Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Повеќе од нашата работа
Приказни за работата во пандемија, повредите на работничките права, и солидарноста, наспроти продуктивноста, како централна вредност врз која треба да ги градиме нашите релации.

Но, нештата можат да бидат различни. Благодарение на напорната работа на безброј активисти и академици, мрежни работници и поттикнувачи, можеме да замислиме и друг начин. Оваа пандемија може да го отвори патот кон нови вредности. (Rutger Bregman, Неолибералната ера завршува. Што доаѓа следно?)

 

Се сеќавам на првото време поминато дома, непосредно по прогласувањето на пандемијата на корона вирусот. Деновите ми беа крајно неструктурирани. Бев емотивна. Го средив цел плакар. Потоа ги фатив полиците во кујна. Слушав радио и водев дневник. Друг ден зјапав во ѕид. Често бев дел од некои групни повици на месинџер кои вклучуваа многу вино. Почесто се слушав со моите. Другарка ми рече дека ќе учи за масерка во случај да доаѓа апокалипсата, па и јас панично размислував што би работела по крајот на светот каков што го знаеме. Тоа што требаше да бидат 2 недели изолација се претвори во некој нов живот. Сè уште се чувствувам како да доаѓа крајот на светот каков што го знаеме, но сакам да верувам дека тоа не мора да е лоша вест. 

Со стишувањето на повиците кон надвор и непобедливото фомо, се отвори некое време за интроспекција. Стравот од заразата беше присутен, но истовремено апстрактен, а работата, после многу години, повеќе не ми беше централна оска на постоењето како човек. Крајните рокови околу кои си го структурирав животното темпо одеднаш станаа смешни. Дати кои не значат многу, споредбено со тектонските промени и стравови кои ги донесе пандемијата. Се создаде простор да се реобмислува начинот на кој го поминуваме и користиме ова чудно нешто што го нарекуваме живот. Во тој лимбо период на очекување на новата, различна иднина, кога реалноста на здравствената криза сè уште не беше баш реална, кога сè уште не се беа уклучиле сите аларми за различните начини на кои кризата ќе нè погоди како луѓе и заедници, постоеше една тивка надеж и освестување: дека можеме и заслужуваме подобро. Дека работата не секогаш е цел за себе. Неплатениот труд е исто така работа. Дека сме меѓузависни, повеќе отколку што сме си признавале. Дека сите заслужуваме достоинствена плата, здравствена и социјална заштита, јавни добра и слободно време. Бидејќи пред се и после се, сме луѓе; со различни потреби, расположенија, способности, состојби, можности, обврски, соништа, стравови и реалности. 

 

Можност за поширока солидаризација и идентификација

 

 

Се идентификувам со една глобална генерација која беше растена со прашањето „што сакаш да бидеш кога ќе пораснеш“ и идејата дека во одговорот на тоа прашање лежи клучот на исполнетиот, среќен и стабилен живот. Дополнително, во одговорот на тоа прашање го гледавме излезот од сеприсутната сиромаштија.  

Се идентификувам со генерација која порасна со зборот транзиција, со живот од денес за утре, со родители во стечај, со баби и дедовци со навредливо ниски пензии, потпросечно образование и квалитет на животна средина, со разнебитена локална и глобална економија, и апокалиптични прогнози за иднината. Здравствената криза е само fine finish на оваа слика, која многу јасно покажа: спасот не е во работата. 

Новонастаната состојба креираше моментум да се размислува и разговара за радикални промени, за потребата од трансформација на односот кон работата и природните ресурси, за работничките права, силните и слабите страни на општествените стуктури. Мерката „седи дома“ го подели народот на оние кои можат и оние кои не можат да седат дома. Оние кои работеа од дома се најдоа во привилегирана положба, иако и голем дел од нив се често без никакво здравствено и социјално осигурување. Дополнително, работата од дома се покажа како огромен предизвик за родителите со мали деца, и целосно ги избриша границите меѓу професионалното и приватното. Спалните соби се претворија во канцеларии, идејата за работно време беше заборавена, а честите онлајн состаноци доведоа до можност да се скова и специфичниот термин zoom fatigue. Оваа нова состојба, фрли ново светло на нашата реалност каде жените извршуваат над 70% од  обврски поврзани со домот. 

