Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Неуспехот во уметностите треба да се охрабрува како интегрален дел од праксата: Интервју со Дарко Алексовски
Моја најчеста креативна одлука е политичкото и колективното да ги прикажувам преку личното и индивидуалното. Делата и проектите секогаш се иницирани од лични приказни кои понатаму ги транскрибирам со помош на визуелни средства и медиуми.
Дарко Алексовски (1989, Македонија) e визуелен и изведувачки уметник. Магистрирал и дипломирал на Факултетот за ликовни уметности во Скопје, а како уметник гостувал на повеќе уметничките резиденции. Неговата практика се формира на пресекот помеѓу текстуални, сликарски и архитектонски референции. Меѓу другото, неговите уметнички интереси ги вклучуваат и институционалната критика и долгорочните соработки со други уметници. Заедно со Зорица Зафировска, Дарко ќе изложува како дел од тековниот Skopje Pride Weekend, односно на затварањето на фестивалот, на 9 јуни, во 20:00ч. во КСП Јадро, па ја користиме оваа шанса подетално да се запознаеме со неговата пракса.

 

 

Фотографија: Милена Николовска
Здраво Дарко! Се радувам што ми се укажа можноста да ти поставам неколку прашања за твојата уметничка пракса, бидејќи како што веќе веројатно знаеш, сум огромна обожавателка:) Неодамна се врати од твојата уметничка резиденција во Австрија. Како помина таму?

 

 

Здраво Калиа! Да, неодамна бев на уметничка резиденција во Atelierhaus Salzamt во Линц, организирана во контекст на CreArt мрежата – искуството беше уникатно и чудно истовремено, претпоставувам како и било кое патување во сè уште пандемиските услови. Од аспект на тоа што работев за време на резиденцијата, одлучив да ја продолжам серијата дела насловена „Места за мечтаење“, која иронично ја почнав во време кога патувањето беше навистина невозможно. Овојпат самото патување и престој ми беа и извесна пречка во работата со сеќавања и замислени места, па за „мечтаењето“ избрав места што ги среќавав и доживував низ Линц.

 

 

Места за мечтаење, 2020
Додека го конципирам разговорот ме ѕирка “Nothing gold can stay” од твојата серија дела „Music for heart brakes“, преку која всушност и се запознав со твојата работа. Дали сакаш да ни кажеш повеќе за таа серија која, ако не се лажам, излезе за време на пандемијата? Дали на некој начин специфичноста на оваа година имаше удел во серијата која визуелно ни пренесува песни кои во даден период ти биле важни?

 

“Music for heartbreaks” е една мини серија од осум слики, специјално изработена за digislavia. Сите осум дела се една романтизирана верзија на стихови кои се извадени од контекст и оставени на сите што се љубопитни да бараат и погодуваат од кои песни се стиховите. Иницијално сакав да направам плејлиста со песни што ги слушав во тој период, но сликите како медиум ми делуваа како попоетско филтрирање на менталната состојба низ која поминував. Ова несвесно ме доведе до репетитивно слушање на неколку исти песни што ме потсеќаа на една конкретна личност. Во принцип насловот е описен и укажува на самата намера на специфично селектираните стихови, но ми беше интересен и партиципативниот аспект со кој можам на публиката да ѝ оставам простор да погодува или истражува за кои точно песни се работи. Пандемиските услови и намалената фреквентност на физички релации секако имаа удел во конципирањето на овие дела. Главната идеја беше да ги споделам овие песни со луѓе кои можеби поминуваат низ слична ситуација како и јас.

 

Фрагмент од Music for Heartbreaks, 2020

 

Всушност и во други твои проекти ја покануваш публиката да влезе во интеракција со делата. Дали оваа стратегија отсекогаш беше природен дел од твојата пракса и дали имаш однапред утвредени очекувања од публиката?

 

Па, искрено, се обидувам колку што можам да ги намалам очекувањата, бидејќи динамиката и реакциите на публиката се секогаш изненадувачки. Непредвидливиот аспект на партиципативните методи, што често ги користам при изложување или презентација на моите дела, е тоа што публиката не е обврзана да следи никакви правила, па така и крајниот резултат од делото е нешто што не може да се испланира. Партиципативноста е нешто што не секогаш е инхерентен дел од темите и идеите со кои работам, но е креативен избор кој одлучувам дали и како ќе го користам.

 

Фрагмент од Music for Heartbreaks, 2020

 

Твоите дела визуелно ги доживувам како некоја мешавина од сонлива меланхолија, носталгија кон постоечки но и измислени места и луѓе, просторот меѓу кажаното и недокажаното…Како го изгради твојот јазик, кој низ сите различни серии и дела останува доста кохерентен?

 

Мислам дека порано секогаш гледав со секој нов проект на некој начин да го саботирам она што сум го сработил и изложил претходно. И долгорочната работа со исти идеи или во ист медиум многу брзо ми здосадуваше. Она што сега веројатно се препознава како мој визуелен јазик е нешто што произлезе во последните 2-3 години. За разлика од претходно кога се инспирирав исклучиво од визуелни референци, во последно време најголем дел од она што го работам е под силно влијание на музички и литературни дела, а особено од наративните методи кои се користат во музиката или литературата. Во читањето и слушањето има едно времетраење што ми недостасува кај визуелните уметности. На тој начин и почнав да работам дела во серии – структури кои се слични на албум со песни или роман во неколку делови. Ептен се согласувам и со тоа што спомнуваш „сонлива меланхолија“, бидејќи еден од главните квалитети кон кој се стремам во моите дела е таа сонлива (dreamy) атмосфера.

 

Можеби грешам, но ми се чини како розевата боја да е најважна во твојата палета? Дали нежноста со која твориш и елементите кои ги користиш претставуваат мал протест против ригидните рамки на маженственост и женственост со кои сме пораснати?

 

Да, розевата боја е доминанта во речиси сè што имам изложено во последниве неколку години. Точна е и забелешката за малиот протест на розевата боја против ригидните рамки на општественото поимање на родовите идентитети и улоги. Големо влијание на моите дела имаа неколку проекти на Велимир Жерновски, а и розевата што ја користи Трејси Емин бидејќи во нејзиното сликарство е антропоморфизирана и поврзана со телесноста – според ова почнав розевата да ја користам и како наративна алатка, а не исклучиво како боја. Во принцип секогаш избегнувам дефинитивен одговор на ова прашање☺

 

Зборовите, поетичноста и генерално раскажувањето (storytelling) се доста карактеристични за твојата работа. Приказните кои ги раскажуваш преку твојата ументост се истовремено интроспективни и интимни, но и лесно комуницираат со личноста од другата страна, а често (успешно) се испреплетуваат личното и политичкото, индивидуата и колективитетот, среќата и траумата… Дали темите го избираат методот или обратно?

 

Се согласувам со ова гледање на мојата пракса, дури би додал и дека најчеста креативна одлука е политичкото и колективното да ги прикажувам преку личното и индивидуалното. Делата и проектите секогаш се иницирани од лични приказни кои понатаму ги транскрибирам со помош на визуелни средства и медиуми. Ова е и честопати ранлива позиција бидејќи сам ги одредувам границите на она што го споделувам со публиката. Таков е на пример случајот со „Љубовните писма до осаменоста“ – дело составено од вистински неадресирани љубовни писма, во кои од една страна, на публиката и ги откривам моите интимни размислувања поврзани со невозвратена љубов, а од друга страна, наративноста е структурирана на начин што им дозволува на читателите да се пронајдат во некој дел од она што е напишано.

За мене методите сами по себе не значат ништо без контекст, така што темите секогаш ги избираат методите – некогаш повеќе, некогаш помалку успешно 🙂 Многу ми се допаѓа еден цитат на Френк О’Хара од неговиот манифест за персонизмот (кој го парафразирам) : сè што сакал да каже преку неговите стихови, всушност е нешто што можел и директно да го каже некому во телефонски разговор; поезијата не е помеѓу две страници, туку е секогаш помеѓу две личности. Во таа смисла, и јас се обидувам преку раскажување да комуницирам со публиката на индивидуално ниво, како тивок телефонски разговор пред спиење.

 

Во среда ќе го проследиме отворањето на заедничката изложба со Зорица Зафировска, како дел од Викендот на гордоста Скопје во КЦП Јадро. Темата на изложбата е „Настрано заедничко: траума и утопија“, како дел од пошироката фестивалска тема која се бави со политики на пријателство, љубов и афекти. Како ти го разбираш и доживуваш настраното заедничко?

 

По препорака на Славчо Димитров, вовед во темите на ова издание на Викендот на гордоста ми беа неколку текстови и теоретски концепти на Хозе Естебан Муњоз. Баш преку овие можам и да зборувам за тоа како го разбирам настраното заедништво: како заеднички копнеж по вистински и замислени места, естетизирање на сеќавањата и имагинацијата, како и вчудоневиденоста со секојдневното. Мислам дека утопијата како концепт е комплементарен на концептот за траума, а заедно чинат една целина во која целата заедница може да се препознае и да ја разбере. Со Зорица низ еден колаборативен процес направивме и едно заедничко дело кое ќе биде изложено покрај нашите индивидуални проекти. Настраното заедничко го гледам и во потенцијалот за развивање интердисциплинарни уметнички и културни соработки.

 

Љубовта е битна тема за фестивалот оваа година, а и битна тема во твојот израз, како што е и името на една од твоите серии дела „Never not in love“. Како се преведува оваа комплексна емоција во таа серија, но и општо во твоето целокупно творештво? Прашањето е тешко, но затоа е и последно 🙂

 

“Never Not in Love” е технички и содржински комплексна интервенција во простор, за првпат конципирана и реализирана во соработка со PrivatePrint. Инсталацијата вклучува две засебни серии дела: „Љубовни писма до осаменоста“ и „Бранови“. Оваа емоција на „постојана вљубеност“ одлучив да ја пренесам преку 7 писма кои зборуваат за невозвратена љубов, но и со самиот контекст во кои се читаат писмата, а го создава серијата од една мултиплицирана фотографија од морски бранови. За да преведам некоја комплексна емоција со која работам во едно дело, секогаш се обидувам да работам на пресекот помеѓу различни визуелни и текстуални референци и слоеви на исчитување и толкување на делото. Работата со креативни одлуки за изнаоѓање релации помеѓу емоциите и како тие се пренесуваат преку уметнички дела, за мене подразбира и моменти на неуспех – нешто на што искрено се радувам бидејќи неуспехот во уметностите треба да се охрабрува како интегрален дел од праксата.

 

Never Not in Love, 2019, PrivatePrint Studio, Скопје.
Изглед од изложба – просторна инсталација, варијабилни димензии.
Фото кредит: Зоран Шеќеров

 

 

Never Not in Love, 2019, PrivatePrint Studio, Скопје.
Изглед од изложба – просторна инсталација, варијабилни димензии.
Фото кредит: Зоран Шекеров
НАПИШАНО ОД:
  • Калиа Димитрова
  • April 7, 2022
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Необични придобивки
Една од најтешките работи во животот за мене беше да ја прифатам и признаам мојата привилегија.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Мојата постпородилна приказна
Mислите и состојбите по пораѓајот не те дефинираат ни како личност, ни како мајка.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Мизогинијата на скептиците за климатските промени
Зошто десничарите толку многу ги мразат Грета Тунберг и Александрија Окасио-Кортез? Истражувачите имаат вознемирувачки одговори на тоа прашање.
  • Од Лени Фрчкоска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (втор дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на тројца млади луѓе од Украина, од првите денови на руската инвазија.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Гледаме порно: Отворено и искрено за женската сексуалност
Порно преференците не треба да се дочекуваат со осуда и стигма, туку за нив треба активно да дискутираме, да се преиспитуваме, да разменуваме информации, совети и, секако, порно страни кои го претстaвуваат и застапуваат она во што веруваме и сакаме да го гледаме, бидејќи очигледно, многу од нас гледаат порно.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Класично анонимни: Старите вредности во современата класична музика
За да се разбере дека постои проблем во родовото балансирање, потребно е едноставно да се отвори годишната програма на било која светска или домашна музичка институција. Колку често се вклучуваат дела на композиторки на годишните програми?
  • Од Тамара Стојаноска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ментално здравје: контекст, релации и политики
Клучно за разбирање на проблемот со менталното здравје и неадекватната медицинска парадигма, произлегува од согледувањето на причините за постоење на нарушено ментално здравје.
  • Од Ана Блажева
смешно
  • ФЕМ 101
Што е тука смешно?
Пред неполни две недели македонската јавност се разбуди во едно од најодвратните случаи на родово-базирано насилство во земјава—Телеграм групата Јавна соба, чиј опис уште поодвратно гласеше ,,дружење и зезањe''.
  • Од Елена Петрова
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Последните моменти од одлуката Ро во една од најголемите клиники за абортус во Америка
Во клиника за абортус во Хјустон, ден на вознемиреност, конфузија и страв откако Врховниот суд го укина уставното право на абортус.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како да ги украдеме женските митски ликови
Со своето (женско) препрочитување на ликовите на Пенелопа и Деметра, Кавареро ги ослободува од стисокот на патријархалното имагинарно
  • Од Душица Лазова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Сао Паоло ја добива првата книжарница за дела напишани само од жени
Жените пишуваат и тоа многу. Толку многу што со нив ќе ги наполниме сите полици на една книжарница.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Тие се бомби“: Машкиот поглед и борбата против родово базираното насилство
Хероините во центарот на приказната како да се таму само за да им се случуваат непријатни нешта, по што се турнати на маргините на филмското дејство, без многу анализа на нивните страдања.
  • Од Јована Ѓорѓиовска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Заминувањето на Ана Карина
Иако во ерата на новиот бран никогаш докрај не беше постигнато целосно одвојување на женските улоги од веќе создадените патријархален наративи, за првпат почнаа да се отвораат прашањата за женската индивидуалност на филм, а улогите на Карина се токму оние кои го овозможија овој иновативен и неизбежно потребен потфат.
  • Од Гала Насева
  • ФЕМ 101
Отаде издржливоста
Ако се согласиме дека дел од умешноста на преживувањето е да се биде издржлив/a, тогаш што стои отаде логиката на издржливоста и преживувањето, кон живот во процут, благосостојба и можности за креативност и трансформација?
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Интерсекционалноста и улогата на родот во книгата „Седумте мажи на Евелин Уго”
Евелин е жртва на сексизмот - од страна на големиот Холивуд. Евелин е жртва на патријархатот, за кој жената е секогаш виновна, дури и кога молчи.
  • Од Ивана Цилевска
  • ФЕМ 101
Маркс за родот и семејството: резиме (прв дел)
Човечките суштества би морале да станат способни да се видат едни со други како вредни за себе, наместо да гледаат како нешто што вреди само на она кое една индивидуа може да го обезбеди за друга.
  • Од Гала Насева
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Историјата на лезбејските блуз пејачки од Харлем
Како култните квир блуз пејачки направиле револуција во културниот пејзаж на Америка.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Суровата реалност на „Слугинка“ – серија која непоколебливо го насочува објективот кон сиромашните жени
Во с’ржта на „Слугинка“, лежат циклусите на злоупотреба кои ги одржуваат луѓето—особено жените—во сиромаштија.
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Очекуваме ослободителна пресуда за Пале Илоска
Со оглед дека непостапувањето на надлежните органи е една од главните системски слабости во справувањето со семејното и родово базираното насилство, Хелсиншкиот комитет за човекови права ќе инсистира на одговорност од инволвираните полициски службеници.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Фемицид – од спалувањето на клада до женските инфантициди
Потребно е одвојување и разликување на фемицидот од останатите видови насилство
  • Од Ангелина Станојоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како да се подготвиме за апокалипсата?
Кон романот ,,Време”од Џени Офил
  • Од Душица Лазова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Митовите за убавина и женската сексуалност
Жената учи како да изгледа сексуално привлечна, а речиси никогаш не учи како да ја осознае сопствената сексуалност.
  • Од Доротеа Огненовска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Сајбер насилство: Безбедност и самоцензура
На кој начин да бидеме побезбедни во сајбер просторот? Дали ограничувањето на изразувањето и слободата се легитимни мерки на (само)заштита или пак претставуваат форма на (само)цензура? Дали и колку треба да сме внимателни што објавуваме и испраќаме? И финално, како да бараме соодтвена системска заштита, кога упорно гледаме како институциите потфрлаат во ова поле?
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Жени жртви или жени злосторници­?
Случајот на Пале Илкоска.
  • Од Тамара Славеска Апостоловски
  • КВИР, ПЕСНА
Квир песни на неделата
Четири квир песни во превод по повод Парадата на гордоста.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Борба со видливата женска невидливост    
 За македонските авторки од 19 век.
  • Од Дијана Петрова
  • КВИР, ФЕМ 101
Магијата на Скопје Прајд 2021 низ фотографии
Галерија од Соња Ставрова и Наташа Величковска
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Митот за (не)дисциплираните девојки
„Таа беше најдисциплинираната, најпочитуваната, најсредената - совршена девојка, толку совршена што може да те извади од кожа. Накаде се стремеше таа? Ја следев. Таа можеше да ги среди дури и полиците на празнината“.
  • Од Кристина Атанасова
  • КВИР, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Џудит Батлер: Треба да ја преиспитаме категоријата жена
Авторката на револуционерната книга Gender Trouble вели дека не треба да се изненадуваме кога категоријата жени се проширува и ги вклучува и транс жените.
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Жртвите на сексуално насилство треба да знаат дека не се сами и дека постојат безбедни места за нив – промоција на центрите за упатување жртви на сексуално насилство
Сексуалното насилство и неговите облици се едни од најмалку пријавуваните случаи на насилство, особено кога станува збор за силување во брак или од страна на интимен партнер.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Кетрин Малабу: Клиторисот им пркоси на концептите на доминација и моќ
Значи, постои суштество кое може да доживее оргазам без да раѓa? Значи има уживање кое не подразбира цена?
  • Од Лени Фрчкоска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (прв дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на неколку девојки и жени од Украина, од првите денови на руската инвазија.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, ФЕМ 101
И транс жените се жени: Интервју со Лила Милиќ
За чекорите кои допрва треба да се преземат за достоинствен живот на трансродовите личности, за Законот за правно признавање на родот, за личните успеси како транс жена и земањето дел во бројни културни настани во изминатиот период, разговараме со Лила Милиќ. 
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Библиотеките како простор и за квир заедниците
Каква е праксата во клучните светски библиотеки со кои соработува НУБ и зошто библиотеките треба да бидат сигурен простор за ранливите млади луѓе.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Партнерското насилство во квир врските  
Кон Куќата од соништата на Кармен Марија Мачадо.
  • Од Грација Атанасовска

Момент...

No more pages to load

1 2 … 15 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram