Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Глад – Роксен Геј
Ова е мемоар на моето тело бидејќи, најчесто, приказните за телата како моето се запоставуваат, отфрлаат или исмеваат.

1

Секое тело има приказна и историја. Овде ја нудам својата како мемоар на моите тело и глад.

 

2

Приказната на моето тело не е приказна за победа. Ова не е мемоар за слабеење. Нема да има слика на тенка верзија од мене, слика од моето тело на корицата од оваа книга, како стојам во една ногавица од фармерките на моето поранешно, подебело јас. Оваа книга не дава мотивација. Немам моќни сознанија за тоа што е потребно за да се совлада непослушното тело и непослушниот апетит. Приказнава не е за успех. Мојата е, едноставно, вистинска приказна.

Би сакала, и тоа многу, да можев да напишам победничка приказна зa слабеење, за тоа како сум научила поделотворно да живеам со моите демони. Би сакала да можев да напишам книга за тоа како сум помирена со себе и се сакам целосно, во која било големина. Наместо тоа, ја напишав оваа книга која беше моето најтешко писателско искуство, и беше далеку поголем предизвик отколку што можев да замислам.

Кога почнав да ја пишувам „Глад“, бев сигурна дека зборовите ќе доаѓаат сами по себе, како по обичај. Па има ли нешто полесно од тоа да пишувам за телото во кое имам живеено повеќе од четириесет години? Но, брзо сфатив дека не пишувам само мемоар за телото; се принудував самата себеси да видам што ми претрпело телово – тежината што ја накачив и колку ми е тешко да живеам со неа и да ја намалам. Бев приморана да ги согледам тајните од кои се чувствувам виновно. Целосно се распарав. Изложена сум. Тоа не е пријатно. Не е лесно.

Би сакала да ги имав тие сила и волја да ви раскажам приказна за победата. Трагам по тие сила и волја. Решена сум да бидам повеќе од моето тело – од тоа што претрпе моето тело, од тоа што стана моето тело. Одлучноста, сепак, не ме однесе многу далеку.

Пишувањето на книгава е исповед. Ова се моите најгрди, најслаби, најголи делови. Ова е мојата вистина. Ова е мемоар на моето тело бидејќи, најчесто, приказните за телата како моето се запоставуваат, отфрлаат или исмеваат. Луѓето ги гледаат телата како моето и си прават претпоставки. Мислат дека ја знаат причината на моето тело. Не ја знаат. Ова не е приказна за победа, туку приказна што бара да се раскаже и заслужува да се слушне.
Ова е книга за моето тело, за мојата глад, и на крајот на краиштата ова е книга за тоа како е да исчезнеш и да се изгубиш и да посакуваш толку многу да те видат и да те сфатат. Ова е книга за тоа како полека научив да си дозволам да ме видат и да ме сфатат.

3

Дали да ви кажам колку тежев најмногу за да ви ја раскажам приказната на моето тело? Дали да ви ја кажам таа бројка, чија срамна вистина секогаш ме гуши? Дали да ви кажам дека сум свесна дека не треба да ја сметам вистината на моето тело за срамна? Или само да ви ја кажам вистината и со задржен здив да чекам да ме осудувате?

Кога бев најтешка тежев 261 килограм на висина од 190 сантиметри. Неверојатна бројка, која не ми се верува дека сум ја достигнала, но во еден момент, тоа беше вистината на моето тело. За бројкава дознав во клиниката „Кливленд“ во Вестон, Флорида. Не знам како дозволив работите да излезат од контрола, ама знам.

Татко ми дојде со мене до клиниката „Кливленд“. Бев во доцните дваесети. Беше јули. Надвор беше топло и спарно и раскошно зелено. Во клиниката, воздухот беше ладен и мирисаше на дезинфицирано. Сѐ беше мазно, од скапо дрво и мермер. Си помислив, еве како ќе си го поминам летниот одмор.

Имаше уште седум души во просторијата каде што се одржуваше воведната сесија за операција на гастричен бајпас – двајца дебели мажи, малку пополничка жена и нејзниот слаб сопруг, двајца во лабораториски мантили и уште една крупна жена. Набљудувајќи го просторот околу себе, го направив тоа што дебелите луѓе го прават околу други дебели луѓе ‒ се измерив себе според нивната големина. Бев поголема од петорица, помала од двајца. Барем така си реков. За 270 долари, поминав добар дел од денот слушајќи за придобивките од драстично менување на мојата анатомија со цел да ослабам. Според лекарите, тоа било „единствената ефективна терапија за обезност“. Лекари се. Тие би требало да знаат што е најдобро за мене. Сакав да им верувам.

Со нас разговараше психијатар за тоа како да се подготвиме за операцијата, како да конзумираме храна откако желудниците ќе ни станат големи колку палец, како да се помириме со тоа дека „нормалните луѓе“ (негови зборови, не мои) во нашите животи можеби ќе се обидат да го саботираат нашето слабеење зашто се толку навикнати да нé гледаат како дебели луѓе. Дознавме како телата до крајот на животот ќе ни страдаат од недостаток од хранливи материи, како нема да можеме да јадеме или пиеме половина час откако сме го направиле едното или другото. Косата ќе ни се проретчи, можеби и ќе падне. Телата ќе ни се подложни на т.н. „дампинг синдром“, состојба за чие име не треба многу да размислуваме за да го сфатиме. Секако, тука беа и хируршките ризици. Може да умреме на операционата маса или да фатиме некоја инфекција во деновите по зафатот.

Имаше две страни: лоша и добра. Лошата страна: животите и телата веќе никогаш нема да ни бидат исти (ако воопшто ја преживееме операцијата). Добрата страна: ќе бидеме послаби. Во текот на првата година ќе изгубиме 75 отсто од вишокот тежина. Ќе станеме понормални.

Тоа што го нудеа лекарите беше толку привлечно, толку примамливо: ќе спиеме неколку часа, и една година откако ќе се разбудиме, речиси сите наши проблеми ќе ги снема, барем според водечките медицински експерти. Се разбира, тоа важи само ако продолжиме да се залажуваме дека телата ни се најголемиот проблем.

По презентацијата следеше сесија за прашања и одговори. Немав ниту прашања ниту одговори, но жената десно од мене, којашто очигледно немаше потреба да биде таму бидејќи имаше само дваесетина вишок килограми, најмногу прашуваше, поставувајќи интимни, лични прашања од кои ми се скрши срцето. Додека ги испрашуваше лекарите, маж ѝ седеше до неа и се смешкаше под мустаќ. Ми стана јасно зошто таа е тука. Сѐ се вртеше околу него и како тој ѝ го гледа телото. Нема ништо потажно од ова, си помислив, одбирајќи да не размислувам за тоа зошто седиме во истата просторија, да не размислувам за тоа дека имам многу луѓе во животот коишто го гледаат моето тело пред вистински да ме видат или забележат мене.

Подоцна во текот на денот, лекарите ни покажаа снимки од зафатот ‒ камери и хируршки инструменти пикнати во мазни внатрешни празнини што сечат, буткаат, затвораат, отстрануваат важни делови од човековото тело. Внатрешноста беше џиш-црвена, розова и жолта. Приказот беше морничав и грозен. Лево од мене, татко ми беше пребледен, видно потресен од бруталната глетка. „Што мислиш?“ тивко ме праша. „Ова е тотален циркус“, кажав. Кимна со главата. Ова е првата работа за која сме се согласиле сиве овие години. Видеото заврши и лекарот се насмевна и весело процрцори дека зафатот бил брз и извршен лапароскопски. Нѐ увери дека извршил над три илјади операции, и загубил само еден пациент ‒ маж со 385 килограми, шепна тој со жалослив тон, како срамот на телото на мажот да не можеше да го изусти со полн глас. Потоа, лекарот ни ја соопшти цената на среќата ‒ 25 000 долари, без тие 270 долари попуст за воведната сесија откако ќе се даде капар за операцијата.

Пред на мачењево да му дојде крај, имавме еден-на-еден консултација со лекарот во одделна просторија за преглед. Пред да влезе лекарот, неговиот асистент, стажантот, ги запиша моите клучни параметри. Ме измери, и тивко ме осуди. Стажантот ми го слушна срцето, ми ги прегледа жлездите на грлото и запиша дополнителни забелешки. По половина час, лекарот конечно си се појави. Ме измерка од глава до пети. Го погледна моето ново досие, прелиста набрзина низ страниците. „Да, да,“ кажа. „Совршена кандидатка сте за операцијата. Веднаш ќе Ви закажеме.“ Потоа, го снема. Стажантот ми препиша рецепт што ќе ми треба за прелиминарните тестови, и си заминав со потврда дека сум ја завршила воведната сесија. Очигледно беше дека ова им е секојдневие. Не бев посебна. Не бев единствена. Бев тело на кое му треба поправка, а на овој свет нѐ има многу што живееме во вакви сосема човечки тела.

Татко ми, кој чекаше во украсениот атриум, ме фати за рамо. „Сé уште не си за тука,“ ми кажа. „Малку повеќе самоконтрола. Вежбање двапати дневно. Само тоа ти треба.“ Се согласив и енергично кимнав, но подоцна, сама во спалната, се нурнав во брошурите што ги добив и не можев да го оттргнам погледот од сликите за пред и потоа. Толку многу го сакав тоа „потоа“, сѐ уште толку многу го сакам.

Ми текна на резултатот од целото тоа мерење и осудување, таа незамислива бројка: 261 килограм. Си мислев дека знаев што е срам во животот, но таа вечер, почувствував што значи вистински срам. Не знаев дали некогаш ќе можам да се изборам со тој срам и да стигнам до степен каде што ќе можам да се соочам со телото, да си го прифатам телото, да си го сменам телото.

 

 

 

 

 

 

Роксен Геј (1974 година) е американскa авторка, професорка, уредничка и социјална/култура аналитичарка. Геј е авторка на популарната колекција есеи  Лоша феминистка (2014), како и на збирката раскази Ayiti (2011), романот Нескротлива држава (2014), збирката раскази Тешки жени (2017) , и мемоарот Глад (2017).

Таа пишува за The New York Times, основачка е на Tiny Hardcore Press, уредничка на есеи за The Rumpus, ко-уредничка на PANK, непрофитен колектив за литературна и уредничка на Gay Mag, во партнерство со Медиум. 

Позната е по нејзиниот директен и искрен израз, третирајќи теми од секојдневието, поп-културата, родовите релации, телесни политики и насилство. Нејзиното пишување е меѓудругото инспирирано и од нејзините лични трауми од сексуално насилсто, како жртва на групно силување во нејзините тинејџерски години. 

 За познантиот концепт на „лошата феминистка“ Роксен зборува и на Ted Talks. 

 

 

 

Превод: 

Надеж Кристела Нсингоулоу Николоска
Емилија Кузмановска
Милена Трајчевска
Лара Тасковска
Ана Илиева

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • May 26, 2021
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Кондоми – инструменти за игри на моќ
Стелтинг и отпорноста кон користење кондоми кај хетеросексуалните мажи
  • Од Наталија Станојевиќ
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Насилството и општествената моќ
Што се случува кога институциите од кои жртвите треба да побараат помош, во својот состав ги имаат насилниците?
  • Од Натали Китаноска
  • ФЕМ 101
Бидување заедно од дистанца
Одново ќе го откриеме средиштето на состојба на домување (condizione domestica). Ќе имаме можност, конечно, да го откриеме нејзиниот политички потенцијал, од каде што приватноста не е лишена.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Нивната борба е сечија борба – 50те жени на Сент Луис
Приказните на жените на Сент Луис не се само приказни од локалната историја или приказни кои се поврзани со националната историја на САД. Тоа се лични приказни кои во одреден сегмент, форма и време ги среќаваме кај многу други жени во минатото, но и денес.
  • Од Ангелина Станојоска
  • ФЕМ 101
Александрија Окасио-Кортез за победата на Бајден, загубата во Домовите и што следува за левицата
Окасио-Кортез ги отфрли неодамнешните критики од некои членови на Демократскиот дом кои ја обвинија левицата на партијата дека ги чинела неколку важни позиции. Некои од членовите што изгубија, рече таа, станале „седечки патки“.
  • Од Гала Насева
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Колку е безбеден јавниот простор за жените?
Поради чувството на небезбедност жените се принудени да трошат повеќе време да стигнат до посакуваната дестинација или да потрошат повеќе пари, доколку од страв да пешачат сами, решат да стигнат до посакуваната дестинација со автобус или такси, иако автобусите и такси возилата се исто така места каде што повторно жената може да искуси некаква форма на родово-базирано насилство.
  • Од Марија Ангеловска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Mислев дека имам внатрешно крварење и умирам: Приказни за прва менструација
Менструацијата е телесен, приватен и интимен процес, но стигмата, срамот и сиромаштијата се прашања кои мора да се адресираат јавно.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ќотекот е од рајот
Како видеото протекува не знаеме, меѓутоа самиот факт што некој сакал да го “овековечи” овој момент ни укажува на желбата за понатамошно споделување на чин на насилство како триумф.
  • Од Бојана Јовановска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Зошто не можам да престанам да размислувам на жените без деца?
Пред да добијам деца, никогаш не размислував за жените кои избрале да не станат мајки. Сега постојано размислувам за нив и ги забележувам насекаде. Имаат нешто што јас го барам, прозорец кон животниот пат што јас не сум го избрала.
  • Од Лени Фрчкоска
  • ФЕМ 101
Во фокус: Санна Марин
Oчигледно, границата на моралот се повлекува кај млада жена со моќ, која се осмелува да танцува на камера. И тоа, провокативно.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Феминизам и климатска правда: Женскиот одговор на колективната неодговорност
Климатските промени се и криза на човековите права. Криза која бара феминистички одговори.
  • Од Александра Спасеска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Студентките не се виновни
Сите студент(к)и се повлијаени и оштетени од општата култура на примитивни односи на моќ, атмосферата на страв и неизвесност, сексизам, шовинизам и сите типови сексуално вознемирување.
  • Од Фросина Крушкаровска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Невидливиот баталјон“: Жените од украинската армија маршираат во штикли
„Жените, исто како мажите, се борат во војнички чизми“. Неодамна објавените слики кои ја промовираат престојната воена парада во Украина беа широко критикувани поради одлуката женските кадети да парадираат во штикли.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, ФЕМ 101
Јана Бауер: На детето треба да му се даде комплесен карактер, затоа што животот не е црно-бел
За важноста на книжевноста за деца, обврската на писателите на децата да им понудат решенија за тоа како да живеат со другите и мултикултуралноста како обележје на добрата книжевност.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Што навистина не е во ред со „Blonde“
Доминик не го намалува значењето на Мерлин Монро, нејзините победи и успеси, нејзината сила и издржливост, но фрла светло на моментите кои довеле до тоа таа сила да се скрши.
  • Од Билјана Кочоска
  • ДИЈАЛОЗИ, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Борба против менструалната сиромаштија и стигма: Интервју со Period. The Menstrual Movement Skopje
Едукацијата е клучна и за оние кои менструираат и оние кои не менструираат. Самиот тој процес на сегрегација најчесто при едуцирање на овие теми, остава голем непополнет простор со информации кај оние кои не менструираат и дополнително ја стигматизира менструацијата.
  • Од Благица Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Јавната соба е секаде околу нас
Јавни соби ќе постојат сè додека жртвите се виновни, виновниците неказнети, а родово-базираното насилство е „дружење и зезање“.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
Кога љубовта трансформира?
Во и надвор од сопствените срца: белешки од животот во Шпанија
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дејтинг мен 
Решив да започнам со користење на дејтинг апликации и, реално, немав поим што правам. 
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Кога го дизајниравме Комитет, дизајниравме за себе и нашите пријатели: Интервју со Никола Николовски и Дамјан Кокалевски
ЛГБТИ заедницата во Скопје нас лично ни има дадено многу. И како дел од таа зедница која со години е исфрлана и терана да мигрира од еден во друг простор, нема поголемо задоволство да се дизајнира простор кој ќе биде дом за сите нас.
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, ФЕМ 101
Секоја трансродова личност носи приказни кои треба да се слушнат
Веќе неколку години по ред, на 31 март го одбележуваме денот на видливоста на трансродовите луѓе. Глобално, трансродовото постоењето и борба се прославува на овој ден од 2009 година.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Болката е нашиот отпор
Кон создавање речник за болката.
  • Од Ангел Димитриевски
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Мизогинијата упатена кон убавите жени
Кон „Моето тело“ на Емили Ратајковски.
  • Од Елена Гаговска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Инкриминација на демнење е само еден чекор во борбата со системскиот сексизам во македонските институции
Важно е да се напомене дека оваа промена на законикот сѐ уште не е официјално изгласана од страна на пратениците во Сообранието и затоа нејзината имплементација не е започната. 
  • Од Елена Гаговска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Јавна соба е бедна група и слично“: Или како да ги обесхрабриш жртвите да пријават насилство
Да, секако феминистките мислат дека јавна соба е бедна група, но исто така знаат дека е криминална група, а тоа е многу, многу поважно. Крајно време е и институциите да се качат на овој воз и да престанат да им даваат ветер во грб на насилниците.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
Приказни од изолацијата
Без конкретна форма, цел и насока, овој колажен текст служи да ни помогне да си ги структурираме мислите и да креираме една скромна меморија на ова време.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Време е за ранливи суперхерои
Несовршеноста, емотивноста, прифаќање на грешките и стравот од напуштање се легитимни состојби и карактеристики, дури и за еден суперхерој.
  • Од Билјана Кочоска
  • ДИЈАЛОЗИ, ФЕМ 101
Солидарноста е клучна за професионалниот развој: Интервју со тимот на Стела – првата женска менторска мрежа во Македонија
Женската менторска мрежа на Стела не е само група жени кои се таму за да обезбедат професионална поддршка за образование и кариера, туку и мрежа за поддршка за надминување на секојдневните општествени и приватни пречки и притисоци со кои се соочуваат жените во Македонија.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Случај на силувано девојче во Задар: Борба против системот кој понижува, уценува и лаже
Во овој момент најважно е да се прати порака за поддршка на девојчето, дека не е сама и да се прати предупредување за односот на системот кон сексуалното насилство и лицата кои го преживеале.
  • Од Сибел Амет
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Феминизам (именка): множина
(вовед кон збирката Лоша феминистка)
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Што следно ни носи Скопскиот викенд на гордоста?
Кон самостојната изложба „Еластично насилство“ на Јован Јосифовски и настапот dragON forever – третиот и последен дел од кореографската трилогија dragON на STEAM ROOM.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Карол Раѓишевски: Квир архивите ги менуваат колективните наративи
Со изложбата „Сеќавајќи се на иднините“, на полскиот уметник Карол Раѓишевски, вечерва ќе се отвори единаесетото издание на Скопскиот викенд на гордоста – Скопје.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Трчаш како девојче: Гравитација
Бројот на варијации на формата на женските гради е веројатно соодветен на бројот на жени во светот или ко што би рекла една моја драга личност “сто жена, двеста сиса”
  • Од Бојана Јовановска
  • ФЕМ 101
Надежта е во неоткажувањето
Да се биде е веќе однапред и да се биде заедно.
  • Од Вики Младенова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Не паничи! 
Ода за 30тите, ранливоста и борбата за менталното здравје.
  • Од Калиа Димитрова

Момент...

No more pages to load

1 2 … 17 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram