Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (втор дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на тројца млади луѓе од Украина, од првите денови на руската инвазија.

ВЛАД

Коосновач на wayme.tours, 30 год.
Камјански, Украина

 

На 12 февруари ми се слоши и останав дома со температура. На вести зборуваа за опасностите од руската агресија.

Го замолив татко ми да го наполни резервоарот на колата и да спреми резерви со вода дома и во градината. Почнал да го пакува планинарскиот ранец, но не завршил. Мајка ми не веруваше дека се наближува инвазија.

24 февруари – 1 ден од војната

Се разбудив во 7:41. Беше многу тивко. Почнав да ги проверувам вестите. Се јавив на двете мои баби кои ја преживеаја Втората светска војна. Едната ми рече дека е мирна бидејќи веќе минала низ војната. Она што ја загрижуваше беше колку долго ќе трае војната. Напролет, ако не се засадени сите житарки, можно е да дојде до глад.

Мајка ми доби повик од работа. Распоредот се промени: од тој ден, таа ќе работи во смена од 24 часа на Украинската железница (порано, нејзините смени траеа по 12 часа).

Беше воведена воена состојба. Од првиот ден, сестра ми почна да оди на протестите во Варшава.

25 февруари – 2 ден од војната

Мајка ми видела контролни пунктови на излезот од нашиот град и долга редица затоа што ги проверуваа сите багажници и пасоши.

Татко ми разговараше со својот братучед од Белорусија кој му рече дека руските војници се упатуваат кон Украина. Не знам дали е вистина. Ќе видиме. Мајка ми сè уште не верува дека војната започнала.

26 февруари – 3 ден од војната

Утрото зедов машинка за коса и ја избричив главата без штитник за машинка за прв пат во мојот живот. Не требаше да размислувам за тоа во следните 10-15 дена во случај да морам да одам во војна. Тоа беше симболичен гест.

Сите ние имаме свои обреди и ритуали. Ми предизвика благо олеснување.

Мојот роден град е празен. Луѓето се или дома или си заминуваат. На мостот и во близина на браната, ги видов контролните пунктови, противтенковските ежиња и луѓе со митралези. На банкоматите имаше долги редици. Никој не можеше да извади повеќе од илјада хривнии [околу 30 евра] по човек.

28 февруари – 5 ден од војната

Во канцеларијата за воена регистрација рекоа дека не им требаат уште луѓе.

Планирав да отидам до неколку продавници и да го посетам Центарот за хуманитарна помош. Исто така, сакав да купам јод во случај на нуклеарна експлозија, но немаше во ниту една аптека. Купив чоколади и суво грозје, што беше доволно за ден-два за целото семејство.

Најдов една продавница во сопственост на муслиман. Ми даде попуст на сувото грозје и ми рече: „Грижи се за себе и за своите најблиски, брате. Алах ќе ги казни овие Руси, ние ќе победиме!“

2 март – 7 ден од војната

Ноќта паѓаше снег. Сестра ми рече дека нема да има нуклеарна војна. Го напишав следново:

Се молам за денот

кога сите ќе го видиме Путин

на обвинителната клупа

во Меѓународниот кривичен суд

во Хаг.

Во изминативе две години, поради карантинот, станав позаинтересиран за политика и култура. Во еден момент ми стана јасно дека не постои ништо надвор од политиката. Исто така, ми стана очигледно дека исполнувањето на договорите од Минск значеше самоубиство за Украина.

Секогаш кога ќе ја посетев баба ми, разговаравме за политика. Таа е наставничка. Ме научи да читам и да зборувам украински многу пред да тргнам на училиште. Отсекогаш била против Советскиот Сојуз и Комунистичката партија. Ја поддржува независна Украина. Понекогаш разговаравме за тоа што се случува во Русија, за делувањата на Путин и за нив – Русите.

Јасно се сеќавам како се чувствував јас и сите околу мене кога започна руско-чеченската војна.

Во 2000 година, кога имав девет години, се сеќавам како потона подморницата Курск. Путин не дозволи навреме да се спасат морнарите, иако имаше можност за тоа, а светот се понуди да помогне. Тоа беше моментот кога за првпат помислив дека Путин е тој кој може да го напушти својот народ додека гледа како полека се задушуваат од недостаток на кислород.

Вечерта, во 22:54 часот, на вести видов дека колона Руси оди во нуклеарната централа во Енергодар*.

*Нуклеарната централа Запорожја се наоѓа во Енергодар, Украина. Тоа е најголемата нуклеарна централа во Европа.

4 март – 9 ден од војната

Не спиев цела ноќ бидејќи постојано проверував што се случува. Кадировци упаднаа во нуклеарната централа. Почнаа гранатирањето и пожарот. Сето тоа се случуваше не толку далеку од мојата куќа. Домашните спиеја.

20 март – 25 ден од војната

Објавив манифест. Еве еден извадок:

Се држиме и се трудиме да останеме безбедни, одлично ни оди. Си помагаме, потребни сме едни на други, навистина е неверојатно! Една од најважните задачи во моментов е да се преживее. Ако имате сила да го сторите тоа, помогнете им на другите да преживеат.

Украина не (ќе) постои без Украинците. Ако сега не се грижите за себе и не соберете сила, каде ќе најдете ресурси за да се грижите за другите кога ќе сакате да го направите тоа?

Забележав дека се променив. Сите луѓе околу мене се променија. Можеби никогаш нема да бидеме тоа што бевме пред војната.

Лінія                                                                                                                           Линија

Ми стоїмо                                                                                                           Стоиме

світлом,                                                                                                   како светлината

на межі темряви.                                                                   на работ на темнината.

Ти, я, кожен із нас –                                                                     Ти, јас, секој еден од нас –  

ми є суцільна лінія                                                                        формираме цврста линија

оборони.                                                                                                           на одбрана.

 

 

МАРИНА

Уметница, 29 год.
Киев, Украина

 

Мојата физичка и психичка состојба се менуваше од добра во лоша и обратно… Во првите неколку денови следеа шокот, стравот и паниката, солзи и вознемиреност, напнатост и очај. Потоа, неколку дена беспомошност и солзи. Чувствував некакво тешко бреме внатре, неможност да се соберам. Чувствував омраза кон себе затоа што сè уште не бев отишла никаде да волонтирам, додека другите го правеа тоа.

Првите неколку дена само лежев, свиткана во ќебе, пиев смирувачки чаеви од нане и ги слушав ужасните вести. Времето траеше цела вечност. Возможно беше да се планира само „овде и сега“. Не постоеше иднина, дури ни еден час напред.

Тоа утро, кога ги слушнав сирените надвор, отпрвин не сфатив што се случува.

Се разбудив в зори и долго лежев без да ги затворам очите, гледав низ прозорецот и размислував. Како ќе го поминам овој ден? Кога ќе ја измијам косата? Дали ќе одам некаде? Зошто надвор е толку мрачно? Зошто повторно несоница? Од каде доаѓа оваа вознемиреност?

Во одреден момент од далеку се слушна звукот на сирените, а кучињата почнаа да лаат. Помислив дека е тренинг за вонредна состојба. Тоа се случува понекогаш, но наутро? Скокнав од креветот, го отворив прозорецот и едвај ги слушнав зборовите кои велеа да го вклучам телевизорот и радиото. Вестите на телефонот гласеа: започна. Русија само што изврши напад. Експлозии во градовите, уништени аеродроми, немилосрден тероризам. Воена состојба, торби за итни случаеви, потрага по најблиското засолниште.

Почнав да се тресам. Мојот ум не можеше да ја пофати таа реалност. Сакав да се вратам назад во времето или да се разбудам од кошмарот. Во паника го грабнав ранецот и го фрлив на подот. Со солзи во очите, се мислев што да ставам во него. До тој момент не верував дека ќе ми биде потребна „торба за итен случај“. Фрлив некои документи, а потоа и парите што ги имав заштедено. Го испразнив комплетот за прва помош. Целиот. Погледнав наоколу и сфатив дека сите материјални работи што ги имам – сите слики, маслени бои, фотографии и други работи – нема да ги ставам во ранецот. Сето тоа немаше никаква вредност. Сакав само Живот. За мене и моето семејство. Тоа е сè.

Неколку дена подоцна, се разбудив со јасна потреба да помогнам: некаде, некому. За време на следното предупредување на сирената поминато во подрумот, еден сосед спомна за двочасовна обука за прва помош. Собрав сили и отидов таму горе да учествувам.

Една девојка која даваше упатства за ставање завои на раните ми покажа што да правам. Куклите беа сосема реални: вештачки крвави рани, извадени очи и црева. Од сознанието дека тоа сега е нашата реалност и дека ова знаење, за жал, навистина може да ми биде потребно, ми се сврте во главата и како да се стемни за миг. За моите уши, сè наоколу како да беше придушено од густа магла. Испив малку вода, но попусто.

Тогаш сфатив дека почнувам да губам свест. Се срамев од тоа и се борев со моето тело. Во критичен момент некако здогледав столче на метар од мене и седнав за да не лежам на подот. Се обидов да си ги повратам сетилата и да не ги пропуштам упатствата на инструкторката. Малку подоцна се чувствував подобро и на крајот направив масажа на срцето на манекенот.

Добрата работа е што ги запознав моите соседи. Се испостави дека се кул. Речиси сите биле уметници или имале професии поврзани со уметност. Куќата во која живеевме беше дизајнирана од полски архитект.

Се надевам дека ќе остане недопрена исто како нас.

П.С.

11 март

Ја слушнавме сирената таа ноќ. Јас бев првата што слезе по скалите во мракот и ја отвори вратата од подрумот за да се скрие таму.

Додека се движев надолу, нешто удри во прозорецот долу, удри во стаклото и скокна назад. Ја свртев батериската ламба на телефонот и две светла од уплашени мачкини очи погледнаа назад во мене. Сигурно се исплашило од сирената или влегло во зградата да се стопли бидејќи надвор беше грч ладно.

Се оддалечив, за да не се уплаши и мачката одлета по скалите. И животните деновиве се под силен стрес. Алекс, мојот партнер, дојде подоцна и не ја виде мачката. Рече дека звучи како нешто да експлодирало некаде (беше тивко и страшно).

Се сетив на мачката. Беше 4 часот наутро.

 

 

 

КАТЕРИНА

претприемачка, 31 год.
Киев, Украина

 

Животот се рацепи на половина со првата експлозија. Не можеше да се состави одново. Не по повикот на татко ми во 6 часот наутро за ми каже: „Војната започна“. Негирање, лутина, преговарање, депресија, прифаќање. Секој ден минувате низ нив.

Изгледа како да не остануваат едноставни решенија. Порано избирав што да зготвам за вечера според моите желби. Сега размислувам како рационално да ги продолжам остатоците.

Првото нешто што го купивме кога со мојот партнер имавме можност да отидеме до продавница беше храна за мачки. Зошто тоа ни беше приоритет? Се сеќавам дека помислив: „Ние ќе се снајдеме, но треба да ги обезбедиме нив“.

Еднаш, по телефон, наши познаници ни понудија да се преселиме кај нив во побезбедна област, но потенцираа дека се алергични. Ќе мора да ги оставиме мачките. Во тој момент, една од нив се свитка во мојот скут. Немав друг одговор освен: „Ти благодарам, но ќе останеме дома“.

 

 

 

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • April 28, 2022
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Време е за ранливи суперхерои
Несовршеноста, емотивноста, прифаќање на грешките и стравот од напуштање се легитимни состојби и карактеристики, дури и за еден суперхерој.
  • Од Билјана Кочоска
  • Од Билјана Кочоска
  • КВИР, ФЕМ 101
Тука сме и без закон
Марш за видливост на трансродовите лица
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Зад секој хомофобичен и трансфобичен напад постои човекова приказна – Oва е мојата
Важно е жртвите на насилство да зборуваат и да пишуваат за своите искуства, доколку се чувствуваат спремни да го напраат тоа, но важно е и нивните пријатели и поддржувачи да им помогнат во процесот на опоравување.
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Марко и Елена
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Јас и моето драго чудовиште
Како можеш да прифатиш дека секојдневно ќе се соочуваш со нови проблеми, твоето тело постојано ќе се менува и ќе прогресира кон полошо, а да не се разочараш самата себе?
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Викторија Пенова
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Неуспехот во уметностите треба да се охрабрува како интегрален дел од праксата: Интервју со Дарко Алексовски
Моја најчеста креативна одлука е политичкото и колективното да ги прикажувам преку личното и индивидуалното. Делата и проектите секогаш се иницирани од лични приказни кои понатаму ги транскрибирам со помош на визуелни средства и медиуми.
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ФЕМ 101
@Skopje Queer Youth
Ново онлајн едукативно место за квир теми <3
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
8 март 2019 низ фотографии
Што се случуваше на Меѓународниот ден на жената во градовите низ Европа
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Партнерското насилство во квир врските  
Кон Куќата од соништата на Кармен Марија Мачадо.
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Грација Атанасовска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ќотекот е од рајот
Како видеото протекува не знаеме, меѓутоа самиот факт што некој сакал да го “овековечи” овој момент ни укажува на желбата за понатамошно споделување на чин на насилство како триумф.
  • Од Бојана Јовановска
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Oва мое тело не е едно и се менува: Интервју со Верица Недеска
За да го изведе перформансот „Јас, жртвата“ на Прво па женско, по неколкуте години активна работа во областа на филмот, на штиците што живот значат конечно се враќа Верица Недеска.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Неуспешната родова транзиција во Кожата во која живеам на Педро Алмодовар (La piel que habito, Pedro Almodóvar)
Ако ја боли, ќе си трпи.
  • Од Анастасија Марковска
  • Од Анастасија Марковска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Република на пријателството – Блискоста на маргините
Опишувајќи го пријателството на неприфатените, но и тоа како на маргините на социјалните норми се појавуваат мали, приватни републики на неприлагодените, писателката ја исполнува мисијата својот глас да им го позајми на луѓето во тишината.
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Совршена жртва“
И јас бев тинејџерка која одеше на забави, но за среќа јас немав свој Брет Каванау
  • Од Елена Гаговска
смешно
  • ФЕМ 101
Што е тука смешно?
Пред неполни две недели македонската јавност се разбуди во едно од најодвратните случаи на родово-базирано насилство во земјава—Телеграм групата Јавна соба, чиј опис уште поодвратно гласеше ,,дружење и зезањe''.
  • Од Елена Петрова
  • Од Елена Петрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Пандемија во сенка
Не поминаа ни два месеци откако алармот беше вклучен, за веќе да можеме да ги увидиме иницијалните ефекти и фатални последици кои пандемијата односно изолацијата ги има врз жените во нивните домови.
  • Од Бојана Јовановска
  • ФЕМ 101
Отаде издржливоста
Ако се согласиме дека дел од умешноста на преживувањето е да се биде издржлив/a, тогаш што стои отаде логиката на издржливоста и преживувањето, кон живот во процут, благосостојба и можности за креативност и трансформација?
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Безбојниот јазик во Бојата на пурпурот
„На читателот не му должиме ништо, односно ништо повеќе од она што стои во текстот.“
  • Од Благица Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Информирај се – Трансформирај се
Неприфаќањето во општеството доаѓа од недоволна информираност, а помалку од омраза и одбивање.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дали го препознаваме сексуалното вознемирување?
Изгледаше како секој обичен ден, или барем така започна. Три часа патување до главниот град со автобус кој мириса како никогаш да не бил на хемиско, па потоа јавен превоз до близина на градот, па консултации, па назад во некој друг автобус кој мириса исто, можеби и полошо. Но, тој ден не беше баш така.
  • Од Ангелина Станојоска
  • ФЕМ 101
За изолацијата и перспективите
Перспективата е новиот ментален простор што треба да го отвориме за да може да ја освоиме слободата. Меѓите да се трансцендираат во просторот на можното, наместо во просторот на физичкото и ограниченото.
  • Од Ана Блажева
  • Од Ана Блажева
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Скриената неправда меѓу средношколските клупи
Со знаење и свест во борба против менструалната неправда и сиромаштија.
  • Од Ангелина Цветковска
  • ФЕМ 101
Фемицидот и државата
Годините минуваат брзо, бројот на жртвите расте, а институциите упорно одбиваат соодветно да го препознаат фемицидот како кривично дело.
  • Од Гала Насева
  • ФЕМ 101
Жени кои ја зеле правдата во свои раце
Од Сестринствата во Шангај до Окупа во Мексико, ова се групите жени низ историјата, кои се обиделе да се оттргнат од идејата за полициска заштита и наместо тоа, на насилството одговориле на свој начин.
  • Од Благица Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Бил Бр е јак (yuck)
Сите знаеме дека на човек може да му ги познаеш ставовите токму преку вицовите. Хуморот е само одбрамбен систем на егото. Оправданието: тоа е само шега, не е ништо освен оправдување.
  • Од Билјана Кочоска
  • Од Билјана Кочоска Танеска
  • КВИР, ФЕМ 101
Џудит Батлер: Отпорот против “родовата идеологија” мора да престане
Родовата теорија не е ниту деструктивна ниту индоктринизирана: таа едноставно бара форма на политичка слобода.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Пенси во Неапол или за: ведрата трагичност на расличностувањето
Излезот од мапата на повредите, неочекувано може да биде светкав, и пред сѐ игрив. Тоа го покажа и Пенси.
  • Од Вики Младенова
  • Од Вики Младенова
  • ФЕМ 101
„Јавна соба“ е кривично дело и мора да се санкционира
Најавените законски измени се позитивни, но задоцнети и не се неопходни за да се санкционираат сторителите на „Јавна соба“.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како да се подготвиме за апокалипсата?
Кон романот ,,Време”од Џени Офил
  • Од Душица Лазова
  • Од Душица Лазова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како Вирџинија Вулф ја преобрази женската биографија во „Орландо“
„Орландо“ зборува за важноста да се биде свесен за сопственото историско, лично и колективно минато како жена и за потребата од негово реобмислување и реиспишување.
  • Од Душица Лазова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Историскиот миг на кој Милена Радуловиќ му даде лице
Од моментот кога Милена Радуловиќ одлучи да проговори и да го пријави насилникот за сексуално насилство, веќе ништо не е исто.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Подгответе се за суров оптимизам
На 2 септември, со групната изложба Скршено, отвора овогодинешниот Skopje Pride Weekend.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Повеќе од нашата работа
Приказни за работата во пандемија, повредите на работничките права, и солидарноста, наспроти продуктивноста, како централна вредност врз која треба да ги градиме нашите релации.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Ова не е трка, туку обид да се подигне свеста и да се поддржат жртвите на сексуално насилство
Клер Мекфарлен го избира спортот како начин да се исчекори кон промена, зашто тој ги обединува и поврзува луѓето. Но, и поради тоа што смета дека спортот е важен за физичкото и емоционално зацелување на тие кои преживеале насилство.
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Павлина Симоноска
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
*WAP* на најјако
Или зошто за многу луѓе влажна вагина значи опасна вагина
  • Од Калиа Димитрова

Момент...

No more pages to load

1 2 … 12 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2022 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram