Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Постбалкански барок и евровизиска ренесанса
Констракта ги мапира невралгичните точки на современото пост-југословенско општество и ги поврзува во една конечна слика – портрет на пост-Балканот во неолибералната магла.

Кога другарка ми од Белград ми испрати линк од YouTube на WhatsApp со порака „СЛУШАЈ!“, фрлив поглед, видов дека видеото трае 12 минути, си помислив „па дали си ти нормална“ и ментално го архивирав за тогаш-кога-ќе-имам-време. За среќа, пандемијата ги благослови прекарните независни уметници како авторкава на овој текст со вишок слобода, па веќе попладнето кликнав на линкот, некаде помеѓу опсесивното читање вести од Украина, напади на ПТСН и клипчињата со слатки мачки на Инстаграм.

И откако му фрлив поглед, не престанав да го гледам. Триптихот на Констракта (Nobl, In corpore sano, Mekano) моментално има над половина милион прегледи на YouTube.

Од каде толкава глобална фасцинација и ентузијазам? Покрај одличната заразна музичка основа, Триптихот е текстуално урнебес, а хуморот е – како што знаеме – последната линија на одбрана против апсолутниот ужас на човековото постоење, никогаш порано толку интензивен. Сè додека можеме да се смееме, нема да се убиеме.

Од воведниот кадар и првата реченица од првата песна – „Пијаното го прави мојот мал стан да изгледа благородно“, Констракта започнува со своето генијално и комично мапирање на невралгичните точки на современото пост-југословенско општество и остатоците од буржоаската средна класа, трансформирани во идеолошкиот пресврт од последниот четвртина век. Преку трите песни кои се како три фази на постсоцијалистички груминг, авторката ги поврзува овие точки во една конечна слика – портрет на пост-Балканот во неолибералната магла.

Во првиот сегмент, Nobl, протагонистката е опседната со својот статус, материјалните работи и телото. Исто како и Шерон Стоун, во која се претопува, таа се гледа во огледало и плаче, ѝ се спротивставува на идејата за стареењето и смртноста и ја негира („Зар јас да умрам? Е можеби баш јас нема)“. Во следниот сегмент, In corporе sano, измачувана од несигурноста и сопствената невидливост, уметницата неволно ја прифаќа моменталната ситуација („И не мора да биде подобро, моето срце само чука/ Верувам, само нека чука), за во последниот сегмент, Mekano, да признае целосен пораз и конформизам („Не остана никаква трага / Мекоста нека е проклета“).

И покрај тоа што дејството е во Србија, на Балканот, и таа пее на српски јазик, ритамот и имагинарното во делото на Констракта се западно-цивилизациски. Нејзините референтни системи се Италија, Франција/Париз, Америка (Шерон Стоун, Меган Маркл), Античка Грција – тие се предметот на нејзината желба, но и простори за идентификација. Ако ги сведеме брилијантните слики на авторката на заеднички именител, би можеле да кажеме дека Триптихот се занимава со (типично западната) животна криза во неолибералниот капитализам и неможноста да се преговара со него, со посебен акцент на специфичното цис-женско искуство.

Единствената асоцијативна врска со балканското (СФРЈ) минато во Триптихот е зградата Генекс и можеби бабата Десанка (р. 1912 г.) која во Глибовац ги чита судбините во џигер. Сите други мотиви ефективно ги бришат границите меѓу „Балканот“ и Западот. Ова е важно за толкувањето што следи.

***

Кога Констракта победи на српскиот Евросонг со средниот сегмент, In corpore sano, целата пост-југословенска територија се вжешти. Но ниту меѓународните медиуми, публика и обложувалници не останаа рамнодушни. Композицијата на Констракта доаѓа на евровизиската сцена во Торино како де-етнизиран вонземјанин и комплетна инверзија на класичните авто-егзотизирачки стихови, нешто што често може да се види на овој настан. Навистина, In corpore sano со своите музика и текст е „позападна“ од најзападното, поекспериментална, попрогресивна – невозможна за класифицирање, бидејќи кога зборува за кревкоста на телото, здравјето и невидливоста на уметниците, таа зборува за секоја западна, поцивилизирана земја.

Површниот поглед на странските медиуми – и нивната лишеност да го разберат текстот надвор од референцата на Меган Маркл – сугерира конфузија, но и несомнена фасцинација. Песната толку го заинтригира американскиот Newsweek што ѝ посвети напис, сепак, нарекувајќи ја „бизарна“ и имплицирајќи дека косата на Маркл е главна тема на песната. Други, пак, во миењето раце на сцената прочитаа коментар за пандемијата и инстирање да се зачува менталното здравје.

На нашите простори, пак, како важна референца и водич за толкување на делото на Констракта беше препознаено делото на Марина Абрамовиќ. Опсесивното миење на рацете на Констракта и повторувањето на „Уметницата мора да биде здрава“ многумина ги потсети на перформансот на Абрамовиќ во Копенхаген, Art must be beautiful, artist must be beautiful („Уметноста мора да биде убава, уметникот мора да биде убав“, 1975) во кој авторката опсесивно се чешла, повторувајќи ја споменатата реченица.

Ако се земе предвид културно-образовната позадина на Ана Ѓуриќ Констракта (дипломирана архитектка, р. 1978), голема е веројатноста дека таа намерно и свесно ја цитира Абрамовиќ. Сепак, би било многу поинтересно и интерпретативно посилно ако In corpore sano се спореди со Балкански барок, перформанс со кој Абрамовиќ го освои Златниот лав на Венециското биенале во 1997 година. Во перформансот, Абрамовиќ пее народни песни, и со часови и денови седи среде брдо крвави животински коски кои неуспешно се обидува да ги истрие и измие – како алегорија на, меѓу другото, страшните војни во Југославија.

Тогашниот триумф на Балкански барок на еден од најважните уметнички настани не само што беше голем успех за авторката, туку и за перформативната уметност воопшто, во тоа време крајно маргинализирана гранка на семејното стебло на визуелните уметности. Само неколку години подоцна, Марина Абрамовиќ добива потврда за својата глобална уметничка видливост кога нејзиниот перформанс The House with the Ocean View станува клучен дел од дванаесеттата епизода од шестата сезона на Сексот и градот – катализатор за повторното обединување на Кери и Александар Петровски (Кој ужас!). Во интервјуто од 2002 година, во очи емитувањето на Сексот и градот, Абрамовиќ изјави дека се гледа себеси како Балканот, а своето тело како мост меѓу Западот и Истокот.¹

Останатото е, што би рекле, историја. Во 2010 година, Абрамовиќ доби тримесечна ретроспектива во МоМа, каде што паралелно изведе 726-и-пол часа од перформансот The Artist Is Present („Уметникот е присутен“), што конечно ја втурна во кругот на славните светски уметници, сугерирајќи дека Балканот е најпосле припоен кон Западот.

Како Балкански барок на Абрамовиќ, делото на Констракта почнува и завршува над гротескен рид од животински коски. Но кај Констракта нема обиди за искупување или прочистување; гробиштата со пилешки коски се ручекот на двајцата протагонисти (брачен/вљубен пар). Наздравувајќи со звукот на отчукувањата на часовникот, несвесни за масакрот под нивните прсти, Констракта и Коста ги крцкаат крилцата како сцена од семејниот живот, врамена во собата, како масло на платно, закачена на ѕидот од дневната соба на секој од нас.

Колективниот ужас и трагедијата од Балкански барок на Абрамовиќ кај Констракта се невидливи, иако ѝ се случиле во текот на животот, и неповторливи, бидејќи колективот веќе не постои. Балканот е мртов, се самоуништи и беше проголтан од Западот. Четврт век по нашите војни и перформансот на Абрамовиќ, Констракта се занимава со хоророт што дојде отпосле, ужасот на пост-балканскиот индивидуализам: средбите со бесмисленоста на секојдневната работа, медиумското ѓубре, стареењето и умирањето на телото, заменливоста на идеологиите… Сето тоа пропратено со капиталистичка индивидуалистичка мантра и опсесивно миење раце, наместо коски, од каква било (колективна) одговорност. На крајот, во уште една духовита инверзија на Абрамовиќ, чиешто свето присуство во МоМа го посведочија илјадници луѓе, кај Констракта постбалканската „уметница е невидлива“ и незаштитена.

Иако многу се пишуваше за односот на Констракта кон косата на Меган Маркл², Триптихот е поинтересно да се гледа како пост скриптум или епитаф кон делото на Абрамовиќ, и како еден духовит³ и циничен коментар на нејзиното барање од уметноста да „ вознемири, да ја предвиди иднината и да поставува прашања“.

Зашто, откако сите прашања беа одамна залудно поставени, откако иднината беше детално прочитана од црниот дроб на невините, откако уметноста и сите перформанси и сите уметнички дела под небесниот свод не успеаја да ги спречат војните и ужасите, би дала сто Марини Абрамовиќ за една Констракта, на repeat, со која ќе се смееме, и ќе плачеме, до последниот такт.

Пишува: Мима Симиќ

Извор: Kulturpunkt

 

 

¹ “I see myself as a bridge, like the Balkans, between the West and the East. I use my body as the way to get across.”

² Овој стих со М. Маркл треба да се посочи како слепа точка на раскинувањето на Констракта со Балканот. Ниту еден бел човек во западниот свет не би посегнал лесно по мотивот на косата на личност со афро-американско потекло, дури и делумно, бидејќи со него е поврзан специфичен вид на опресија. Ова faux pas, за жал, најлесно би било да се одбрани со „балканското“ незнаење – и со тоа да се исече гранката со најубав поглед. Среќно, Констракта!

³ Кога сме веќе тука, најблиската референца за Констракта во светот на музичките изведби секако би била Лори Андерсон. Најдобрата раскажувачка меѓу музичарите и најдобрата музичарка меѓу раскажувачите, Андерсон исто така го користи хуморот како мачета, особено во ремек-делото The Ugly One With the Jewels and Other Stories (1995), во кое, повторно, се реферира на Марина Абрамовиќ во една од песните.

НАПИШАНО ОД:
  • Душица Лазова
  • May 11, 2022
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Класично анонимни: И жените се присутни во историјата на музиката
Неприфатливо е да се завршуваат музички училишта без да се знаат храбрите претставнички кои се бореле да ја претстават својата уметност.
  • Од Тамара Стојаноска
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Добро запомнете го името Исра
Интерсекциски преглед на феминизмот во Палестина
  • Од Викторија Постоловска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Нашиот пат – 25 женски приказни од историјата
Тииит!Инк. ве поканува на промоцијата на публикацијата „Нашиот пат - 25 женски приказни од истроиајта“,  во петок (01.10), во кафе-книжарницата „Буква“.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ФЕМ 101
Квир по дома: Здравствената криза и социјалната изолација наспроти потребата за заедништво
Ако за мнозинството социјалната изолација подразбира едноставно поминување повеќе време дома, кај квир лицата тоа може да значи буквално затварање во себе или „враќање во плакарот“.
  • Од Калиа Димитрова
  • ДИЈАЛОЗИ, ФЕМ 101
Со ПичПрич ги нормализираме женските искуства: Интервју со Ана Василева и Румена Бужаровска
Оние жени што ќе се охрабрат да зборуваат за нешто субверзивно и проблематично на сцена со самото нивно појавување веќе прават општествено поместување.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Како (не) се известува за родовобазирано насилство
Денешната форма на медиумите, не е само класична, туку сноси моќ и одговорност.
  • Од Сара Миленковска
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Синдромот на дифолт родител
Или со други зборови “Детето си бара мајка”
  • Од Симона Симјаноска Ивановска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Промоција на Медуза
12 ноември (понеделник) е денот кога Медуза официјaлно се вдоми на meduza.mk. По тој повод организиравме кратка промоција и малку подолга прослава за добар почеток на новата феминистичка веб-платформа.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Збор на годината: Согласност
Се надеваме дека во 2019 ќе почнеме да ги гледаме плодовите од дискусијата за сексуалната согласност!
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Куќата на соништата на Кармен Марија Мачадо
Избрани поглавја
  • Од Грација Атанасовска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како Портрет на жената во огнот ги прекршува уметничките конвенции
Ако бидувањето гледан се изедначува со бидувањето објектификуван, тогаш Мариан и Елоиз меѓусебно се гледаат еднакво долго и еднакво длабоко, па какви било нееднаквости помеѓу нив исчезнуваат.
  • Од Анастасија Марковска
  • ФЕМ 101
Ментален товар
Менталниот товар е продукт на вообичаеното организирање на едно просечно домаќинство во кое еден од партнерите, обично жената, има улога на „микро-менаџер“.
  • Од Мартина Стојковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Зошто не можам да престанам да размислувам на жените без деца?
Пред да добијам деца, никогаш не размислував за жените кои избрале да не станат мајки. Сега постојано размислувам за нив и ги забележувам насекаде. Имаат нешто што јас го барам, прозорец кон животниот пат што јас не сум го избрала.
  • Од Лени Фрчкоска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Собир за одбележување 80 години од создавањето на АФЖ
Регионален настан за одбележување на 80 години од основањето на АФЖ инициран од феминистичките колективи од просторот на поранешна Југославија.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Во фокус: Малала Јусафзаи
„Ја раскажувам мојата приказна, не зашто е уникатна, туку зашто е слична со приказните на многу девојки.“
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Балканските бездомнички
Зошто женските деца сè уште се дискриминирани при поделба на наследство?
  • Од Љупка Ѓошева
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дискреција и затајување: За митот на менструацијата
Кога нормална телесна функција спречува една индивидуа да оди на училиште или на работа или кога менструацијата претставува сериозни здравствени ризици поради недостапноста на производите, огласувачите треба да дојдат до следново „откритие“: дека тие жени не треба да гледаат среќни фигури во тесна бела облека и скокање покрај плажа.
  • Од Пелин Балабан
  • ФЕМ 101
Фудбалот е за девојчиња, како што и куклите се за момчиња
Родителите и старателите немаат намера да се однесуваат поинаку кон момчињата и девојчињата, но доказите покажуваат дека тие очигледно го прават токму тоа.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како да се подготвиме за апокалипсата?
Кон романот ,,Време”од Џени Офил
  • Од Душица Лазова
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Држете ги вашите бројаници подалеку од нашите јајници
Секуларноста е клучен (и моментално ранлив) дел од сложувалката на женското ослободување.
  • Од Нина Раповска
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Моника Стојановска: Пишувам отворено, сонливо и искрено
Може да кажам дека моите песни се една (за мене) потребна, но за жал погрешна психоанализа на другиот.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Лажните вести и квазиинтелектуалниот хетеросексизам на Венко Андоновски
Во општеството каде авторитетот на машкиот интелектуалец се смета за извор на апсолутна вистина, навистина не е мала работа еден професор кој има илјадници читања на своите колумни, да пишува написи базирани на лажни вести и застрашувачки репрезентации на ЛГБТИ заедницата.
  • Од Елена Гаговска
  • ФЕМ 101
Полициската бруталност и расизмот против Ромите
Ретко се зборува за условите во кои живееат Ромите кај нас, а кога се зборува тоа често се гледа низ традиционалната призма на лични избори или различен менталитет, наместо многукратна и повеќеслојна системска дискриминација.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Бел хукс: „Нашата прва љубов е љубовта кон себе“
Плодната писателкa, мислителка и теоретичарка дискутира за љубовта кон себе и за тоа како искрено да ја процениме сопствената вредност.
  • Од Душица Лазова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Подгответе се за суров оптимизам
На 2 септември, со групната изложба Скршено, отвора овогодинешниот Skopje Pride Weekend.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
5 причини зошто треба да се гледа серијата Mrs. America
„Поборниците за женското ослободување сакаат да создадат полово-неутрален, феминстичко-тоталитарен кошмар.“
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како Вирџинија Вулф ја преобрази женската биографија во „Орландо“
„Орландо“ зборува за важноста да се биде свесен за сопственото историско, лично и колективно минато како жена и за потребата од негово реобмислување и реиспишување.
  • Од Душица Лазова
  • ДИЈАЛОЗИ, ФЕМ 101
Најголемата желба ми е да се оформи силно студентско феминистичко движење: Интервју со Катерина Иванова
Системското насилство не е проблем на индивидуите кои го искусуваат, тоа е проблем на целата заедница.
  • Од Благица Димитрова
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Мајката (не) знае најдобро
Родовиот јаз во обврските околу грижата и воспитувањето на децата и малата, (скоро непостоечка) поддршка на мајките.
  • Од Марта Стевковска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Безусловни почетници
Оваа книга не е совршена, но е совршен обид во борбата за еден можен феминистички свет.
  • Од Калиа Димитрова
смешно
  • ФЕМ 101
Што е тука смешно?
Пред неполни две недели македонската јавност се разбуди во едно од најодвратните случаи на родово-базирано насилство во земјава—Телеграм групата Јавна соба, чиј опис уште поодвратно гласеше ,,дружење и зезањe''.
  • Од Елена Петрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Пандемија во сенка
Не поминаа ни два месеци откако алармот беше вклучен, за веќе да можеме да ги увидиме иницијалните ефекти и фатални последици кои пандемијата односно изолацијата ги има врз жените во нивните домови.
  • Од Бојана Јовановска
  • ДИЈАЛОЗИ, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Како јас да ѝ верувам на правната држава?
Интервју со Џејлан Велиу.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Пејзажи на отпорот/Landscapes of Resistance
Како може еден пејзаж да говори?
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Низ уметничките соработки ги преобликуваме начините на тоа како (можеме да) живееме заедно
Интервју со кореографката и изведувачка Викторија Илиоска по повод премиерата на нејзиниот нов танцов перформанс „Ми треба ново тело“
  • Од Тимот на Медуза

Момент...

No more pages to load

1 2 … 17 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram