описот велите дека ова е вашиот „ироничен“ пристап кон класичната ташна. Што сакате да кажете со тоа, и всушност, зошто баш ташни?

Иако нашите ташни наликуваат, сепак не се класична ташна во вистинската смисла на зборот. Класичната ташна е направена од подебел материјал, таа е тешка, премногу присутна. Знаеме дека во мејнстрим и поп културата постои опсесија со скапата голема ташна која покажува моќ и статус (некогаш и инвестиција – Биркин ташните) што е прилично иронично затоа што можеме да претпоставиме дека внатре во ташната е хаос составен од мали предмети и средства што се борат меѓу себе, или пак едноставно, големата, убава и семоќна ташна што ја гледаме на слика може да е и празна. Инаку, тоа што Jacquemus го направи со минијатурната ташна е одлична пародија.

Се одлучивме да започнеме со ташни затоа што сметаме дека преку нашите модели најмногу можеме да се доближиме до публиката, но и да останаме свои со нашата интерпретација и нашето видување за ташната. Ташната не е само моден додаток кој тежи, виси или го носиме со себе, ташната е олицитворение на нашите животи и активности, како и обидот да ги балансираме. Полнејќи ја ташната, ние го планираме денот или ноќта, нејзината внатрешност станува наш простор со лични и курирани елементи.

Која ви беше инпирацијата за првите модели кои се веќе достапни за нарачки?

Секогаш кога сме креирале нешто сме почнувале од нас: од нашите потреби, искуства и видувања. Така и сега, и за среќа добро сме прифатени. Но нема секогаш да остане на нашиот дијалог, затоа што ташните веќе не се само наши.
Инаку, една од нашите инспирации е текстот од Нора Ефрон, „Ја мразам својата чанта“ (“I Hate My Purse”) посветен на жените помирени со фактот дека нивната ташна е метафора за нивниот безнадежно дезорганизиран живот. Оваа интимна, ранлива и внатрешна дезорганизираност на ташната нè инспирираше и во сцената во Сексот и градот кога Кери Бредшо паѓа во продавница на Диор во Париз и предметите од ташната се разлетуваат по подот.

Перидов гледаме сè повеќе креативки кои ги користат дигиталните мрежи, како за изразување, така и за пласирање на своите изработки. Дали сметате дека Инстаграм е можност за „популаризирање“ на локални брендови и градење на нови навики кај луѓето, во насока: купувај поретко и поддржи локално?

Инстаграм не само што е можност за популаризирање на локалните брендови, туку е и можност да се помести линијата со помош на добра и храбра визуелна приказна. Големите брендови мораат да играат безбедно, но помалите бизниси можат да се забавуваат со начинот на кој го претставуваат продуктот, да ризикуваат и да бидат интересни и иновативни.
За време на пандемијата започна да се обраќа поголемо внимание на она што се случува и на она што се произведува во заедницата во којашто живееме. Почна да се чувствува и заситеност од неколкуте fast fashion брендови во градот кои правејќи облека за сечие тело – не стојат на ничие. Така што, се надеваме дека луѓето ќе можат да бидат повеќе отворени кон усвојување нови навики и излегување надвор од униформата на сезонската брза мода.

Тоа што е веројатно најспецифично за Main days е личната, интимната нота која е составен дел од приказната. Сепак, тоа што мене прво ми падна на памет е дека веројатно потфатот и не е така лесен. Односот помеѓу мајките и ќерките е веројатно еден од покомплицираните (можеби проектирам☺), особено кога ќерката е веќе возрасен човек со свој живот, амбиции, ставови, соништа. Како гледате и работите на овој апсект?

Можеби нашата соработка оди добро затоа што двете имаме свои животи, имаме свои домови (своја зона) и имаме различни професии (мајката е текстилна работничка, ќерката е графичка дизајнерка). Веќе одамна не живееме под ист покрив и затоа не можеме да си влијаеме една на друга ☺ Процесот на создавање облека и додатоци е многу природен за нашиот однос. Го паметам детството преку материјалите, преку нашите заеднички моменти кога мајка ми ќе се вратеше од работа и ќе сошиевме нешто на старата машина од баба ми. Порано колку и да сме биле повредени или лути една на друга, сме знаеле дека кога се однесува за заедничка работа и креација ние можеме да си веруваме.

Дали можеби работата на заеднички креативен проект дополнително ве зближува како индивидуи или пак ви донесе други, нови перспективи во односот?

Овој проект е терапевтски за нас затоа што ако порано сме се задржувале на сличностите и разликите кои не излудуваат, сега откриваме дека можеме многу работи да научиме една од друга. Сфатив дека мојата работна етика е научена од мојата мајка, двете сме енергични и најголемите грешки секогаш ги правиме од брзање, и двете најдобро креираме во безбедна средина која не поддржува, и дека одлуките ги донесуваме интуитивно.

Всушност, мислам дека сте еден од ретките брендови кои акомодираат и други интересни (идентитетски) аспекти, како на пример генерациската разлика. Дали можеби тоа ќе ви донесе по разнолика публика?

Со оглед на тоа што досега нашите продукти ги пласираме единствено на Инстаграм, нашата публика е генерациски поблизу до ќерката. Но, нѐ интересира како ќе се развива интересот понатаму.

Дали можеме да очекуваме и други продукти од оваа соработка?

Приказната е сè уште на почеток и иако сега за сега нашата цел е да ја запознаеме публиката со нашите продукти, истовремено и размислуваме и за нови интересни модни додатоци кои ќе бидат изработени од текстилни материјали. Премногу сме благодарни за досегашната поддршка која не мотивира да размислуваме за нови креации, така што едвај чекаме и ние да видиме што следно ќе направиме.