Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Што се случува со жените во отсуство на медиумски тропи?
Дали отсуството или отфрлањето на тропите служи само за да воведе нова? Кои сме ние без оковите на нашиот угнетувач?

Да се биде жена е непоправливо тешко. Или, да бидеме што попрецизни, на жените им е ужасно тешко да бидат (оставени на мира). Сеприсутниот грчки хор на критиката – од поп културата и медиумите, до институциите и разговорниот јазик – нè потсетува дека има милион начини на кои може да се згреши, но само неколку на кои работите можат да се поправат. Ако вложите премногу труд за да бидете во склад со женскиот идеал, веднаш ве сметаат за плитка (basic) или напорна (try-hard). Оддалечете се премногу од идеалот и веднаш сте избери-ме-мене девојка (pick-me) која страда од интернализирана мизогинија.

Станува збор за дилема што ги поминува границите на расата, класата и возраста: без разлика дали ги прифаќаме, им пружаме отпор или ги отфрламе конвенционалните женски родови норми, сепак не можеме да ја негираме нивната моќ. Минатиот мај, дебитантската песна на TikTok ѕвездата, Бела Порч (Bella Poarch), „Build a Bitch“, ѝ даде глас на фрустрацијата која доаѓа од овие контрадикторни очекувања: „Со облини како ракописни букви/ Богородица и лисица/ Тоа е девојката што ја сака/ Но тој заборава/ Нема тука ќе си составам кучка/ Немаш право да бираш и составуваш“.

Нормално, песната и пејачката беа пропратени со посебна критика. Препознатливиот изглед на Порч (лажни трепки над очите, исцртани усни, изразено румени образи и хајлајтер на врвот на носот) и манеризмите кои потсетуваат на аниме девојки се одраз и репродукција на актуелниот стандард за женска убавина. Ребека Џенингс (Rebecca Jennings) пишува во Vox дека Порч е израз на постојано раздвижената онлајн култура чии алгоритми „ја наградуваат просечноста“ кај креаторите на содржини кои можат да ја продадат привлечноста како своевиден талент:

„Се работи за остроумна песна која лесно „се лепи“ и има одлично продуцирано видео кое иронично го критикува истиот систем што ја создаде Бела Порч, оној што ги наградува слабите девојки со напучени усни и очи на кукла со kawaii и ahegao изрази на лицето. Со други зборови, кога интернетот би можел да „состави кучка“, таа би изгледала токму како Бела Порч.“

Често знаеме да зумираме на славните за да го анализираме статусот и третманот на жените во општеството. Во есејот насловен „Култот на тешката жена“, авторката на Огледало што мами („Trick Mirror”), Џија Толентино (Jia Tolentino), пишува дека современиот феминизам еволуирал за да го преиспита начинот на кој нашата култура ги етикетира, осудува, понижува и отфрла „тешките“ жени. Жените како Бритни Спирс и Моника Левински – некогаш одамна етикетирани од страна на целата медиумска култура како луди, развратни, нестабилни и надвор од контрола – се меѓу оние жени кои се ретроактивно спасени од наративот првично наменет да ги уништи; како што забележува Толентино, таквите жени „сега се почитувани поради нивните тешкотии – нивните маани, нивните комплексности, нивната човечност – со идејата дека тоа ќе ни овозможи нам, обичните жени, да бидеме луѓе со маани, а можеби дури и да бидеме почитувани“.

Оваа промена на перспективата во културата е важна со оглед на ограничените тропи кои се користеле за жените, реални и измислени, низ историјата. Фаталната жена, девојката од соседството, сексапилната жена, одмаздољубивата жена – овие тропи биле главно изум на машки креатори и истите биле рециклирани и видоизменети тргнувајќи од грчките митови, ренесансните слики, драмите на Шекспир, холивудските филмови и на крајот, трачарските блогови и таблоидите посветени на славните. Како што Лејди Макбет стана архетип за злобната жена која кова сплетки зад грбот на колебливиот сопруг, Спирс и Левински беа издигнати на ниво на модерни аватари на непостојани, преемотивни жени кои може да послужат како предупредувачки приказни за нас останатите. Нивните наративи беа едноставни и лесно сварливи – а работата на медиумите беше да ги задржат на тоа ниво. Ние не смеевме да забележиме, а камо ли да посочиме, дека таквите тропи се изградени врз проектираните емоции, желби и очекувања на мажите кои отсекогаш имале за цел да ги контролираат жените со статични, патронизирачки етикети – чувствителни, драматични, хистерични, луди. Како што напиша Џена Зауерс (Jenna Sauers) во текст за Jezebel од 2012 година, на тема родовото наоружување на терминот „луда“ и патологизирањето на женските емоции, „Низ целата историја на човештвото, машкиот поглед беше практично синоним за медицинскиот поглед, а мажите си дадоа дозвола да одредат кои тела се болни, а кои здрави“.

Во моментов, Спирс е тема на документарниот филм за Хулу, Framing Britney Spears, номиниран за Еми, кој ја истражува улогата на медиумите во нејзиниот пад. За младите жени кои пораснаа гледајќи како една поп-ѕвезда малку постара од нив ја преобразуваат во таблоидно чудовиште, не се претерува кога се нагласува важноста што ја доби трансформацијата на слоганот „Оставете ја Бритни на мира!“ од ударна вест во јавен исказ на солидарност на чело на движењето за ослободување на Спирс од конзерваторството што ѝ ја одзеде телесната автономија и личната слобода. Во 2017 година, Vanity Fair го одбележа патот на Спирс од Дизни Mouseketeer до диво дете до подвижна катастрофа до жртва, забележувајќи дека намалената јавна стигма околу предизвиците со менталното здравје ги споила велнес културата и културата на славните. Во исто време, реалноста во која „Деми Ловато може да го окупира People со тоа што ќе се отвори за [нивното] биполарно растројство, а Селена Гомез зборува за депресијата на насловната страница на Vogue“, како што гласи текстот, може да делува малку пародично со оглед на претходниот прогон на Спирс од страна на медиумите: непостојаната, сензационализистичка природа на мелницата за трачеви за славните значи дека истите медиуми што радосно го документираа нејзиниот пад сега ја слават како феминистички херој.

Есејот на Толентино опишува еден вид женска ренесанса, ера на шефицата (girlboss) – термин кој првично беше измислен како еманципаторски термин, но кој брзо стана шега. Името доаѓа од претпоставката за стандардот каде шефот мора да биде маж; а основачките поврзани со титулата – основачката на Nasty Gal, Sophia Amoruso (која го популаризираше терминот), Steph Korey од Away, Ty Haney од Outdoor Voices и Miki Agrawal од Thinx – го посведочија крахот на нивните шефовски империи откако беше откриено дека работните места што ги креираа се исто толку токсични како оние што на мажите шефови. Кооптирањето на феминистичката идеологија од страна на жени кои сакаат да ја оправдаат личната агенда покажува дека иако многу жени можат да успеат во рамки на угнетувачките структури изградени од и за мажите, нема да поминат лесно ако пробаат тоа да им помине како „ослободување“.

Празнината што ја остави „шефицата“, заедно со тековните очекувања дека жените ги поддржуваат сите жени, кулминира со она што корисникот на Твитер @cinematogrxphy го нарече „браво за неа“ (good for her) девојка од филмскиот универзум (референца на незаборавната духовита забелешка на Лусил Блут во Arrested Development), а која се однесува на ликови како Томасин во The Witch, Дани во Midsommar, Ред во Us, Сесилија во The Invisible Man, Марта во Knives Out, Ејми во Gone Girl, Грејс во Ready или Грејс во Not и Сузи од Suspiria. Наративните контексти во кои таа девојка постои – трилери, мистерии и хорор филмови – ѝ дозволуваат да се спротивстави на очекуваните тропи на тие жанрови: дамата во неволја, истрауматизирана одмаздничка, смелата девојка што останува на крајот. „Браво за неа“ девојката е лик за кој навиваме едноставно затоа што ѝ е нанесена неправда – и таа се спротивставува со тоа што се трансформира од жртва во победник, често претрпувајќи ужасно насилство. Вообичаено, на почетокот на овие филмови, девојката е кротка и тивка, но на крајот јурнува како манифестација на чудовишноста во која ужива секој од нас на кого му била нанесена неправда. Можеби не би му се одмаздиле на партнерот што нè изневерил така што ќе го наместиме дека извршил убиство или ќе го осудиме на грозоморна смрт во костум на мечка, но сепак – браво за неа. Катарзата на овие ликови може да се прочита како преобразување на тропата на презрената жена во современ контекст кое што поттикнува емпатија: нејзиниот среќен крај не зависи од тоа да го направи она што е правилно, туку она што носи задоволство.

Променетото гледиште за Бритни Спирс и појавата на браво-за-неа девојката сугерираат дека тропите можат да се преземат, дека културниот стенографија што тие ја претставуваат може да се преведе поинаку. А сепак, сè уште не сме на чисто со жени, измислени, славни или други, кои не припаѓаат на конкретна улога. Прекумерниот број на приказни за потеклото на негативците во последно време како Малефисент, Харли Квин, па дури и Круела де Вил ги хранат очекувањата дека жените кои прават лоши работи не биле така родени, туку биле турнати кон лошотилак. Прашањето што останува гласи: Што може да биде жената кога не претставува конкретна тропа? Обидот да се одговори на тоа прашање бара да го одучиме јазикот за жените кој го развиле мажите, во рамки на системите создадени од мажите, во општество управувано од мажи – јазик што повеќето од нас биле воспитани течно да го зборуваат.

Голем дел од обожавателите на филмот 500 Days of Summer (2009) толку ја презираат Самер која ја глуми Zooey Deschanel поради тоа како го третира Том, ликот на Joseph Gordon-Levitt, што тој во една преписка на Твитер во 2018 година ги повика луѓето „да го гледаат [филмот] повторно“. Том, вели актерот, не е херојот; врската завршува лошо најмногу затоа што Том ги проектира своите желби врз Самер, притоа игнорирајќи каква е таа како личност – но, се разбира, неговата нарација во прво лице е тоа што ја врамува како негативка. Преговорите околу врамувањето имплицираат дека сè што треба да направат жените е да изберат, без притисок од општеството, како сакаат да постојат во светот. Но, длабоко вкоренетите општествени очекувања и норми честопати им велат поинаку.

Сепак, влијанието кое денес го имаат социјалните медиуми им дава на познатите личности – а понатаму и на нам обичните луѓе – извонредна можност да владееме со нашите наративи. Во прилогот на BuzzFeed вестите во 2020, насловен „Како Маргот Роби ја промени својата холивудска судбина“, Anne Helen Petersen забележува дека „наметнувањето на погледот на (машкиот) писател врз сликата за растечка (жена) ѕвезда беше стандардна практика“, но сега повеќе не треба да се потпираме на новинарите за да создадеме сопствени мислења за жените во јавноста. Жените можат да ги користат своите лични платформи за да создадат свои наративи и да ја обликуваат јавната перцепција за нив; тие можат да го побијат, да го разјаснат и да се бранат од негативниот печат.

Жената која се ослободува од машкиот стисок, напиша книжевната теоретичарка Sue Kuykendall во издание на академското списание College Literature од 1996 година, се отвора кон можности: „Токму нејзиниот идентитет-без-идентитет ги поставува темелите за реторичка инвентивност“. Но, иако слободата од барањата на машките наративи може да делува како ослободување, таа исто така открива колку е тешко да се проценат жените надвор од објективот обучен на машкиот поглед – оној што во најдобар случај ги позиционира мажите како појдовна точка за споредба, а во најлош случај ги гледа како безгрешна норма. Дали постои начин да постоиме како жени кој не е фундаментално реакционерен? Дали отсуството или отфрлањето на тропите служи само за да воведе нова? Дали постои некој начин да се испита женскоста, освен како спротивставеност на машкоста, или тие се условени како неразделива Мебиусова лента која зрачи напнатост, две страни од иста паричка? Кои сме ние без оковите на нашиот угнетувач? Одговорите на овие прашања, во уметноста и во животот, неизбежно ќе бидат неуредни, сложени и несовршени. Но, можеби тоа ни дава дозвола и ние да бидеме токму такви.

Извор: Bitch Media

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • December 17, 2021
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Водич за Трејси Емин, ‘enfant terrible’ на британската уметност: Прв дел
Трејси Емин e дел од изложбата Родови перцепции во Музејот на современата уметност - Скопје. Прочитајте сè за оваа легендарна уметница и погледнете ја изложбата во МСУ каде се изложeни 39 современи уметнички дела од 25 жени.
  • Од Гала Насева
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Активистки ги прикажаа пораките од „Јавна соба“
Нема да престанеме да го бараме она што ни следува како граѓанки на оваа држава, а тоа е правото да бидеме заштитени од сексуални насилници.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Неуспехот во уметностите треба да се охрабрува како интегрален дел од праксата: Интервју со Дарко Алексовски
Моја најчеста креативна одлука е политичкото и колективното да ги прикажувам преку личното и индивидуалното. Делата и проектите секогаш се иницирани од лични приказни кои понатаму ги транскрибирам со помош на визуелни средства и медиуми.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Заминувањето на Ана Карина
Иако во ерата на новиот бран никогаш докрај не беше постигнато целосно одвојување на женските улоги од веќе создадените патријархален наративи, за првпат почнаа да се отвораат прашањата за женската индивидуалност на филм, а улогите на Карина се токму оние кои го овозможија овој иновативен и неизбежно потребен потфат.
  • Од Гала Насева
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Кејт Винслет во „Мер од Исттаун“: средовечноста е далеку од свиснат стомак
Кејт Винслет отсекогаш била смела. Но да има стомак, и тоа таков што се тресе и мрда на начин на кој прилично невпечатливо се мрдаат стомаците на повеќето 45-годишни жени е сè уште доста шокантно и тема на ударни вести.
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Жртвите се множат, додека институциите тивко потфрлаат
ЗАЕДНИЧКА ИЗЈАВА НА ЖЕНИ-АКТИВИСТКИ ЗА ЧОВЕКОВИ ПРАВА ОД БАЛКАНСКИОТ РЕГИОН ЗА РОДОВО-ЗАСНОВАНОТО НАСИЛСТВО НА ИНТЕРНЕТ
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Борбата против родово базираното насилство бара системски промени
На почетокот на годинешната кампања ,,16 дена активизам против родово базираното насилство’’, нашата главна порака е што поскоро да се пристапи кон усогласување на Кривичниот законик со Истанбулската конвенција
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
7 месеци мојот живот и траума лежат во фиока во обвинителство
Сведоштво на гевгеличанката чии фотографии се споделувале на „Гевгелија Хаб“
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Жените во Собрание: Претставување, дејствување и политичка моќ
За подобрување на застапеноста и учеството на жените во Собранието потребни се уште многу напори, и законски, но и суштински.
  • Од Сара Миленковска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Стварно ли ни требаат машки херои во женска верзија?
Зошто да не правиме нови наративи со сосема нова динамика и заплет, какви до сега не сме виделе? Зошто да не почнеме да си ги градиме визиите за нов подобар свет без атачмент кон стариот?
  • Од Билјана Кочоска Танеска
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Митот за геј изобилството: како ТВ индустријата продава современа квир елита
Дали поголемиот диверзитет и вклучувањето на квир ликови во новите верзии на „Озборувачка“ и продолжението на „Сексот и градот“ се знак за напредок или пропаганда за (не)постоењето на современа квир елита?
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Забраните за абортус ги одземаат човековите права. Еве зошто мораме солидардно да застанеме против нив
Владите мора да го прошират пристапот до безбеден, легален и достапен абортус и контрацепција за сите луѓе. Не само што тоа е хуманиот начин, туку е и државна обврска според меѓународното право.
  • Од Гала Насева
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Женскиот поглед во визуелната уметност: Во комуникација со делото
Погледот отсекогаш бил, и е, политички.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Ми треба ново тело“ – приказ на градењето родов и перформативен идентитет
Кон танцовиот перформанс „Ми треба ново тело“ на Викторија Илиоска.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Хероините на нашето време: Интервју со Јана Јакимовска
По повод изложбата „Хероините на нашето време“ на Јана Јакимовска, Медуза разговараше со Јана за нејзината работа, отворањето на изложбата, неодамнешниот престој во Њујорк, хуморот и жената. Разговорот го водеше Калиа Димитрова. 
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
“Бенд со женски вокал” не е факинг музички жанр!
Навистина сакам да ги имам одговорите или брзо решение за тоа како да создадеме еднаква репрезентативност помеѓу мажите и жените во музичката индустрија, но тоа е нешто што ќе треба време да се промени.
  • Од Игор Јадровски
  • ФЕМ 101
Жените во Македонија не сe еднакви сѐ додека не се расчисти „Јавна Соба“
Е токму затоа ќе протестираме на 8 март. Се надевам дека ќе ни се придружите во 15 часот пред МВР.
  • Од Елена Гаговска
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА
Нашето општество е затворено кон различното: Интервју со Ана Алексовска
„Господата од Современа“ е пресвртница во мојот живот
  • Од Сара Миленковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
„Јавна соба е бедна група и слично“: Или како да ги обесхрабриш жртвите да пријават насилство
Да, секако феминистките мислат дека јавна соба е бедна група, но исто така знаат дека е криминална група, а тоа е многу, многу поважно. Крајно време е и институциите да се качат на овој воз и да престанат да им даваат ветер во грб на насилниците.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
*WAP* на најјако
Или зошто за многу луѓе влажна вагина значи опасна вагина
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Митовите за убавина и женската сексуалност
Жената учи како да изгледа сексуално привлечна, а речиси никогаш не учи како да ја осознае сопствената сексуалност.
  • Од Доротеа Огненовска
  • ФЕМ 101
Од историјата на женското движење: циклуси на изгубено-најдено
Критички предлог [анти-приказ] Susan Faludi, Backlash (New York: Crown, 1991), 552
  • Од Ивана Хаџиевска
  • ФЕМ 101
Отаде издржливоста
Ако се согласиме дека дел од умешноста на преживувањето е да се биде издржлив/a, тогаш што стои отаде логиката на издржливоста и преживувањето, кон живот во процут, благосостојба и можности за креативност и трансформација?
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Неутрално дебела
Бунтот кон правилата го почнав со тоа што го преземав назад зборот дебела од оние кои го користеа за да ме повредат.
  • Од Вања Кирова
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Што има за вечера?
Втората смена за денешната жена - еднаквост на работа, но и дома.
  • Од Сандра Анастасовска
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Завршни зборови
Верувам дека светот е создаден за нежност, надеж, љубов, солидарност, страст, радост. Но, во светот има ужасна, неподнослива количина насилство.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
КРИК 06 : : Јазол – привремено постоење, анксиозност и загубена иднина
Предавање на Катрин Малабу, проследено со дискусија модерирана од Петар Милат и Славчо Димитров „Жена, женственост, трансфеминизам: алтернативи или дилеми?“
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Човечноста и отпорот на Тони Морисон
Лесна ли ќе и биде земјата на Тони Морисон, тешката земја на овој свет повторно втурнат во стапицата на омразата?! - запрашува Ивор Мицковски во новиот текст за Дојче Веле.
  • Од Ивор Мицковски
  • MЕДУЗА TV, КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Сексуалните малцинства, родот и медиумите
Медиумските дискурси не се огледало, туку активни креатори на нашата реалност.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Зрачни и во полн цут: монструозното-женско во филмот „Мидсомар“
Родова перспектива на ликот на Дени во филмот „Мидсомар“.
  • Од Елена Петрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Mитот за убавите заспани девојки
Нараторката донесува одлука да преспие една година од својот живот со помош на седативи и антидепресиви. Таа го замислува овој проект како една хибернација, одмор од секојдневните анксиозности и случувања.
  • Од Кристина Атанасова
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Не мора да сме среќни за празниците
Настранување од божиќниот идеал во филмската нарација на Carol
  • Од Душица Лазова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија #2
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија #1
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Септемвриско издание на Skopje Pride Weekend
Септемвриската програма на Skopje Pride Weekend ќе се одржи од 15 до 17 септември.
  • Од Тимот на Медуза

Момент...

No more pages to load

1 2 … 15 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram