Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КВИР, ФЕМ 101
Лудиот астронаут со родово-квир пресврт
Квир телото како место на можности и отпор во расказот „Да и Гомора“ на Семјуел Делејни

Вториот феминистички бран и контра-културното движење во 60тите години на минатиот век биле главните виновници за големиот пораст на утописки дела во САД во периодот кој следел, а во кои се истражувале теми како род, идентитет, сексуалност и расна припадност.

Сепак, воопшто не треба да нè чуди тоа што книжевниот жанр утопија им изгледа(л) привлечно и инспирира(л) голем број феминистички и квир писатели и писателки. Утописките и дистописките наративи делат една антрополошка димензија, односно тргнуваат од незадоволството од постоечката социо-политичка клима и го користат како појдовна точка за да понудат нови начини на постоење и живеење (Vieira, 2010, 20). Овие нови модели можат да бидат позитивни, негативни, или едноставно поинакви, со што се нагласува дека реалноста не е статична. Оттука, утопиите се далеку од само една критика на сегашноста – тие нудат нови, шпекулативни идеи за конструирање на подобра иднина (8).

Водени од премисата дека социо-политичкото е лично и личното политичко, феминистичките и квир писатели од овој период во утописките наративи откриле совршен медиум преку кој ќе можат да го искажат своето незадоволство кон дискриминаторските и неподносливи места во кои живееле. Жанрот утопија им овозможил на писатели како Семјуел Р. Делејни, Урсула Ле Гвин, Џејмс Типтри Џуниор и Џоана Рас да се спротивстават на хеторонормативното статус кво градејќи алтернативни светови и универзуми во кои ќе замислат живливи простори за оние кои се маргинализирани врз база на нивниот пол, род или сексуална ориентација и ќе шпекулираат отаде машко-женската подвоеност и општествените конструкти како што се родовиот есенцијализам и идентитетските категории со цел „да ја ослободат мислата од она што тивко го мисли и да ѝ дозволат да мисли поинаку“ (Foucault, 1985, 9).

Другоста која е отелотворена во субјектите кои ги населуваат овие нестварни места помагаат да се проблематизира Другоста која им е припишана на женските и квир субјектите во реалниот свет. На овој начин, утопиското квир тело отвора простор за нови промислувања на сексуалноста и субјективноста кои не тргнуваат од позиција на привлегиран хетеросексуален бел маж.

 

Космонаути и фрелки: квир телата во „Да и Гомора“

 

Расказот „Да и Гомора“ на Семјуел Делејни, објавен во 1966 година, е извонреден пример за утописка фикција која прикажува дистописки свет во кој се продуцираат нови родови идентитети за потребите на владејачкото тело. Овие квир тела од една страна ја зацврстуваат, а од друга ја критикуваат маргинализацијата на субјектите врз база на нивната сексуалност, копнеејќи по подобро квир место за живеење.

На почетокот на расказот, читателот се запознава со првото од двете нови квир тела во текстот – група Космонаути (Spacers) кои се на одмор од работа во вселената. Космонаутите се генетички модифицирани астронаути кои се најмени да вршат работи како „градење на резервоари со вода на Марс, програмирање на компјутери на Ганимид, [и] сервисирање на кули за испраќање сигнали на месечината“ (Delany, 2003, 107). Космонаутите се избрани уште како деца откако ќе пројават некаква сексуална аномалија и се стерилизирани пред да влезат во пубертет за да ги избегнат непосакуваните ефекти на вселенската радијација. Преку ликот на Космонаутот – андрогини субјекти налик деца чиј пол не може лесно да се утврди – Делејни воведува квир тело надвор од машко/женскиот бинарен спектар. Сепак, токму бесполовоста е причината поради која останатите ги третираат како отпадници и сексуални куриозитети. Во расказот, тие неколку пати ќе бидат избркани („Космонауту, нели мислиш дека вие… луѓе треба да си заминете?“) и отфрлени како бескорисни.

Во брилијантниот есеј „Создавање родова неволја во раната научна фантастика“, Морисон забележува дека Делејни ги креира своите Космонаути по моделот на анти-вселенските херои и го извртува хетеронормативниот идеал за „оној тип на хипер-способни, хипер-мажествени, семејно-наклонети астронаути карактеристични за 1960тите кои би ги нашле на насловната страница на ТАЈМ, вредни за најголема пофалба како храбри истражувачи“. Наместо тоа, вели таа, Делејни и другите уметници од Новиот бран (вклучувајќи го и Дејвид Боуви) ја популаризирале „тропата на лудиот астронаут со родово-квир пресврт“ кој се бори со раселеноста и осаменоста во космичкиот простор (2015, 71). „Има моменти кога едноставно мора да талкаш сам бидејќи ужасно боли да си осамен“ признава нараторот-Космонаут. Осаменоста која ја чувствуваат во вселената и маргинализацијата со која се соочуваат на Земјата се причините поради кои Космонаутите ги поминуваат деновите кога не работат одејќи од еден град во друг, каде што или пустошат или се проституираат на фрелките.

Фрелките (frelks) се второто квир тело во текстот, односно единки кои се родиле со „комплекс на сексуална дислокација во слободен пад“, педерастична перверзија која ги претвора Космонаутите во објект на нивната желба. Фрелките се исто така маргинализирани и осамени поради нивната сексуална желба, обожување и фетишизам, но истовремено тие се единствените ликови во приказната кои можат да им понудат пријателство на Космонаутите и да направат тие да се чувствуваат посакувано. Во Истанбул, нараторот запознава жена-фрелка со која влага во длабока дискусија за перверзноста која се крие позади желбата на фрелките. Фрелката се жали: „Не ги избираш своите перверзии. Ти немаш никакви перверзии. Ослободен си од целава работа. Поради тоа и те сакам, Космонауту. Мојата љубов започнува со страв од љубовта. Нели е тоа прекрасно?…Те сакам бидејќи ти не можеш да ме посакуваш. Во тоа е задоволството.“ (107-8). Во дистопискиот свет на Делејни, новите родови идентитети сè уште се робови на сопствените желби и копнежи и осудени поради овие сексуални перверзии.

Андрогиноста на Космонаутите не е отфрлена исклучиво од хетеросексуалниот свет. Напротив, интересно е тоа што другите маргинализирани групи како хомосексуалците и проститутките се исто така згрозени од сексуалноста на Космонаутите. На почетокот на расказот, Космонаутите се испречуваат пред една група геј мажи во јавно веце во Париз. Еден од нив му се приближува на нараторот: „Изгледаш како некогаш одамна да си бил маж. Но сега…“ Се насмевна. „Сега немаш ништо да ми понудиш“ (102). Во паника дека Космонаутите ќе им ја нарушат разбирачката со полицијата, геј мажот го замолува нараторот да си заминат, нарекувајќи ги „туѓинци“. Следно, групата Космонаути среќава „четириесет и три курви“ во Мараморос, како се забавуваат со морнари. Загрижени дека ќе ги избркаат мажите, една од жените повторно го замолува нараторот да си заминат, велејќи му/ѝ дека нема што да ѝ понуди. „Штета, изгледаш како некогаш одамна да си бил жена, не? А ми се допаѓаат и жени…“ (103). Се чини дека колку повеќе квир телата ја предизвикуваат и се отклонуваат од родовата подвоеност, толку повеќе се прогонувани од помалку „девијантните“ тела околу нив.

Динамиката на моќ која владее помеѓу маргинализираните заедници ни помага да објасниме зошто Космонаутите чувствуваат потреба да го потврдат и заштитат својот идентитет. Кога ќе пристигнат во Истанбул, Бо, уште еден Космонаут од групата, се присетува како минатата година фатиле двајца лажни Космонаути во Сокачето на цвеќињата – популарно собирно место за Космонаути – како ловат фрелки и ги скршиле од ќотек. Космонаутите се свесни за ограниченоста на нивните сексуални и друштвени простори, па оттаму и потребата да ја потврдат својата доминантност, особено во места во кои преовладуваат Космонаути како што е Сокачето на цвеќињата. Нивното насилно однесување може да се прочита и како пародија за постоечкото хомофобично насилство устремено кон квир луѓето. Како што вели Морисон, Космонаутите „ја разоткриваат апсурдноста на насилната родова перформативност – т.е. злосторства како резултат на квир омраза – која небаре ја крепи фиктивната родовата подвоеност и релациите на моќ, кога оние кои го извршуваат злосторството всушност го прават тоа бидејќи самите се нестабилни во границите на таа подвоеност“ (2015, 75). Парадоксот лежи во тоа што Космонаутите од една страна ја отфрлаат или надминуваат, а од друга ја потврдуваат родовата подвоеност.

 

Квир телата како место на отпор

 

Со своите „детинести, насилни замени за љубов“ (Delany, 2003, 108) и недостатокот на политичка свест, Космонаутите се далеку од идеалниот квир субјект на иднината. Родени во време на „неопуританската реакција врз сексуалното ослободување во дваесетиот век“ (108) – ослободување кое било во тек во времето во кое пишувал Делејни – тие се продукти на монструозна капиталистичка влада која ја кастрира девијантната сексуалност на својот народ во време на една експлозија на наталитет. Тие ги земаат децата „чии сексуални реакции се безнадежно ретардирани во пубертетот“ (108), биолошки ги модифицираат нивните тела и ги експлоатираат како детска работна сила за нивните вонземски задачи.

И покрај тоа, расказот сепак наговестува можен револт против „свет на генетички дизајнирано општествено раслојување“ (Colmon, 2017, 330). Владата можеби ги лансирала овие квир тела и нивните сексуални аномалии во вселената, но како паднати ангели, Космонаутите се враќаат и ја перформираат својата настраност на Земјата. „Кога Космонаутите се враќаат од вселената, тие кружат низ јавните простори во потрага по еротски размени. Додека патуваат, нараторот се надева дека ќе го ублажи вечниот копнеж по интимност, и покрај тоа што е генетски модифициран и наводно без род“ (330).

Во споредба со другите Космонаути од групата, нараторот многу често делува како да не припаѓа таму и како да не го одобрува нивното деструктивно детинесто однесување. За разлика од неговите пријатели, тој нема желба да се проституира за пари, ниту пак правењето пустош низ градот му делува особено примамливо. „Понекогаш дерењето и пустошењето не можат да ја пополнат празнината“, вели тој. Кога ја сретнува фрелката од Истанбул, нивниот дијалог ни кажува дека и двајцата чувствуваат некаква неисполнетост и се гладни за поблизок меѓучовечки контакт:

Одеднаш ја протресе главата. „Ах, што сакаш од мене?!“

„Што ќе ми дадеш? Сакам нешто.“ Реков. „Затоа дојде. Осамен сум. Можеби сакам да дознаам до каде може да оди ова. Уште не знам.“

„Ќе оди до таму до каде што сакаш да оди. Јас? Јас учам, читам, цртам, разговарам со моите пријатели… одам во театар, се загледувам во Космонаути кои ме разминуваат на улица се додека некој не ми го возврати погледот; и јас сум осамена“ (112)

Решавајќи го проблемот со една сексуална девијација, владата случајно создала нова помеѓу граѓаните кои остануваат на Земјата – фрелките и нивниот комплекс. На крајот, одлуката на фрелката да не плати за да добие сексуални услуги од нараторот може да се прочита како нејзина свесна одлука да не потклекне на искушението на забранетата еротска размена или свесност за тоа дека можеби има нешто повеќе во оваа релација помеѓу Космонаутите и фрелките, па со тоа и обид да се спротивстави и да ја пречекори нормата. Истото може да се каже и за нараторот кој одбива да ги земе парите од фрелката и наместо тоа бара „нешто твое од некаква важност за тебе“ (109).

 

Настраноста сè уште не е тука

 

Настраноста сè уште не е тука. Настраноста е идеал… кој служи за да ја замислиме иднината… Мораме да се стремиме, соочени со тоталистичкиот приказ на реалноста тука и сега, да мислиме и чувствуваме едно тогаш и таму. Некои ќе кажат дека она што ни преостанува се моменталните задоволства, но никогаш не смееме да се задоволиме со тој минамален пренос, мораме да сонуваме и да проектираме нови и подобри задоволства, поинакви начини на битствување во светот, а најпосле и нови светови (Muñoz, 2010, 14).

Кога ќе го прочитате расказот на Делејни, многу е лесно да останете рамнодушни и да си кажете, еве уште една дистописка фикција која ни потврдува дека нè чека порестриктивна и посурова иднина во поглед на човековите права и слободи. Иако Космонаутите ѝ пркосат на родовата подвоеност со својата андрогиност, сепак се маргинализирани и отфрлени поради бесполовоста. Што е уште полошо, тие се бесполови поради нивните сексуални аномалии, кадарни да произведуваат, но не и да се расплодуваат.

Па сепак, Делејни ги користи Космонаутите за да ги критикува и прикаже арбитрарноста и нестабилноста на родовите идентитети како културни конструкти кои создаваат хиерархија дури и помеѓу самите маргинализирани групи. Можеме да го читаме расказот како предупредување за тоа што може да се случи ако продолжиме да ги оценуваме луѓето според нивните сексуални преференци. Можеме и да ги земеме предвид суптилните наговестувања на писателот кон можноста за создавање на подобар, еднаков и поднослив свет. Вечниот копнеж на нараторот сигнализира дека овие квир тела се незадоволни со „моменталните задоволства“ и сонуваат за проектирање на „подобри задоволства, поинакви начини на битствување во светот, а најпосле и нови светови (Muñoz, 2010, 14).

Ова е расказ кој ја прикажува постојаната борба на квир телата со својот идентитет и желба, а универзалноста на темата ја штити самата приказна од забот на времето половина век подоцна. Ова е расказ за поврзаноста помеѓу настраноста и утопијата и нивниот потенцијал за трансформација. Нивната моќ лежи во нивната динамичност и катализаторска функција, во способноста да го реобмислат и реконструираат човештвото (Vieira, 2010). Затоа, треба да гледаме на расказот како на едно од многуте иследувања на можностите на квир телата да им пркосат на границите поставени од хетеронормативноста и да целат кон квир утопија.

 

 

Користена литература:

Colmon, C. D. (2017). Queer Afrofuturism: Utopia, Sexuality, and Desire in Samuel Delany’s “Aye, and Gomorrah” in Utopian Studies, Vol. 28, No. 2, pp. 327-346. Penn State University Press

Delany, S. R. (2003). “Aye, and Gomorrah,” in Aye, and Gomorrah and Other Stories. New York: Vintage Books

Foucault, M. (1985) The Use of Pleasure, vol. 2 of The History of Sexuality, trans. Robert Hurley. New York: Pantheon

Morrison, I. M. (2015). Making Gender Trouble in Early Queer SF: Samuel R. Delany’s ‘Aye, and Gomorrah’. Foundation Dagenham Vol. 44, Iss. 122, pp. 68-79

Muñoz, J. E. (2010). Cruising Utopia: The Then and There of Queer Futurity. New York University Press

Vieira, F. (2010). The Concept of Utopia in Claeys (ed.) The Cambridge Companion to Utopian Literature, pp. 3-28. Cambridge University Press

НАПИШАНО ОД:
  • Душица Лазова
  • June 23, 2021
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Карол Раѓишевски: Квир архивите ги менуваат колективните наративи
Со изложбата „Сеќавајќи се на иднините“, на полскиот уметник Карол Раѓишевски, вечерва ќе се отвори единаесетото издание на Скопскиот викенд на гордоста – Скопје.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
Пријави се на ФЕМ 101.03
Збогати ги своите знаења и вештини во областа на феминизмот.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Екстремно либерална во ставовите за абортус
Не постои такво нешто како екстремна либерализација на абортусот, постои само отелотворување на репродуктивната слобода на жената за која јас останувам да се борам сè додека овој закон не се усвои!
  • Од Јована Јовановска
  • ФЕМ 101
Meduza talks: Создавање речник за болката
Оваа среда, во 19:0ч., почнуваме со Meduza talks, а наши први гости се Ангел Димитриевски и Ана Блажева.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Патишта на траумата
Што сè ѝ се случува на една жртва по злоставување
  • Од Матеј Тројачанец
  • ФЕМ 101
За изолацијата и перспективите
Перспективата е новиот ментален простор што треба да го отвориме за да може да ја освоиме слободата. Меѓите да се трансцендираат во просторот на можното, наместо во просторот на физичкото и ограниченото.
  • Од Ана Блажева
  • ФЕМ 101
Борбата за права на текстилните работнички е борба за македонската жена
Разбирањето и емпатијата се основните двигатели на секоја промена.
  • Од Марија Бошковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Случај на силувано девојче во Задар: Борба против системот кој понижува, уценува и лаже
Во овој момент најважно е да се прати порака за поддршка на девојчето, дека не е сама и да се прати предупредување за односот на системот кон сексуалното насилство и лицата кои го преживеале.
  • Од Сибел Амет
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Држете ги вашите бројаници подалеку од нашите јајници
Секуларноста е клучен (и моментално ранлив) дел од сложувалката на женското ослободување.
  • Од Нина Раповска
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Кој ги носи панталоните (дома)?
Како жените се избориле за правото да носат панталони.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Димензии на бајките – мрак и светлина” од Лени Фрчкоска
Книгата „Димензии на бајките – мрак и светлина” од Лени Фрчкоска деновиве излезе од печат во издание на издавачката куќа Авант прес од Скопје.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија #3
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Родови перцепции – Нови методи на размислување и визуелизации за родовата репрезентација: Интервју со Кумјана Новакова
На наше огромно задоволство вечерва во Музејот на современата уметност - Скопје во 20:00 часот се отвора изложбата Родови Перцепции | Perceptions Engendered, фокусирана на женската уметност.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
So long 2019!
Со цел да ја затвориме оваа година, прашавме неколку од нашите авторки што е тоа по што ќе ја паметат изминатата година.
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Пркосот на лезбејската утопија
Кон култниот лезбејски филм “Go Fish” (1994)
  • Од Душица Лазова
  • КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Жена на годината
За справувањето со родово заснованото насилство и вистинските жени на годината.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Јавната соба е секаде околу нас
Јавни соби ќе постојат сè додека жртвите се виновни, виновниците неказнети, а родово-базираното насилство е „дружење и зезање“.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Безбедниот абортус е основна здравствена заштита – и точка!
28 септември – Меѓународен ден на безбедниот абортус
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Личностите пред мојот објектив ме запознаваат со сама себе: Интервју со Лилика Стрезоска
Приказна за портретната фотографија, селењето од Скопје во Берлин, изолацијата и пријателството.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Скриената неправда меѓу средношколските клупи
Со знаење и свест во борба против менструалната неправда и сиромаштија.
  • Од Ангелина Цветковска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Агресивно феминистичко читање на старите грци
За да ја разберете историјата на аверзија кон моќните жени, читајте ги старите грци, тврди славната класичарка од Велика Британија, Мери Бард
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Зрачни и во полн цут: монструозното-женско во филмот „Мидсомар“
Родова перспектива на ликот на Дени во филмот „Мидсомар“.
  • Од Елена Петрова
  • ФЕМ 101
Полошо од ништо: Како МВР соучествува во родово базирано насилство
Кога станува збор за родово базирано насилство, има посебен вид на овозможување, поттикнување и нереагирање од страна на полицијата.
  • Од Сара Миленковска и Љупка Трајановска
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Митот за мајчинскиот инстинкт
Родителскиот мозок е нешто што се развива како резултат на искуството - и секој може да го развие.
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Највлакнестата жена на светот
Отстранувањето на влакната за мене не е брз дел од секојдневната грижа за себе. Тоа е активност која бара многу време и пари.
  • Од Вања Кирова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„BookStar“ / „Книжевни ѕвезди“
Издавачката куќа „Антолог“ го најавува седмото издание на Фестивалот на европската литература „BookStar“ / „Книжевни ѕвезди“, кој ќе се одржи од 12 до 15 октомври 2021 година.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Емоциите се нашите политички и животни ресурси
Овој колективен гнев треба да се канализира, да се застане цврсто, без компрописи во легитимната борба за нашите животи: Говор на Калиа Димитрова од протестниот марш „Јавна соба е кривично дело“.
  • Од Калиа Димитрова
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Дали ехо коморите на Фејсбук индокринираат насилници?
Со цел да изработи платформа која „ќе ги поврзе“ луѓето, Фејсбук лимитира изложување на контрадикторни информации и создава платформа која ги „поврзува“ луѓето со нивната идеологија.
  • Од Јована Герасимовска
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Steam Room: Вечерва ќе оствариме многу желби
Како дел од Скопскиот викенд на гордоста, вечерва ќе го проследиме настапот dragON forever, третиот дел од трилогијата dragON.
  • Од Душица Лазова
May Sarton
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како да се живее нежно во свет кој е суров
Меј Сартон за тоа како да се победи смртоносната рамнодушност на денешното време.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
ГОДИНИ БУДНИ – ПРВО ПА ЖЕНСКО ПОЛНИ 10 ГОДИНИ!
Во тек е јубилејното 10то издание на феминистичкиот фестивал Прво па женско! Од програмата Пролетно будење, не пропуштајте настанот „Срамота!“ (во рамки на Скопскиот викенд на гордоста), оваа сабота од 20ч. во Театар Комедија и перформаност на Оља Грубиќ „Гол живот“, на 18 јуни во Денсинг салата на МКЦ од 19ч. 
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Доктор-јаснување“: Кога докторката не ги слуша пациент(к)ите
Излегувањето на д-р Шуплиновска-Јордановска ме направи гневна, но сепак ми е мило што ПичПрич обезбеди форум каде што публиката можеше дирекно да се обрати на лице кое има позиција на моќ
  • Од Елена Гаговска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Женскиот штрајк во Полска продолжува
Протестите во Полска по страшната пресуда на Уставниот суд продолжуваат да се случуваат секојдневно во над 100 места и градови.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Историскиот миг на кој Милена Радуловиќ му даде лице
Од моментот кога Милена Радуловиќ одлучи да проговори и да го пријави насилникот за сексуално насилство, веќе ништо не е исто.
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
The M word: или зошто цензурирањето на менструацијата претставува микро сексизам?
Ако воопшто не сакаме да зборуваме за менструацијата од медицински аспект, тогаш како би очекувале овој проблем да се сфати сериозно и како би формирале политики и протоколи за земање боледување за менструални болки ако нашите шефови сметаат дека медицинските факти за нашата болка се премногу „приватни“ за споделување?
  • Од Елена Гаговска

Момент...

No more pages to load

1 2 … 17 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram