Предавање на Лоренцо Бернини „Merde alors! Неофашистичкото татенце маршира кон Брисел“ во МСУ

Првиот настан од програмата на Критичко преиспитување на правото за 2020 година е отвореното предавање на професор Лоренцо Бернини од Универзитетот во Верона (Италија), со наслов „Merde Alors! Неофашистичко татенце маршира кон Брисел“. Предавањето ќе се одржи во во Музејот на современа уметност во Скопје на 11 февруари, со почеток од 19.00 часот.

Лоренцо Бернини е редовен професор на Универзитетот во Верона (Италија), каде што предава Политичка филозофија. Директор е на Истражувачкиот центар „PoliTeSse – Politics and Theories of Sexuality“ и е еден од основачите на Мрежата за родови, интерсекс, феминистички, трансфеминистички и студии за сексуалноста во Италија.

Има објавено бројни трудови на италијански јазик, а помеѓу преведените на англиски се: „Queer Apocalypses: Elements of Antisocial Theory“ и „Queer Theories: An Introduction“. Неговата последна книга на италијански јазик е „Il sessuale politico: Freud con Marx, Fanon, Foucault“.

Професорот Бернини во Скопје ќе одржи јавно предавање со наслов „Merde alors! Неофашистичкото татенце маршира кон Брисел“, кое ќе ги анализира десничарските политики на италијанскиот лидер Матео Салвини и појавата на „хомонационализмот“.

Во продолжение, прочитајте го воведниот апстракт за предавањето.

Во Германија и Франција, Алис Вејдел и Марин Ле Пен направија успех со тоа што покрај другите следбеници, ги привлекоа и геј мажите и лезбејките во нивните редови, претставувајќи ги како жртви на хомофобични напади од страна на муслимански мигранти. Во Италија, шовинистичкиот лидер Матео Салвини води политика која води кон она што Јазбир Пуар го нарече „хомонационализам“. Предавањето ќе мобилизира еден апокалиптичен имагинариум со цел да понуди продлабочени читања на програмскиот говор на Салвини, од јули 2018 година, на 32-от митинг на неговата партија Лига, додека беше Министер за внатрешни работи и вице-премиер. Во таа линија ќе оди обидот да се лоцираат политиката на абјектност (Џудит Батлер) и фашистичкиот архетип (Умберто Еко) кои заедно се однесуваат на нехетеросексуалните луѓе. Целта, во секој случај, нема да биде поддршка на Лигата во следење на примерите од другата страна на Алпите (Германија и Франција), туку заговарање на алијанса помеѓу ЛГБТИКА+, феминистичките, анти-расистичките движења заедно со секој демократски граѓанин против постоечките алармантни ситуации. Во нетолку далечната историја, Италија се покажа како успешна лабораторија за политички експерименти. По Првата светска војна, со Мусолини беше воведен фашизмот и веднаш потоа раширен низ цела Европа. Во 90-тите, Берлускони го претскажа претприемачкиот популизам со кој сега Трамп се поистоветува. Денес, во Италија постои ризикот од повторување на “авангардна“ политичка улога: од тука во Европа може да се извезе нешто што може да го наречеме популистички совранизам (sovranismo), кој не е во дисконтинуитет со претходните точки од најтемното минато.
Од ненадеж: огромни Кока кола лименки кои ги голтаат децата од утробите на нивните мајки. Робови напаѓачи чија репродукција не може ни да се домисли. Неименувани деца кои никогаш не требаше да се родат. И конечно, бубачката-анус кој говори отсликана во филмската адаптација на Дејвид Кроненберг – William Burroughs’s Naked Lunch. Но и либертини кои се хранат со фецес, на кои упати Маркиз де Сад, а Пјер Паоло Пазолини ги донесе во Италија со неговиот филм Salò. Последниве се фигури од крајот на цивилизацијата и крајот на човештвото, кои ќе се обидам да ги откријам како симболи на табуизацијата на аналното задоволство – нешто што и Зигмунд Фројд и Фанц Фанон го искористија за да ги лоцираат изворите на хетеросексуалното општество. Помеѓу двете парчиња од задникот на „Капетанот-татенце“ го наоѓаме она што Ли Еделман го нарече „фашизам на фигурата на детето“.

По предавањето на проф. Лоренцо Бернини, ќе следува краток разговор помеѓу него и Славчо Димитров, а потоа и кратка дискусија со публиката. Работниот јазик за време на настанот е англиски.