 

 

 

Оние пак кои упорно одеа на работа, живеа со секојдневен страв од зараза, а работните услови често не беа соодветни за почитување на протоколите за хигиена и дистанца. Дополнително, работницте од таканаречените есенцијални професии работеа невозможно долги работни саати. Различни медиумски прилози зборуваа за истоштесноста на докторскиот кадар, секој пат кога ситуацијата со заразата се влошуваше.

 

 

Новата реалност нè остави сите физички и психички исцрпени.

Во таа смисла, може да се зборува за некои линии на пресек на искуствата на сите работници, и оние во поповолна и оние во понеповолна состојба: можност за поширока солидаризација и идентификација, за кои порано можеби немаше плодна почва. Кревкоста на нашите животи, неповратноста на нашето време, кршливоста на поредокот во кој се вложуваме и бесполезноста на апсолутното вложување на нашите тела и труд станаа поопипливи сознанија. Прашањата за што и за кого го правиме ова, повеќе не може да се игнорираат.

Во таа насока, бројни автори и теоретичари зборуваат за овој моментум како клучен за редефинирање на нашите работни односи и начинот на кој е структурирана работата, кога милиони луѓе се враќаат на работа по речиси две години масовна невработеност и работа од дома. Конвенционалниот пристап кон работата, од светоста на 40-часовната недела до идеалот за нагорна подвижност, доведе до раширено незадоволство и навидум сеприсутна исцрпеност (burn-out) дури и пред пандемијата. Сега, моралната структура на работата се става под знак прашалник.

 

 

 

Борба за базични работнички права

 

 

Тешко е да се проектираат нови спогодби кои би оделе во прилог на сите работници, кога здравствената криза на еден пластичен начин покажа колку се всушност чести прекршувањата на базичните работнички права, особено во земји со послаба заштитна мрежа, како нашата. Прашалникот според кој го правиме видеото „Работа во време на пандемија“ го потврдува токму ова. Драстичната промена во начинот на кој функционира потрошувачкото општество подразбираше и губење на работни места од денес за утре, експлоатација на вработените, небезбедни работни услови, злоупотреба на мерките на владата за помош на работниците во полза на газдите, намалување и неисплаќање на платите и придонесите и ред други злоупотреби.

 

 

Дополнително, некои групи како прекарните работници (хонорарците, фриленсерите и слично) и работниците со договори за вработување на определено време целосно останаа на цедило. Првите, Законот за работни односи не ги признава како работници, иако се тие де факто во работен однос, а вторите кои составуваат дури над 20% од вработените во земјата, живеат во страв од непродолжување на договорот, а тој страв за многу стана реалност токму по почетокот на пандемијата.

Родителите на мали деца, хронично болните, како и работниците кои се грижат за хронично болни и/или стари лица, се сносија со дополнителен товар и неизвесност при воведувањето на мерките на Владата за спречување на ширење на вирусот – една од кои подразбираше платено отсуство на еден родител со дете до десетгодишна возраст. Иако овие мерки беа воведени за да им помогнат на работниците, родовата нееднаквост, институционалната нефункционалност, корупцијата и другите општествени  недостатоци со кои сме навикнати да живееме, креираа контра-ефект во реалните животи на работниците на кои се однесуваа мерките. 

 

 

Во тој контекст, Наташа Петковска од Хелсиншкиот комитет за човекови права – Скопје забележува,  навидум, оваа мерка се чини дека ја препознава поделеноста на правата и обврските на родителите во рамките на домот и грижата за децата, но податоците добиени преку пријавите за прекршување на работничките права покажуваат дека оваа мерка во најголем дел ја користеа мајките […] Работничките се соочија со ситуации каде што работодавачите не ги ослободуваа од работни обврски или пак, тогаш кога ги ослободуваа им ја намалуваа платата. Некои работодавачи дури им се закануваа со откази и непродолжување на договорите за вработување на определено време.

Токму жените во нашата земја (а и глобално), претставуваат дел од работната сила во најлошо платените индустрии, иако некои од тие индустрии се соочија со зголемен обем на работа за време на кризата. Тоа беше случајот со шиење на заштитни маски во текстилната индустрија кај нас, каде работничките освен што немаа соодветни и безбедни услови за работа и превоз до работното место, тие беа дополнително експлоатирани за време на кризата, а често и спречени да ја користат горенаведената мерка, која резултураше во ситуации каде работнички во текстилната индустрија кои се ослободени од работа да примаат плата во износ од околу 7500 денари. Со оглед на тоа што многу од овие жени се и примарни хранителки во своите семејства, овој податок е застршувачки. 

 

 

Втората група за која владата предвиде мерки за изостанување од работа се хронично болните лица, кои се во најдиректна опасност од заразата. Некаде меѓу комуникацискиот хаос и честите измени на предвидени мерки, ова категорија на лица често беше (и сè уште е) оставена на милост и немилост на своите работодавци, голем дел од кои биле повикани да се вратат на работните места веднаш штом се прогласи крајот на вонредната состојба, што во никој случај не кореспондираше со пооптимистична состојба во однос на менаџирањето на заразата. Кај хронично болните, слично како и кај родителите со деца под десетгодишна возраст беше нотирано незаконско намалување на плати.

Мерката која ги ослободи од работните обврски хронично болните работници престана да важи во септември 2020, со ретки исклучоци. Во Прегледот на владините мерки за превенција и заштита од корона вирусот и нивното влијание врз работничките права на Хелсиншкиот комитет за човекови права – Скопје, Наташа Петковска истакнува, престанокот на важноста на оваа мерка значи дека системот ги остава незаштитени хронично болните работници во услови кога стапката на новодијагностицирани лица достигнува 164 на 100.000 жители за период од една недела, а за истиот период, во 28.3 проценти од епидемолошки истражените случаи било утврдено присуство на хронични здравствени состојби.

Со други зборови, изминатиов период во пракса покажа дека во моменталната системска поставеност нашите тела се вредни само додека се работливи и снажни, јавните добра не одговараат на потребите на времето, а зајакнувањето на институциите е работа за утре. Сепак, утре веќе пристигна. Она што е потребно поитно од било кога се институции кои се грижат за своите граѓани, кои учат од нашите микро заедници на поддршка и ги слушаат потребите на луѓето, особено оние кои се маргинализирани, кои немаат можност да одат во друга земја по вакцина, оние чиј дом е небезбеден, кои живеат на минимална плата, оние со посебни потреби…

Потребно е зајакнување и отворање на структурите кои се во непосредна врска со луѓето, како општините и општинските совети, како и конечно воведување на прогресивно даночење како би се зајакнале јавните добра. Потребни се институции кои ќе бидат во чекор со реалноста која веќе ја живееме, како и потребите и барањата на граѓаните, чија егзистенција не може да биде целосно условена од нивната работоспособност. Такви институции не можеме да очекуваме од старомодната политика, но можеме да ги уважиме нашите искуства и знаење, кон институционализација на културата на солидарност¹. За овие идеи и нивната материјализација може подробно да се прочита во извонредниот зборник „Друг свет – огледи за системска трансформација на иднината“, каде уредничката Ивана Драгшиќ, во својот текст Искуствата од Ковид19 пандемијата како лекции за системска трансформација на иднината, за културата на солидарност забележува: Таа е место во кое новиот свет е возможен и активно се работи на него. 

Ова можеби звучи апстрактно, но зачетоците на тие институции постојат секаде кадешто директно се чувствува промајата од дупките на моменталниот систем; во реалциите, споделувањето, имагинацијата, знаењето и отпорноста на оние заедници кои се отфрлени, заборавени и маргинализирани од големите наративи. Помислете на сите самоорганизирани крводарителски акции, волонтерите кои купуваа немирници за постарите, групите за размена на знаење и вештини за време на карантините, или пак на почетокот на годината, на сите групи за поддршка (правна, психолошка, пријателска) на жртвите на сексуално насилство и вознемирување.

Финално, или можеби пред сè, потребна е мобилизација на различни фронтови која оваа култура би ја издигнала на ниво на политики. Можеби престојните локални избори се една таква можност, со оглед на големиот број на независни листи низ многу општини во земјата, кои се залагаат за различен начин на водење на политиката. Промените, оние кои се најнепосредни, често се креираат во нашето најблиско опкружување. 

 

 

Јас не сум тоа што правам, јас сум тоа што сум

 

 

И во држава како нашата, а и можеби особено во држава како нашата, соочени со нестабилноста на нашите работни места, несигурноста на инфраструктурата која ја плаќаме, а и феномените на прегорување и секојдневна експлоатација, се отвора можност да се бориме отаде ова секојдневие кое го знаеме. Бидејќи сега знаеме дека тоа освен што не е одржливо, не е ни вечно.

Од тоа воочување и тој потрес на идејата business as usual, не е несвојствено да се замислува, зборува и проектира за можните насоки во кои ќе се движиме како микро и макро заедници (и локални и глобални). Кризата, како и секоја криза, отвори простор за прифаќање на генералната идеја дека вака повеќе не може. Тоа вака ја подразбира бескрајната акумулација на богатство во рацете на одредена класа и експлоатација на ресурси која повеќе не можеме да си ја дозволиме. Тоа вака ја подразбира и hustle културата, која младите сè повеќе ја отфрлаат. Луѓето почнаа повеќе да спортуваат, да одмараат, да зборуваат повеќе меѓу себе, да се појавуваат во некои естетски, но и емотивно поавтентични верзии на себеси, да негуваат хоби, да се грижат едни за други – особено во контексти како нашиот, каде другите форми на грижа потфрлаат. Овие увидувања направија потребен простор за преспитување на нашата вредност како луѓе и доведоа до популаризирање на идеи како 6 часовно и флексибилно работно време, напуштање на канцеларијата, практични барања за реорганизација на работната инфраструктура за родителите, хронично болните и лицата со попреченост, потребата од силни синдикални здруженија, и инсистирање на солидарност, а не продуктивност, како централна вредност врз која ги градиме нашите релации.

 

 

Кризата со која се соочуваме е поразлична од големите економските кризи, бидејќи тоа што е ставено „на коцка“ е вредноста на животот на секој еден човек. Бројните откази и намалувањето на платите, оневозможувањето на многу луѓе да ја извршуваат својата работа од повеќе причини, исчезнувањето на одредни професии, и појавата на нови; како и согледувањето на времето како нешто вредно и потрошно, го промени начинот на кој размислуваме. Промениот начин на размислување, надежно би водел кон системска трансформација која би подразбирала заштита, безбедност и просперитет за сите луѓе, без разлика на нивната сила за продукција, како и раскрстување со идејата за продуктивност, раст и нерационална експлоатација на природни ресурси, како движечка општествена сила. Оваа идеја е едноставна, но радикална. Таа го оправдува универзалниот основен приход и правата на домување и здравствена заштита. Таа ја оправдува платата за живеење. Исто така, ни овозможува не само невработеноста, туку пензионирањето, попреченоста и грижата да ги гледаме како нормални, легитимни начини на живеење. Идејата е дека секој од нас има достоинство без разлика дали работиме или не.  

 

Јас не сум тоа што правам, јас сум тоа што сум. Поддршка на таа идеја подразбира нови матрици на размислување и дејствување. Подразбира раскрстување со моменталниот начин на општествено организирање. Подразбира одговорни, храбри и солидарни чинители на позиции на моќ и инаква прераспределба на моќ во приватните и во јавните релации. Особено подразбира грижа и љубов. Подразбира време кое не се користи за продуцирање и консумирање. Со досега познатиот начин, ваков вид на разбирање на животот, светот и местото на човекот во него, е речиси невозможен. Но имавме шанса да ѕирнеме дека можеме поинаку, и колку тоа поинаку ни е итно потребно. Сакам да верувам дека таа шанса ќе порасне во нешто поголемо, за сите нас.

 

 

 

 

 

 

 

¹Ивана Драгшиќ, „Искуствата од Ковид19 пандемијата како лекции за системска трансформација на иднината“, Друг свет – огледи за системска трансформација на иднината, Плоштад Слобода (2021)

 

 

 

 

 

 

 

Инспирација и користена литература:

 

Ивана Драгшиќ, „Искуствата од Ковид19 пандемијата како лекции за системска трансформација на иднината“, Друг свет – огледи за системска трансформација на иднината, Плоштад Слобода (2021)

Наташа Петковска, Преглед на владините мерки за превенција и заштита од корона вирусот и нивното влијание врз работничките права, Хелсиншки комитет за човекови права – Скопје (2020)

Jonathan Malesic, “The future of work should be working less”, The New York Times (2021)

НАПИШАНО ОД:
  • Калиа Димитрова
  • October 4, 2021
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Насилството и општествената моќ
Што се случува кога институциите од кои жртвите треба да побараат помош, во својот состав ги имаат насилниците?
  • Од Натали Китаноска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Mислев дека имам внатрешно крварење и умирам: Приказни за прва менструација
Менструацијата е телесен, приватен и интимен процес, но стигмата, срамот и сиромаштијата се прашања кои мора да се адресираат јавно.
  • Од Калиа Димитрова
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, ФЕМ 101
Во раните на нашите тела гледаме отвори преку кои градиме релации на отпор: Интервју со Славчо Димитров 
Месецот на гордоста и оваа година го започнуваме со Skopje Pride Weekend, фестивалот за квир уметност и култура кој секоја година успева да нé помести од нашите удобни позиции и да нé втурне во нови простори на истражување, преиспитување и секако, уживање.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Како Портрет на жената во огнот ги прекршува уметничките конвенции
Ако бидувањето гледан се изедначува со бидувањето објектификуван, тогаш Мариан и Елоиз меѓусебно се гледаат еднакво долго и еднакво длабоко, па какви било нееднаквости помеѓу нив исчезнуваат.
  • Од Анастасија Марковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Информирај се – Трансформирај се
Неприфаќањето во општеството доаѓа од недоволна информираност, а помалку од омраза и одбивање.
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Писма од Украина (прв дел)
Ги споделуваме написите од дневниците на неколку девојки и жени од Украина, од првите денови на руската инвазија.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Скопски поетски фестивал за мене значи остварен сон: Интервју со Ана Голејшка Џикова
Оваа година Скопје конечно добива свој поетски фестивал. За програмата, тајмингот и поезијата, разговаравме со Ана Голејшка Џикова, една од организаторките на фестивалот. 
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дејтинг мен 
Решив да започнам со користење на дејтинг апликации и, реално, немав поим што правам. 
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
„Јавна соба“ е кривично дело и мора да се санкционира
Најавените законски измени се позитивни, но задоцнети и не се неопходни за да се санкционираат сторителите на „Јавна соба“.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Коронавирусот открива колку мачо стереотипите се вкоренети во општеството
Владата на Велика Британија и скоро сите машки „воени кабинети“, му прогласија „војна“ на коронавирусот. Ова е проблематична аналогија затоа што она што е главно потребно за справување со COVID-19 е грижа, социјална солидарност и поддршка на заедницата - не борбата и насилството.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
*WAP* на најјако
Или зошто за многу луѓе влажна вагина значи опасна вагина
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
Колку вреди неплатениот труд на жените?
Како да му објаснам на мојот 3 годишен син дека „на мојот компјутер нема цртан и мама праќа меил“? Честопати незавршената работна задача подразбира останување доцна во ноќта, за да се доврши несработеното.
  • Од Тања Стоименовска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Бомби, пари и женски права
Капитализирање на грбот на маргинализирани групи, а во конкретниов случај, на борбата за женски права, секогаш постоело, но ми се чини дека во последно време е посебно истакнато.
  • Од Румена Бужаровска
  • ФЕМ 101
Дали за Доналд Трамп конечно заврши шоуто?
Знаеме дека Трамп ќе се обиде да стори сé за да остане на власт, да ја избегне таа крајна катастрофа во животот - да стане „губитник“
  • Од Гала Насева
  • ФЕМ 101
5 ЖЕНИ ЗБОРУВААТ НА ТЕМА: НАДЕЖ
Неда Чаловска, Ружица Максимовска, Ена Утевска, Џане Крешова и Вики Младенова споделуваат од каде црпат чувство на надеж.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Време е за ранливи суперхерои
Несовршеноста, емотивноста, прифаќање на грешките и стравот од напуштање се легитимни состојби и карактеристики, дури и за еден суперхерој.
  • Од Билјана Кочоска
  • КВИР, ФЕМ 101
Квир по дома: Здравствената криза и социјалната изолација наспроти потребата за заедништво
Ако за мнозинството социјалната изолација подразбира едноставно поминување повеќе време дома, кај квир лицата тоа може да значи буквално затварање во себе или „враќање во плакарот“.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Невидливиот хорор на семејното насилство во филмот Невидливиот човек
Додека хоророт како жанр доживува обнова, ова е солиден обид да се постави нова динамика помеѓу овој жанр и женскиот лик, после долга историја исполнета со еднодимензионални ликови и експлоатација на женските искуства.
  • Од Елена Петрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Интуицијата како отелотворено знаење
Имам некое чувство што не можам да си го објаснам, но тука е.
  • Од Ана Блажева
  • КВИР, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Вирусите не дискриминираат – луѓето да!
Ако COVID-19 нè научи нешто, тоа е дека ниту еден вирус, ниту една болест не дискриминира. Тоа е карактеристика исклучиво на нас, луѓето.
  • Од Заедно посилни
  • КВИР, ФЕМ 101
Гордост: некогаш, сега и секогаш 
Од немирите на Стоунвол до Парадата во Скопје.
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Skopje Pride Weekend 10 | Ecstatic Bodies
Јубилејното издание на Skopje Pride Weekend 2022, фестивал на квир уметност, култура и теорија, оваа година ќе се случува од 2 - 11 јуни и 15 - 17 септермври.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
По масовните протести, дополнителните забрани за абортус во Полска се одложени
Пресудата на Уставниот суд требаше да стапи на сила на 2 ноември, но сè уште не е објавена во службен весник.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Повредите на една класа: Борбата за егзистенција на текстилните работнички
Па и овоа време-невреме, со оваа корона шо нè фати, со пусти страх идам на работа, од дека пари за живеачка, не па за лекови на болниот ми сопруг...Толку ми се плаче дури да се дерам на глас ама стиснам заби и ќутам.
  • Од Ена Бендевска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија #3
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
смешно
  • ФЕМ 101
Што е тука смешно?
Пред неполни две недели македонската јавност се разбуди во едно од најодвратните случаи на родово-базирано насилство во земјава—Телеграм групата Јавна соба, чиј опис уште поодвратно гласеше ,,дружење и зезањe''.
  • Од Елена Петрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Време на жените
Грижата за локалното, за она што го гледаме пред себе, за оние кои се близу до нас и сакаме да ги заштитиме е вистинската мотивација и движечка сила на хероината.
  • Од Кристина Атанасова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Митот за геј изобилството: како ТВ индустријата продава современа квир елита
Дали поголемиот диверзитет и вклучувањето на квир ликови во новите верзии на „Озборувачка“ и продолжението на „Сексот и градот“ се знак за напредок или пропаганда за (не)постоењето на современа квир елита?
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ФЕМ 101
Џудит Батлер: Отпорот против “родовата идеологија” мора да престане
Родовата теорија не е ниту деструктивна ниту индоктринизирана: таа едноставно бара форма на политичка слобода.
  • Од Лени Фрчкоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дискреција и затајување: За митот на менструацијата
Кога нормална телесна функција спречува една индивидуа да оди на училиште или на работа или кога менструацијата претставува сериозни здравствени ризици поради недостапноста на производите, огласувачите треба да дојдат до следново „откритие“: дека тие жени не треба да гледаат среќни фигури во тесна бела облека и скокање покрај плажа.
  • Од Пелин Балабан
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Трчаш како девојче: Дисциплина на гладот
“Таа е без сила, несексуална и безгласна, и само со тешкотија може да се фокусира на светот кој се наоѓа надвор од нејзината чинија. Жената во неа е убиена. Таа скоро и да не е таму.”[1]
  • Од Бојана Јовановска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
The M word: или зошто цензурирањето на менструацијата претставува микро сексизам?
Ако воопшто не сакаме да зборуваме за менструацијата од медицински аспект, тогаш како би очекувале овој проблем да се сфати сериозно и како би формирале политики и протоколи за земање боледување за менструални болки ако нашите шефови сметаат дека медицинските факти за нашата болка се премногу „приватни“ за споделување?
  • Од Елена Гаговска
  • ДИЈАЛОЗИ, МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Пејзаж на неименливото: Разговор помеѓу Калиа Димитрова и Билјана Радиноска
Би сакала да ти кажам: „Ја носам својата траума како цвет на реверот или како орден од војната или како свежо налакирани црвени нокти“. Тоа би била добра реплика, но сè уште не е така.
  • Од Калиа Димитрова
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Цената на водењето политика во услови на шовинистички менталитет
Oд вкупно 660 избрани градоначалници во период од 25 години и седум круга локални избори, само 18 се жени.
  • Од Симона Србиновска
  • КВИР, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Да се биде жртва на говор на омраза 
Жртвите на говор на омраза често имаат многу помалку моќ од личностите на политички функции и се обични граѓани кои едноставно припаѓаат на одредена идентитетска група.
  • Од Елена Гаговска

Момент...

No more pages to load

1 2 … 15 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram