Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Шума
Тато си ќутеше. Тато си одеше во шумата. Не ми текнува точно кога почнав да го следам.

авторка: Лана Басташиќ

 

Доста време ми требаше дур го задавам тато. А слабичок човек беше, везден болникав. Штом го видеа како се спушта по патот кон шумата, селските жени знаеја да ни пратат тегла полна со хомеопатски лекови или по некoe снопче чудотворни билки. Ти се исушил, ќе ѝ речеа на мајка ми, како да зборуваат за хортензиите во дворот. Ти јаде ли нешто? Што ти ослабел вака? Сè ова без вистински да очекуваат одговор, па со збрчканите чела криеја дека ваквите попувања всушност им причинуваат уживање. А мајка ми само ќе ги собереше рамениците.

Јаде исто како нас, по две-три варени јајца за доручек. Вчера јадевме телешка глава, пола мозок го изеде со домашен леб. Јазикот на малата ѝ го дадовме.

Па ќе ме приложеше мене како доказ, ќе ме штипнеше за надлактицата, ќе ме плеснеше по стомакот и нетипично исклештена, ќе ме удреше по газот ако не успееше да ги насмее.

Бранејќи се со моето сало, ќе речеше, барем оваа да сака малку да се подисуши.

Арно ама, селските жени имаа повеќе искуство – тоа е нешто во него, од срцето и џигерот, нешто што го јаде однатре. Како ѓавол сам, тато одеше во шумата да си ги разбистри мислите. Од што – тоа никогаш не објасни.А јас кај да си ги разбистрам мислите?, ќе речеше мама гледајќи низ прозорецот како тато се губи по асфалтот, станувајќи помалечок и помалечок, сè додека на местото каде селскиот пат скршнува кон патот до шумата, одеднаш не исчезнеше. Се враќаше пред да вечераме, поизветвен од претходно, како цело време да се карал со некој ужасно напорен во шумата. Сето тоа го гледаа жените од селото и само си ги собираа: неговите ковчести нозе во изгужваните панталони, испиените образи и, иако никој не се осмели да каже на глас, неговата тага. Тато беше депресивен, само што тој збор тогаш не се користеше. Па така, кога селските жени ќе речеа дека татко ми нешто го јаде однатре, тоа беше засновано исклучиво на наука: недостаток на некаков витамин, спиење во непроветрена просторија, или во најлош случај, работа низ дома. Кутриот човек, можеби бил презафатен, извршувајќи ги во целосна тајност и задачите кои ѝ припаѓаат на жена му.

Поарно болна ќе легнам отколку овој мојот сам да мора да се пегла и таков да ми шета, рече една госпоѓа во поштата, која стоеше позади нас во редот.

Една друга дофрли: Се гледа тоа на човек, каква жена има дома.

А мајка мѝ само занемено ги плати сметките, ме преграби за надлактицата и избега јадосана од поштата како од чума. Знаеше и да му се раздере на тато. Што сакаше он? Сè исчистено, испеглано. Доручек, ручек вечера секогаш на маса. Зарем мораше да шета таков по селото – како да живее сам во некоја кочина, а не во домаќинска куќа покрај здрава и права жена. А тој не дискутираше многу, само ќе одмавнеше со раката: што нѝ е па нам гајле што зборуваат луѓето.

Па, тебе не ти е гајле, ќе вреснеше мама. Ама, мене ќе ме умреш.

Тато си ќутеше. Тато си одеше во шумата. Не ми текнува точно кога почнав да го следам. Го чекав да се спушти по селскиот пат, па ќе се приближев до ровот позади последната куќа на комшиите, загледувајќи ја неговата ситна појава меѓу неподвижните стебла. Понекогаш не ни знаев дали гледам во неговиот грб или во дрво. Кога ќе се осигурав дека доволно се има оддалечено, ќе влезев во шумата. Земјата беше намовната со крцкави гранчиња, лисје и мали прикриени вирчиња, па тешко ми беше да останам незабележлива. Горе, над главите, мокрите и голи гранки на високите дрвја се вкрстуваа и го расцепуваа небото. Околу гумените чизми го чувствував животниот пулс што струеше низ калливата земја и трулото лисје. Тука се беа скриле глистите и кртовите, змијогуштерите и гасениците, мравките и бубашвабите. Водени од животински нагони, сè ползеше, се криеше и прикрадуваше. Меѓу отровните печурки и заплетканите корења, сиот тој срамотен живот се извиваше со леснотија, распуштено и безгласно, додека јас стоев неподвижна, како камен, во своите кинески чизми. После неколку минути поминати во шумата ќе заборавев дека на стотина метри од нас се протега асфалт, еднобоен и прав, како некој безгрижно со раката да нанел шпакла полна цемент врз жива кожа. Ќе заборавев и на куќите, и на жените во куќите кои печат телешки глави, додека на малите екрани двајца љубовници си разменуваат насолзени погледи. Постоеја само тато, шумата и стравот. Подзастануваше, ќе се свртеше и ќе погледнеше кон мене во далечината: како моите дебели раце и нозе го реметеа дивиот мир. Ама не ме здогледуваше. Секогаш истото: ќе се пробиеше длабоко меѓу одалечените стебла, ќе седнеше на еден голем трупец, ќе си ги раскопчаше панталоните и ќе си ја пикнеше раката внатре. Првпат кога го видов мислев дека нешто го мачи; дека го раскинува однатре некаква болка, или јадеж, или тегоба, па се бори да ја истера надвор на влажната земја. Подоцна сфатив дека било нешто друго, дека тато си го правел тоа гадното, она што селскиот џган и пијаниците ги тера да трчаат по градските девојки кога се враќаат навечер од панаѓур. Исплашена гледав наоколу да не се појави некој и во срамот го затекне. Планирав на кој начин да го предупредам, како да бидам доволно брза и да спискам, пред да го фатат на дело. Ама до тоа никогаш не дојде.

Бабите продолжија да ни носат свежи јајца и мед и билки; да ни зборуваат колку е греота таков човек, така да пропаѓа. Во нивните зборови имаше сè помалку разбирање, а сè повеќе отворен прекор. Почнаа да ја избегнуваат мама. Она што на почетокот беше наивно попување, се претвори во страв од зараза. На крајот престанаа да доаѓаат. Ја гледавме само старата русинка, од која купувавме јајца.

Не ми се лути сине, ама, работава со твојот човек не оди на арно, рече тој ден во кујната, додека мама ги редеше јајцата во фрижидерот. Што сè не се зборува по селото… Ти кажувам како на родена ќерка.

Што се зборува по селото?, ја праша мама, задлабочена во внатрешноста на фрижидерот, како да не ја интересира одговорот. Ама рацете ѝ трепереа. Лицето и беше бледо како лушпа од јајце и изгледаше како да ќе се распукне во секој момент.

Да не западнал во некое лошо друштво? Знаеш ли?, праша бабата. Тоа би ни ги решило сите маки: лошо друштво. А мама само одмавна со главата и се фати за челото како да ја очекуваше една од оние тешките главоболки. Што ако и оваа нè напушти? Нема веќе ни јајца да имаме.

Можеби баш заради тие јајца одлучив да преземам нешто. Сè си беше како и обично: се врати од работа и кажа дека ќе оди да си ги разбистри мислите. Се спушти по селскиот пат, а јас го чекав позади последната комшиска куќа доволно да се оддалечи пред да влезам во шумата. Кога стигна до трупецот и си ги откопча панталоните, јас не застанав. Дадов еден чекор, па друг. Тивко како глистите околу чизмите, продолжив да чекорам, истовремено со поглед барајќи доволно голем камен. Еден што беше пола заглибен во мократа земја, светкаше како излижана чинија. Едвај го откопав. Под каменот се појави влажна вдлабнатинка од каде ситните пајаци и глисти хистерично се разбегаа, затекнати од сончевите зраци и моите крупни прсти. Далдисан во својата гадост, не ме слушна кога му се доближив позади грб.

Го удрив двапати по глава пред да се струполи на земја. На каменот остана траг од крв, а на тато траг од земја. Лежеше на страна, исто како да спие, а неговиот разголен орган, збрчкан и валкан како мртво, голо слепо куче, ја допираше калливата почва. Забележав дека сè уште дише. Градите му се дигаа и спуштаа. Му ги закопчав панталоните и го свртев на грб пред да почнам да го давам. Траеше доста долго. Во еден момент ги отвори очите, ама не ме виде. Како суштество без јазик и мисли, гледаше низ мене. Бев уморна. Иако беше онесвестен, длабоко во него, нешто жилаво и тегаво даваше отпор и не сакаше да го напушти. По некое време, одеднаш се откажа.

После тоа си отидов дома и се истуширав, додека мама гледаше серија. Заедно вечеравме пилешка чорба.

Уште го нема тато, реков и си ставив еден прст сол во чинијата.

Само ти јади, сине, рече мама.

Џвакаше парче леб и со полна лажица чорба во вис, маѓепсано ја следеше серијата. Главната глумица пробуваше венчаница, а мама восхитено ја гледаше. Само за неа убавата глумица ја беше пробала венчаницата, како да сака да ѝ рече нешто неискажливо, нешто што само мама може да го разбере. И, како да ја прими пораката, мама задоволно климна со главата, го голтна парчето леб и продолжи да си вечера на раат.

 

 

 

 

 

Превод за Медуза: Елена Петрова 

Расказот Шума е дел од збирката раскази „Млечни заби“ на Лана Басташиќ. Авторсkите права припаѓаат единствено на аворката.

©Lana Bastašić, 2021

НАПИШАНО ОД:
  • Елена Петрова
  • July 27, 2021
  • ФЕМ 101
Заборавена историја на сексуалнoто насилство во Втората светска војна
Дури и во Германија, но сепак почесто во поконзервативните словенски земји, силувањата биле сокриени со превез на тишина и на жртвите не им била пружена помош.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Постбалкански барок и евровизиска ренесанса
Констракта ги мапира невралгичните точки на современото пост-југословенско општество и ги поврзува во една конечна слика – портрет на пост-Балканот во неолибералната магла.
  • Од Душица Лазова
  • ФЕМ 101
Ненси Фрејзер: Како феминизмот стана слугинката на капитализмот – и како да се врати назад
Движењето кое започна како критика на капиталистичката експлоатација сега придонесува клучни идеи во својата најнова неолиберална фаза.
  • Од Гала Насева
  • Од Гала Насева
  • КВИР, ФЕМ 101
Скопје Прајд – Една година подоцна
Какво беше искуството и што е следно?
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
5 причини зошто треба да се гледа серијата Mrs. America
„Поборниците за женското ослободување сакаат да создадат полово-неутрален, феминстичко-тоталитарен кошмар.“
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Сао Паоло ја добива првата книжарница за дела напишани само од жени
Жените пишуваат и тоа многу. Толку многу што со нив ќе ги наполниме сите полици на една книжарница.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
“Бенд со женски вокал” не е факинг музички жанр!
Навистина сакам да ги имам одговорите или брзо решение за тоа како да создадеме еднаква репрезентативност помеѓу мажите и жените во музичката индустрија, но тоа е нешто што ќе треба време да се промени.
  • Од Игор Јадровски
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Кога домот не е безбеден
Голготата на жртвите на родово-базирано насилство кои одлучуваат да го напуштат домот и да останат без покрив над глава со цел да се спасат од насилникот.
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Марта Стевковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Феминизмот и сексуалната работа
„Јас сум сексуална работничка, доброволно ја избрав оваа професија, ги заслужувам сите права како и било која друга жена!”
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Елеонора Чичевска и Маргарита Глигуроска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Денес не се срамам и плашам да кажам: „Јас преживеав семејно насилство.“
Си заминав без ништо, само со еден пар облека и ќерка ми во рацете и зад мене оставив буквално сѐ што создадов како вредност во периодот додека бевме заедно
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
За „подобрите и попаметните девојки“ или Како да се искаже неискажливото
„На некоја друга жена ова никогаш не би ѝ се случило.“
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Фросина Крушкаровска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Every body is a beach body
Заеби кој што ќе каже или како ќе те погледне. 40 степени е, облечи бикини, шорцеви или кратко фустанче, ок е.
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Кика Авеиро
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Инстаграм – гнездо на уметнички
Неколку уметнички чии дела варираат од забранети автопортрети до искрени исповеди и ноар фотографии.
  • Од Анастасија Марковска
  • ФЕМ 101
Отаде издржливоста
Ако се согласиме дека дел од умешноста на преживувањето е да се биде издржлив/a, тогаш што стои отаде логиката на издржливоста и преживувањето, кон живот во процут, благосостојба и можности за креативност и трансформација?
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Кога врбата ќе роди грозје
Колку и да слушате наоколу дека ова е женски филм, многу повеќе би можело да се каже дека е филм за мајчинството гледано од одреден тесен аспект.
  • Од Билјана Кочоска
  • Од Билјана Кочоска Танеска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Сребрениот бран
Да се изразуваме како што се чувствуваме е слобода која најчесто одбираме да не ја прифатиме
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Ана Илиева Лара Тасковска Надеж Кристела Нсингоулоу Николоска Емилија Кузмановска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Скриената неправда меѓу средношколските клупи
Со знаење и свест во борба против менструалната неправда и сиромаштија.
  • Од Ангелина Цветковска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Протести против сексуалното насилство во Албанија
„Не си сама“, „Државата е силувачот“, „Твојата ќерка не е виновна“, се некои од слоганите околку кои беше организиран протестот.
  • Од Сара Миленковска
  • КВИР, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Кој се „плаши“ од трансродовите лица?
Анализа на анти-родовото движење во Македонија.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Фирма / Жена во просторот (извадок)
Жени во текст е темата на првиот Меѓународен ПичПрич што ќе се одржи во четврток, 29 април
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Анусот како критички пункт за ново читање на стварноста одзади
Кон танцовиот перформанс „Силата на С“ од Алексадар Георгиев – Аце.
  • Од Мања Величковска
  • ФЕМ 101
Камала Харис не е феминистичка хероина
Потенцијалната победа на Харис можеби би било кршење на стаклениот плафон, но за жал, не би била вистинска феминистичка победа.
  • Од Елена Гаговска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дипфејк порно: нова генерација на сексуално насилство
Проблемот со дипфејк технологијата не е што се користи во порнографска смила, проблемот е што тоа се прави на малициозен, сексистички и насилнички начин.
  • Од Калиа Димитрова
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Премолчувањето на израелскиот колонијализам
Многу мејнстрим весници ги формулираа овие настани како „судир“ или „конфликт“ поради „иселувањата“, со наслови кои придонесуваат кон едно веќе добро познато јазично опкружување.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Мојата постпородилна приказна
Mислите и состојбите по пораѓајот не те дефинираат ни како личност, ни како мајка.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Промоција на „Дијалози“
Во четврток ќе прославиме една година љубов, пријателство, и феминистичко пишување и дејствување.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Да се биде новинарка во Македонија
И покрај многубројните вербални и физички напади врз новинарките, повеќето резултираат со осуда од страна на здруженијата кои ги штитат новинарите и од јавноста, но неретко институциите остануваат неми и не излегуваат со јавен став против нападите.
  • Од Гала Насева
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Дејтинг мен 
Решив да започнам со користење на дејтинг апликации и, реално, немав поим што правам. 
  • Од Билјана Кочоска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Жртвите на сексуално насилство треба да знаат дека не се сами и дека постојат безбедни места за нив – промоција на центрите за упатување жртви на сексуално насилство
Сексуалното насилство и неговите облици се едни од најмалку пријавуваните случаи на насилство, особено кога станува збор за силување во брак или од страна на интимен партнер.
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО
Цели генерации девојки пораснаа заедно со ППЖ: Интервју со Тиииит!Инк
Бидејќи ниеден феминистички настан не може да помине без да биде прославен на Медуза, со четирите Тиииитовки разменивме впечатоци од овогодинешната програма, се потсетивме на другите фестивалски изданија и воздивнавме пред убавината на женското другарство.
  • Од Калиа Димитрова
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
*WAP* на најјако
Или зошто за многу луѓе влажна вагина значи опасна вагина
  • Од Калиа Димитрова
  • КВИР, ФЕМ 101
Џудит Батлер: Отпорот против “родовата идеологија” мора да престане
Родовата теорија не е ниту деструктивна ниту индоктринизирана: таа едноставно бара форма на политичка слобода.
  • Од Лени Фрчкоска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
ПРВО ПА ЖЕНСКО #8 : Жените се малцинство
Фестивал за феминистичка култура и акција број 8
  • Од Тимот на Медуза
  • ДИЈАЛОЗИ, КВИР, ФЕМ 101
Во раните на нашите тела гледаме отвори преку кои градиме релации на отпор: Интервју со Славчо Димитров 
Месецот на гордоста и оваа година го започнуваме со Skopje Pride Weekend, фестивалот за квир уметност и култура кој секоја година успева да нé помести од нашите удобни позиции и да нé втурне во нови простори на истражување, преиспитување и секако, уживање.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Нешто е гнило во УКИМ – забележани сигнали на сексуално насилство, но владее правило на молк
„Приказните се тие. И тешки и сурови и дел од нив (пре)чести.“
  • Од Тимот на Медуза
  • Од Ивана Смилевска

Момент...

No more pages to load

1 2 … 13 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2022 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram