Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (втор дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на тројца млади луѓе од Украина, од првите денови на руската инвазија.

ВЛАД

Коосновач на wayme.tours, 30 год.
Камјански, Украина

 

На 12 февруари ми се слоши и останав дома со температура. На вести зборуваа за опасностите од руската агресија.

Го замолив татко ми да го наполни резервоарот на колата и да спреми резерви со вода дома и во градината. Почнал да го пакува планинарскиот ранец, но не завршил. Мајка ми не веруваше дека се наближува инвазија.

24 февруари – 1 ден од војната

Се разбудив во 7:41. Беше многу тивко. Почнав да ги проверувам вестите. Се јавив на двете мои баби кои ја преживеаја Втората светска војна. Едната ми рече дека е мирна бидејќи веќе минала низ војната. Она што ја загрижуваше беше колку долго ќе трае војната. Напролет, ако не се засадени сите житарки, можно е да дојде до глад.

Мајка ми доби повик од работа. Распоредот се промени: од тој ден, таа ќе работи во смена од 24 часа на Украинската железница (порано, нејзините смени траеа по 12 часа).

Беше воведена воена состојба. Од првиот ден, сестра ми почна да оди на протестите во Варшава.

25 февруари – 2 ден од војната

Мајка ми видела контролни пунктови на излезот од нашиот град и долга редица затоа што ги проверуваа сите багажници и пасоши.

Татко ми разговараше со својот братучед од Белорусија кој му рече дека руските војници се упатуваат кон Украина. Не знам дали е вистина. Ќе видиме. Мајка ми сè уште не верува дека војната започнала.

26 февруари – 3 ден од војната

Утрото зедов машинка за коса и ја избричив главата без штитник за машинка за прв пат во мојот живот. Не требаше да размислувам за тоа во следните 10-15 дена во случај да морам да одам во војна. Тоа беше симболичен гест.

Сите ние имаме свои обреди и ритуали. Ми предизвика благо олеснување.

Мојот роден град е празен. Луѓето се или дома или си заминуваат. На мостот и во близина на браната, ги видов контролните пунктови, противтенковските ежиња и луѓе со митралези. На банкоматите имаше долги редици. Никој не можеше да извади повеќе од илјада хривнии [околу 30 евра] по човек.

28 февруари – 5 ден од војната

Во канцеларијата за воена регистрација рекоа дека не им требаат уште луѓе.

Планирав да отидам до неколку продавници и да го посетам Центарот за хуманитарна помош. Исто така, сакав да купам јод во случај на нуклеарна експлозија, но немаше во ниту една аптека. Купив чоколади и суво грозје, што беше доволно за ден-два за целото семејство.

Најдов една продавница во сопственост на муслиман. Ми даде попуст на сувото грозје и ми рече: „Грижи се за себе и за своите најблиски, брате. Алах ќе ги казни овие Руси, ние ќе победиме!“

2 март – 7 ден од војната

Ноќта паѓаше снег. Сестра ми рече дека нема да има нуклеарна војна. Го напишав следново:

Се молам за денот

кога сите ќе го видиме Путин

на обвинителната клупа

во Меѓународниот кривичен суд

во Хаг.

Во изминативе две години, поради карантинот, станав позаинтересиран за политика и култура. Во еден момент ми стана јасно дека не постои ништо надвор од политиката. Исто така, ми стана очигледно дека исполнувањето на договорите од Минск значеше самоубиство за Украина.

Секогаш кога ќе ја посетев баба ми, разговаравме за политика. Таа е наставничка. Ме научи да читам и да зборувам украински многу пред да тргнам на училиште. Отсекогаш била против Советскиот Сојуз и Комунистичката партија. Ја поддржува независна Украина. Понекогаш разговаравме за тоа што се случува во Русија, за делувањата на Путин и за нив – Русите.

Јасно се сеќавам како се чувствував јас и сите околу мене кога започна руско-чеченската војна.

Во 2000 година, кога имав девет години, се сеќавам како потона подморницата Курск. Путин не дозволи навреме да се спасат морнарите, иако имаше можност за тоа, а светот се понуди да помогне. Тоа беше моментот кога за првпат помислив дека Путин е тој кој може да го напушти својот народ додека гледа како полека се задушуваат од недостаток на кислород.

Вечерта, во 22:54 часот, на вести видов дека колона Руси оди во нуклеарната централа во Енергодар*.

*Нуклеарната централа Запорожја се наоѓа во Енергодар, Украина. Тоа е најголемата нуклеарна централа во Европа.

4 март – 9 ден од војната

Не спиев цела ноќ бидејќи постојано проверував што се случува. Кадировци упаднаа во нуклеарната централа. Почнаа гранатирањето и пожарот. Сето тоа се случуваше не толку далеку од мојата куќа. Домашните спиеја.

20 март – 25 ден од војната

Објавив манифест. Еве еден извадок:

Се држиме и се трудиме да останеме безбедни, одлично ни оди. Си помагаме, потребни сме едни на други, навистина е неверојатно! Една од најважните задачи во моментов е да се преживее. Ако имате сила да го сторите тоа, помогнете им на другите да преживеат.

Украина не (ќе) постои без Украинците. Ако сега не се грижите за себе и не соберете сила, каде ќе најдете ресурси за да се грижите за другите кога ќе сакате да го направите тоа?

Забележав дека се променив. Сите луѓе околу мене се променија. Можеби никогаш нема да бидеме тоа што бевме пред војната.

Лінія                                                                                                                           Линија

Ми стоїмо                                                                                                           Стоиме

світлом,                                                                                                   како светлината

на межі темряви.                                                                   на работ на темнината.

Ти, я, кожен із нас –                                                                     Ти, јас, секој еден од нас –  

ми є суцільна лінія                                                                        формираме цврста линија

оборони.                                                                                                           на одбрана.

 

 

МАРИНА

Уметница, 29 год.
Киев, Украина

 

Мојата физичка и психичка состојба се менуваше од добра во лоша и обратно… Во првите неколку денови следеа шокот, стравот и паниката, солзи и вознемиреност, напнатост и очај. Потоа, неколку дена беспомошност и солзи. Чувствував некакво тешко бреме внатре, неможност да се соберам. Чувствував омраза кон себе затоа што сè уште не бев отишла никаде да волонтирам, додека другите го правеа тоа.

Првите неколку дена само лежев, свиткана во ќебе, пиев смирувачки чаеви од нане и ги слушав ужасните вести. Времето траеше цела вечност. Возможно беше да се планира само „овде и сега“. Не постоеше иднина, дури ни еден час напред.

Тоа утро, кога ги слушнав сирените надвор, отпрвин не сфатив што се случува.

Се разбудив в зори и долго лежев без да ги затворам очите, гледав низ прозорецот и размислував. Како ќе го поминам овој ден? Кога ќе ја измијам косата? Дали ќе одам некаде? Зошто надвор е толку мрачно? Зошто повторно несоница? Од каде доаѓа оваа вознемиреност?

Во одреден момент од далеку се слушна звукот на сирените, а кучињата почнаа да лаат. Помислив дека е тренинг за вонредна состојба. Тоа се случува понекогаш, но наутро? Скокнав од креветот, го отворив прозорецот и едвај ги слушнав зборовите кои велеа да го вклучам телевизорот и радиото. Вестите на телефонот гласеа: започна. Русија само што изврши напад. Експлозии во градовите, уништени аеродроми, немилосрден тероризам. Воена состојба, торби за итни случаеви, потрага по најблиското засолниште.

Почнав да се тресам. Мојот ум не можеше да ја пофати таа реалност. Сакав да се вратам назад во времето или да се разбудам од кошмарот. Во паника го грабнав ранецот и го фрлив на подот. Со солзи во очите, се мислев што да ставам во него. До тој момент не верував дека ќе ми биде потребна „торба за итен случај“. Фрлив некои документи, а потоа и парите што ги имав заштедено. Го испразнив комплетот за прва помош. Целиот. Погледнав наоколу и сфатив дека сите материјални работи што ги имам – сите слики, маслени бои, фотографии и други работи – нема да ги ставам во ранецот. Сето тоа немаше никаква вредност. Сакав само Живот. За мене и моето семејство. Тоа е сè.

Неколку дена подоцна, се разбудив со јасна потреба да помогнам: некаде, некому. За време на следното предупредување на сирената поминато во подрумот, еден сосед спомна за двочасовна обука за прва помош. Собрав сили и отидов таму горе да учествувам.

Една девојка која даваше упатства за ставање завои на раните ми покажа што да правам. Куклите беа сосема реални: вештачки крвави рани, извадени очи и црева. Од сознанието дека тоа сега е нашата реалност и дека ова знаење, за жал, навистина може да ми биде потребно, ми се сврте во главата и како да се стемни за миг. За моите уши, сè наоколу како да беше придушено од густа магла. Испив малку вода, но попусто.

Тогаш сфатив дека почнувам да губам свест. Се срамев од тоа и се борев со моето тело. Во критичен момент некако здогледав столче на метар од мене и седнав за да не лежам на подот. Се обидов да си ги повратам сетилата и да не ги пропуштам упатствата на инструкторката. Малку подоцна се чувствував подобро и на крајот направив масажа на срцето на манекенот.

Добрата работа е што ги запознав моите соседи. Се испостави дека се кул. Речиси сите биле уметници или имале професии поврзани со уметност. Куќата во која живеевме беше дизајнирана од полски архитект.

Се надевам дека ќе остане недопрена исто како нас.

П.С.

11 март

Ја слушнавме сирената таа ноќ. Јас бев првата што слезе по скалите во мракот и ја отвори вратата од подрумот за да се скрие таму.

Додека се движев надолу, нешто удри во прозорецот долу, удри во стаклото и скокна назад. Ја свртев батериската ламба на телефонот и две светла од уплашени мачкини очи погледнаа назад во мене. Сигурно се исплашило од сирената или влегло во зградата да се стопли бидејќи надвор беше грч ладно.

Се оддалечив, за да не се уплаши и мачката одлета по скалите. И животните деновиве се под силен стрес. Алекс, мојот партнер, дојде подоцна и не ја виде мачката. Рече дека звучи како нешто да експлодирало некаде (беше тивко и страшно).

Се сетив на мачката. Беше 4 часот наутро.

 

 

 

КАТЕРИНА

претприемачка, 31 год.
Киев, Украина

 

Животот се рацепи на половина со првата експлозија. Не можеше да се состави одново. Не по повикот на татко ми во 6 часот наутро за ми каже: „Војната започна“. Негирање, лутина, преговарање, депресија, прифаќање. Секој ден минувате низ нив.

Изгледа како да не остануваат едноставни решенија. Порано избирав што да зготвам за вечера според моите желби. Сега размислувам како рационално да ги продолжам остатоците.

Првото нешто што го купивме кога со мојот партнер имавме можност да отидеме до продавница беше храна за мачки. Зошто тоа ни беше приоритет? Се сеќавам дека помислив: „Ние ќе се снајдеме, но треба да ги обезбедиме нив“.

Еднаш, по телефон, наши познаници ни понудија да се преселиме кај нив во побезбедна област, но потенцираа дека се алергични. Ќе мора да ги оставиме мачките. Во тој момент, една од нив се свитка во мојот скут. Немав друг одговор освен: „Ти благодарам, но ќе останеме дома“.

 

 

 

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • April 28, 2022
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ќотекот е од рајот
Како видеото протекува не знаеме, меѓутоа самиот факт што некој сакал да го “овековечи” овој момент ни укажува на желбата за понатамошно споделување на чин на насилство како триумф.
  • Од Бојана Јовановска
  • КВИР, ФЕМ 101
Што е нормално?
Најлошата услуга која си ја правиме себеси е да се ограничиме на она што било и она што досега сме можеле да го видиме и осознаеме.
  • Од Билјана Кочоска
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Работилница за полиаморијата (политика и задоволства)
Среда (11.05) во Комитет со почеток во 18 часот ќе имаме можност да се дружиме со Марта Шушак и Мима Симиќ
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Време е за ранливи суперхерои
Несовршеноста, емотивноста, прифаќање на грешките и стравот од напуштање се легитимни состојби и карактеристики, дури и за еден суперхерој.
  • Од Билјана Кочоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Во фокус: Бејли Еjвери
„Промените ни обезбедуваат искуства кои ги претвораме во лична моќ.“
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Абортус на слободата на избор под светото начело „за живот“
Десничарските конзервативни партии и во Европа и во САД имаат слични политички аспирации во насока на забрана на абортусот
  • Од Марта Стевковска
  • ФЕМ 101
Валканата мала тајна на сексот без обврски
Што е она што нè тера да имаме секс без обврски? Дали уживаме во тоа? Дали имаме некаква добивка—или, пак, ризикуваме да бидеме повредени? И најпосле, кои, всушност, сме „ние“?
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
ПРВО ПА ЖЕНСКО #9
Фестивалот нуди алтернативни мрежи и погледи кон идни начини на здружување на сите оние кои системски истуркани, а експлоатирани.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
*WAP* на најјако
Или зошто за многу луѓе влажна вагина значи опасна вагина
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Сè уште верувам во моќта на сексуалната слобода
Што би значело да се оди чекор подалеку од согласноста и она што не ни се допаѓа за да откриеме што навистина ни се допаѓа?
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Не мора да сме среќни за празниците
Настранување од божиќниот идеал во филмската нарација на Carol
  • Од Душица Лазова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Агресивно феминистичко читање на старите грци
За да ја разберете историјата на аверзија кон моќните жени, читајте ги старите грци, тврди славната класичарка од Велика Британија, Мери Бард
  • Од Лени Фрчкоска
  • ФЕМ 101
Полициската бруталност и расизмот против Ромите
Ретко се зборува за условите во кои живееат Ромите кај нас, а кога се зборува тоа често се гледа низ традиционалната призма на лични избори или различен менталитет, наместо многукратна и повеќеслојна системска дискриминација.
  • Од Елена Гаговска
  • КВИР, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Кој се „плаши“ од трансродовите лица?
Анализа на анти-родовото движење во Македонија.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Суптилни приказни за болката и неприспособеноста
Кон Антарктик од Клер Киган.
  • Од Калина Малевска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Сребрениот бран
Да се изразуваме како што се чувствуваме е слобода која најчесто одбираме да не ја прифатиме
  • Од Ана Илиева Лара Тасковска Надеж Кристела Нсингоулоу Николоска Емилија Кузмановска
  • ФЕМ 101
Фемицидот и државата
Годините минуваат брзо, бројот на жртвите расте, а институциите упорно одбиваат соодветно да го препознаат фемицидот како кривично дело.
  • Од Гала Насева
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Јас одлично готвам и Сашо Тасевски повторно не е во право
Ако не се јаде летна манџа, тоа е исто како да не се јаде воопшто.
  • Од Елена Гаговска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Фактот што не знаеме доволно за матката ни штети на сите нас
Очајно е потребно да станеме подобри во разговарање за репродукција на искрен и отворен начин. Затоа што ако одбраната на вашата позиција бара да се потпрете на невистини, тогаш можеби треба да се запрашате дали воопшто се работи за одбрана.
  • Од Гала Насева
  • ФЕМ 101
Капитализмот има свои ограничувања
Џудит Батлер за пандемијата COVID-19 и нејзиниот растечки политички и социолошки ефект во Америка.
  • Од Гала Насева
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Они би ги „контролирале младите“, ние би ги воспитале девојчињата да знаат дека можат да блујат оган
Кај нас редовно се појавувават луѓе кои не покажуваат храбост отворено да застанат зад жртвите на криминал, па својата недоволна информираност и конзервативност ја камуфлираат зад жалопојките поради губењето на семејните вредности.
  • Од Лени Фрчкоска
  • ФЕМ 101
Можна ли е достоинствена дигитална интимност?
Потребно е како нација да научиме како правилно да ја уважуваме интимноста, и како правично да ги казниме злосторниците кои ги загрозуваат жените.
  • Од НИКОЛА ДОНЕВ И РАДОВАН СПИРИДОНОВ
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Или како сите, или ништо – Мајки и камионџии
Колку повеќе има исти, толку потешко се прифаќаат различните.
  • Од Дијана Петрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Will you tell them?” Промоција на книга и изложба на Јован Јосифовски
Изложбата е составена од творби и книга кои се продукт на повеќемесечно истражување и работа на авторот во соработка со PrivatePrint студиото.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Промоција на Медуза
12 ноември (понеделник) е денот кога Медуза официјaлно се вдоми на meduza.mk. По тој повод организиравме кратка промоција и малку подолга прослава за добар почеток на новата феминистичка веб-платформа.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Немаме повеќе време ниту трпение за декларативни заложби за родова еднаквост во спортот: Интервју со Силвија Митевска
Спортистките и нивните спортски резултати и достигнувања се ретко претставени во медиумскиот простор, а во случај кога се претставени, тие најчесто се поврзани со изгледот. Спортските достигнувања се потценети и се во заден план.
  • Од Бојана Јовановска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Проблемот со ,,школите за женственост“  
Сите совети за работа на себе паѓаат во вода ако поттикот е машката валидација, а резултатот е женската сервилност
  • Од Елена Кузмановска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Дома“ не е безбедно за сите
Она што е заедничко за жртвите на семејно и родово базирано насилство, е дека излезот од насилните средини најчесто го наоѓаат во своите групи за поддршка кои се надвор од домот.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дипфејк порно: нова генерација на сексуално насилство
Проблемот со дипфејк технологијата не е што се користи во порнографска смила, проблемот е што тоа се прави на малициозен, сексистички и насилнички начин.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
BLM лектири
Не е доволно да не сме расисти. Мора да бидеме антирасисти.
  • Од Сара Миленковска
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Колку е безбеден јавниот простор за жените?
Поради чувството на небезбедност жените се принудени да трошат повеќе време да стигнат до посакуваната дестинација или да потрошат повеќе пари, доколку од страв да пешачат сами, решат да стигнат до посакуваната дестинација со автобус или такси, иако автобусите и такси возилата се исто така места каде што повторно жената може да искуси некаква форма на родово-базирано насилство.
  • Од Марија Ангеловска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Тие се бомби“: Машкиот поглед и борбата против родово базираното насилство
Хероините во центарот на приказната како да се таму само за да им се случуваат непријатни нешта, по што се турнати на маргините на филмското дејство, без многу анализа на нивните страдања.
  • Од Јована Ѓорѓиовска
  • ФЕМ 101
Глорија Стајнем: Вистината ќе те ослободи, но прво ќе те напне!
Брилијантноста на ова дело е што може да допре буквално до секого – начинот на кој Стајнем твори е непроценлив, а игривоста и хуморот во нејзините реченици влеваат некое чудно чувство на надеж дека и покрај тоа што борбата е тешка и долга, сепак не сме сами.
  • Од Гала Насева
  • ФЕМ 101
ЗБОРУВАМЕ НА ТЕМА: БОРБА
Калина Малеска, Александра Спасеска, Билјана Кочоска, Калиа Димитрова и Марта Стевковска ги споделуваат своите идеи на темата.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Пенси во Неапол или за: ведрата трагичност на расличностувањето
Излезот од мапата на повредите, неочекувано може да биде светкав, и пред сѐ игрив. Тоа го покажа и Пенси.
  • Од Вики Младенова

Момент...

No more pages to load

1 2 … 16 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram