На 22 јуни, на плоштад Македонија во Скопје, со почеток од 18 ќе се одржи првиот “Dykes on Bikes” марш – составен дел од протестите, маршовите и Парадите на гордост насекаде низ светот. Иако Dykes on Bikes е моторциклистички клуб, првиот ваков марш во Скопје ќе биде на велосипеди, скејтборди и ролерки. Од Skopje Pride велат дека ваквата одлука е намерна со цел да се вклучат повеќе млади лица, да е попристапно и секако да поттикнува зголемување на еколошката свест. 

Покрај неопходните современи прилагодувања, бучавата којашто се создава со возење на моторцикл е клучна во приказната за Dykes on Bikes. Сакајќи да бидат политички чуени, во 1976 година, група лезбејки и бунтовнички на моторцикли се вклучуваат во Парадата на гордоста во Сан Франциско. Оттогаш лезбејското сестринство и лезбејскиот политички активизам на Dykes on Bikes е клучен дел од многу протести и Паради низ светот.

Моторциклистичката култура е субкултурата во која доминираат машките идентитети во рамките на работничката класа. Како противтежа на ваквата зацементирана културна атмосфера, Dykes on Bikes си играат со женственостите и мажественостите преку моторциклистички вештини, облекувањето и стиловите со самото тоа што возат моторцикл. Покрај доминантните концептуализации на возењето мотор како синоним за слобода, бегство и индивидуалност, Dykes on Bikes ги слават и вреднуваат поимите за колективен идентитет и чувството на припадност.

Еве еден краток времеслед на историското движење Dykes on Bikes:

• 1915 година

Ефи Хочкис е првата жена што вози низ САД на мотоцикл, во период кога за повеќето жени било невообичаено или недозволиво да патуваат далеку без придружба, а камоли со мотор со три брзини.

•  1930-1950-ти

Дот Робинсон се натпреварува со мажи во трки на издржливост со мотоцикли… и победува! Меѓудругото е и ко-основачка на првиот женски мото клуб во светот: “The Motor Maids”. Дот Робинсон е позната како „Првата дама на мотоциклизмот“ и играла клучна улога во прифаќањето на жените како возачки на мотоцикли, а не само како патнички.

• 1930-тите и 40-тите години

Беси Стрингфилд станува првата црна жена во светот којашто вози крос-кантри и тоа соло.

• Првата и Втората светска војна

Во текот на двете светски војни, жените масовно влегле на пазарот на труд и со тоа станале инженери, механичари и слични професии коишто инаку биле исклучиво машки области. Во Америка, Рози Риветер е најпопуларниот културен симбол за оваа промена, но одредена група на жени се приклониле кон помажествен изглед и носеле „машка облека“ со залижана коса.

Во Велика Британија жените биле регрутирани како курирки на мотоцикли. Курирките посредувале итна комуникација меѓу штабовите и воените единици, возеле низ мински полиња, бомбардирање и рации.

• 1976 година – Парада на гордоста во Сан Франциско.

Мала група лезбејки решиле да се приклучат на парадата на моторциклите. За да не им се преграт моторите за време на маршот се префрлиле на предниот дел на поворката и оттогаш нивното место е таму. Популарна анегдота е дека репортер од весникот “San Francisco Chronicle” наслушнал кога некој/а од маршот извикал/а “Dykes on bikes “, и го ставил името во колумната за маршот.

Денес моторциклистичкиот клуб брои 22 поглавја на меѓународно ниво – сите управувани од седиштето во Сан Франциско. На oвој начин, Dykes on Bikes® секоја година обезбедува простор за квир мотоциклистите ширум светот и со тоа гласно се залага за еднакви права на ЛГБТК+ во моторциклистичките кругови, но и во општеството. Бучавата што ја предизвикува Dykes on Bikes поворката е клучен дел од ЛГБТК+ протестите и маршовите ширум светот. Во овој контекст, бучавата го пореметува хетеронормативниот мото-наратив, зависен од структурите на моќ диригирани од бели мажи.

Извори:

https://theconversation.com/dykes-on-bikes-and-the-long-road-to-mardi-gras-38285

https://csalateral.org/issue/6-2/politics-policy-noise-protest-malone/

https://www.projectq.us/dykes-bikes-and-a-brief-history-of-women-riding-motorcyles/