Sex Education – серијата што ми требаше кога бев тинејџерка

Јас сум еден од оние луѓе кои ниту да им даваат милион долари не би се вратиле во тинејџерските години. Хормони кои вријат, погрешни симпатии, тинејџерска драма – не фала. Сепак, додека ја гледав Sex Education на Нетфликс за момент ми зафалија ходниците на Јосип Броз – Тито и сите моменти кога за малку ќе се случело најдоброто. Си мислев дека со помош на некој како Отис, можеби работите ќе беа поинакви.

Sex Education не води низ светот на средношколецот Отис (Аса Батерфилд) – социјален отпадник, чија мајка Џин (Џилиан Андерсон) е секусален терапевт. Живеејќи во средина каде зборот „секс“ не е лош збор и каде отворено се зборува за сѐ поврзано со него, Отис, и без да сака, станува еден вид експрет. Кога „лошата“ девојка Мејв (Ема Меки) ќе сфати каков потенцијал поседува Отис ќе го убеди да отворат тајна секс клиника и да ги советуваат соучениците за нивните сексуални проблеми. Сето тоа го води Отис да се соочи со проблемите поврзани со неговата сексуалност.

Оваа серија нема влакна на јазикот и тоа го дознаваме од самото отварање на првата епизода – дирекно во средина на секс сцена меѓу Адам (Конор Свинделс) и Ејми (Ејми Лу Вуд). Бруталната искреност се провлекува низ сите осум епизоди и без задршка се претставуваат теми како (тинејџерски) абортус, женска сексуалност и сексуално задоволство, ЛГБТИ+ заедницата (со фокус на црното квир искуство) , хомофобија, врснички и семеен притисок и различни сексуални и љубовни проблеми. Ова го гледаме како на визуелен, така и на тематски план.

Стереотипите за типичните ликови во вакви тинејџерски серии се воспоставуваат, но брзо се рушат. Ликовите се далеку од еднодимензионални и имаме можност да ѕирнеме зад фасадата на успешниот спортист (Џексон – Кедар Вилијамс-Стерлинг), најдобриот геј пријател (Ерик – Нкути Гатва), плитката популарна девојка (Руби – Мими Кин) и многу други. Во нив се препознаваме и со нив сочувствуваме и имаме можност да видиме колку злобни и подмолни, но и колку солидарни можат да бидат тинејџерите (совршен пример е петтата епизода). Младата актерска екипа одлично ја носи серијата, поддржана од ветераните – покрај веќе споменатата Џилијан Андерсон – Алистер Петри (директорот Гроф) и Микаел Персбрандт (љубовниот интерес на Џин, водоинсталатерот Јакоб).

Она што навистина удира силно е препознавањето на неинформираноста на тинејџерите за нивното сексуално и репродуктивно здравје. Тоа што е пресликано на екранот се случува и во вистинскиот живот, особено во средини како што е Македонија каде нема сексуално образование. Клинката на Отис и Мејв покажува дека има потреба од таков тип на советување – како од искусни терапевти, така и од врсници. Затоа што не е сеедно дали во кревет го правиме она што сакаме ние или она што го сакаат другите, дали сме искрени за своите чувства и проблеми и дали доволно се познаваме себеси – емоционално како и сексуално.