Skip to content
  • За нас
  • Контакт
Menu
  • За нас
  • Контакт
Facebook-f Instagram
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • MЕДУЗА TV
Search
Close
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Улицата на мачките
Трчаме боси по улица. Не ми се веруе дека дозволив да ме наговори на ова. Жешкиот асфалт ми ја гризе кожата, стапалата ми се смалуваат. Се одвојувам од него и се обидувам да го престигнам.

Пак имам пет и сакам сите да ги оставам зад себе, да имам црни победнички нозе. Тој не ја разбира оваа игра, тој само сака да ме фати. Дотрчува до мене, ме фаќа за рака и ме турка во првото двориште.

Црно-белиот мозаик е студен. Ги собирам прстите, избегнувам допир, гласно се смеам додека ме турка во ќошето. Двориштето е екот од шумови што треперат.

– Зошто бегаше од мене? – ми вели и ми ја пика раката под фустанот. Целиот е радосен, сфати дека гаќичките ми се држат за двете страни само со тенка врвка. Телото ми е топло, а стапалата ладни. Не знае тој дека стапалата ми се секогаш ладни. Со уживање на дете што тукушто победило ме одмотува со игра на показалецот и палецот, внимателно како подарок, и ги става в џеб моите гаќички. Не ми се веруе дека некој ќе ме ебе во мојата улица.

*

– Ебе? Како можеш да ми кажеш такво нешто? – ме гледа како да сум му опцула мајка. Мрзливо го тегнам голиот грб.
– Па што реков? – го прашувам додека трагам по некое студено, скриено делче од чаршафот. Жегата ме притиска длабоко во душекот. Надвор штурците лудуваат.
– Се слушаш ли ти себе? Рече дека те ебам. Јас тебе не те ебам. Јас со тебе водам љубов.
– Од кога си толку осетлив на зборови? – го прашувам зајадливо. – И првиот пат ли водеше љубов со мене? – станувам од креветот и го оставам намуртен, со главата потрпена на десната рака.

Заминувам боса во бањата, сакам кога плочките ми ги ладат стапалата. Него го нервира што стапалата ми се секогаш ладни, често и лете. Го прескокнувам тапетчето и ги допирам усните на врвот од славината, капки вода ми лизгаат низ брадата. Низ отворениот прозорец слушам женски глас испрекинат со нечие лелекање и пцуење. Ова е улица во која ниедна жена не зборува тивко. Го собирам фустанот од подот во кујната и, на излегување, со палецот ги повлекувам апостолките. Не смеам да си ги извалкам нозете, ќе се лути.

Додека го преоѓам краткиот двор, го чувствувам своето голо тело под фустанот, одам како да кријам тајна. На малата удолница што води во двориштето од ниската куќа спроти мојата ја наоѓам Сара. Негде под нејзиното колено ѕирка бело-жолта коска од црвеното, живо месо. Срам ми е што ја гледам однатре.

Соседите се собираат и го затвораат кругот околу неа. Гледам и се обидувам да ја препознаам, се сеќавам на денот кога дојде. На патот до матичарот во левата рака носеше букет, а во десната бовчичка што денес има петнаесет години. Беше ниска, а сепак витка, со долга портокалова коса полна бели маргаритки, а сега е дебела и пак пијана. Покрај мене се провлекува лекар. Некој од дежурните душегрижници добро скриени зад решетките на своите ќепенци, некој од незаситните пописничари на нашите гревови и кавги зеде пауза помеѓу чиновите и повика брза помош.

Масата ме допира, се тријат од моите раце, од грбот. Додека се повлекувам, мојата кожа ја впива нивната пот, смрдеата на нивниот здив, мирисот на ручек во нивната коса.

– Виде ли што се случи?
– Сосема случајно излегов на пенџере. Сара скокнала низ прозор. Изгледа пак се карале.

Прозорецот од нивната бања се наоѓа само метар над малата угорница што води надвор од улицата. Ја мерам Сара додека ја ставаат на носилки – двапати е поголема од прозорецот низ кој се провлекла. Мислев дека само мачките можат така да се стиснат во бегството.

Сите ќепенци се сега отворени, почнува молитвата на секојдневјето. Си одам во својата соба лута зашто стапалата во апостолките ми се жешки и лепливи. Сфаќам дека тоа што под фустанот сум гола и не е некоја тајна.

– Па кај си ти веќе? – тој е сѐ уште изнамќорен.

Си ставам гаќички под фустанот и на излегување од собата велам:

– Немој да ме јебеш.

 

Илустрации: Anna Jensen

Ѕидот до кој ме притиска е пријатно студен, а надвор е уште пекол. Снажен е. Не е ни висок ни згоден, ама е снажен. Се чувствувам лесно додека ме држи вака во воздух. Студениот воздух што се крева од каменот ми ги скокотка ножните прсти. Помислувам дека сигурно изгледа смешно со панталоните околу глуждот и гласно се смеам. Во обидот да ми ја затне устата, тој ја губи рамнотежата и паѓа на подот. Јас се дочекувам на нозе. Меко му приоѓам и му подавам рака, а тој ја прифаќа и се смее. Добро е, наоѓа некаков хумор во сето ова. Го привлекувам до себе и го бакнувам во вратот. Ја сеќавам соленоста на неговата кожа под јазикот. Тој ме бакнува во уста и со насмевка вели:

– Поради тебе ќе наебам.

*

 

– Сега наеба! – го слушам како вика.

Уште пред пола час славевме Нова година. Мајка ми нѐ зема мене и Нино за рака и нѐ носи во другата соба. Парчињата порцелан ми потпукнуваат под новите црвени чевлички. Нино е тажен. Мислам дека е тажен. Чекори како мал војник, не ме ни гледа. Јас сум тажна, ама не сакам да му го покажам тоа. Го посматрам, тој е мојот прирачник за однесување. Тој има осум, јас пет. Ние сме најдобри пријатели, иако за тоа не зборуваме. Јас му се воодушевувам – тој сѐ знае и сѐ може, веќе и на школо оди. Мама седнува со нас на подот и пробува да нѐ забавува. Нино ѕури во својот камион. Смрачен е и молчи. Мислам дека ни нему не му е јасно што се случи. Мислам дека е лут, зашто пак се случи.

Од кујната сега се слуша само шепот. Дедо му на Нино ја затвори вратата. Последното нешто што го видов беше неговата збрчкана рака, која ја зграби раката на татко му на Нино кога замавна кон лицето на мајка му. Нино се преправа дека си игра. Јас пробувам да се сетам.

Нино и јас си игравме околу старата керамичка печка на дрва. Гордо ми покажа како гори дрвото во печката. Беше среќен што пораснал така што смее да ја отвори вратничката и да пикне дрвце внатре. Образите ми жареа од топлина. Возрасните седеа на масата и гласно се смееја, а тогаш мајка му на Нино мина низ вратата. Се насмеа погласно од сите други, речиси мјаукна. Никој не ја погледна. Во следниот миг ги видов нејзините долги црвени нокти како го грабаат чаршафот на коцки и со нагло движење на раката го извлекуваат како во циркус, ама нејзиниот трик не успеа. Новиот порцелан одлета во воздух, сите на масата нагло скокнаа на нозе. Храната се залепи по ѕидовите, го преплави подот. Огномет од скршен порцелан ја исполни просторијата. Потоа веќе ништо не видов. Мајка му на Нино со своите долги прсти го откорна лустерот.

Татко му на Нино протрча покрај нас. Некое време ги слушам неговите чекори како ги удираат скалите во двориштето. Нино не се ни свртува. Се преправаме дека си играме со мајка ми, чиј поглед постојано бега кон кујната. Таа вечер спиеме на каучот во нивната дневна соба. Мајка ми и дедо му на Нино долго во ноќта ги метат парченцата порцелан од подот. Мислам дека таа ноќ го чув Нино како плаче.

Два месеци подоцна мојот најдобар пријател се отсели заедно со мајка си. Го видов само уште еднаш по една година, на скромната свадбена церемонија. Истиот тој ден добивме нови соседи. Во нивниот стан се всели неговиот тазе оженет стрико, неговата жена Сара и нивното бебе.

*

Излегуваме од двориштето и се качуваме по угорницата. Го кревам погледот кон малиот прозорец и гледам право во бањата на Сара. Тоа е така во оваа улица. Молчам додека минуваме покрај мојата куќа, тој и онака не знае дека јас живеам тука. Забавувам на врвот од улицата.

– Кога ќе ми ги вратиш гаќичките? – прашувам.
– Кога ќе ми кажеш нешто за себе – одговори мирно.
– Што?
– Името – вели, па се прекинува самиот себе – не името, нешто подобро. Нешто што не знаат сите.
– Го знаеш ли она двориште во кое бевме?
– Она во кое пред малку се ебевме – потврди.
– Да, тоа – велам и чувствувам дека можеби и можам во себе да скријам тајна.
– Јас живеам отспротива.

Ме погледнува изненадено и се насмевнува.

– Уште. Тоа не е доста.

Ми ги мести гаќичките во џебот и ме гледа право во очи. Постави предизвик, мене ми е редот. Погледнувам низ улицата што испарува сеќавања на попладневната омарнина, па велам:

– Кога имав три години, ме изгубија, останав сама две улици подолу. Никогаш пред тоа ја немав сама минато улицата. Не се сеќавам колку долго сум стоела и сум ја гледала улицата што треба да ја преминам пред да сфатам дека покрај мене стои жена. Не се сеќавам на неа. Можеби затоа што ниеднаш не ме погледна, ама сепак сфатив што треба да направам. Кога зачекори преку работ, јас тргнав по неа, чекор по чекор сѐ додека не ја преминав улицата. Така сама се вратив дома.

Некое време ме гледаше благо како да ми чита весник за појадок.

– Зелено е – рече, ме фати за рака и ме поведе на другата страна од улицата.

 

 

 

 

 

 

 

 Извор: Окно

Превод: Ѓоко Здравески

Луиза Бухарова (Сплит, 1985) дипломирала кроатистика и англистика во Загреб. Работи во книжевното здружение Скрибонаути, преведува од англиски и пишува. Го превела романот Фрлачи на пламен од Рејчел Кушнер (Profil, 2017). Кратки раскази објавила во The Split Mind, Fantom Slobode и на порталот Kritična masa. Објавена е во регионалниот зборник Надвор од коридорот (Izvan koridora – najbolja kratka priča; VBZ, 2011) и во антологијата на хрватската млада проза Без врата, без тропање (Bez vrata, bez kucanja; Sandorf 2012). Финалистка е на натпреварувањето на Фестивалот за европски краток расказ во 2016 и 2017 година. Добитничка е на третата награда на регионалниот натпревар за краток расказ Ulaznica (Влезница).

НАПИШАНО ОД:
  • Тимот на Медуза
  • September 2, 2019
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Керол Ен Дафи е годинешна добитничка на „Златниот венец“ на Струшки вечери на поезијата
Поезијата на Дафи е луцидна, остроумна, автентична (и настрана од помодните текови), проткаена со родово сензибилна црта, духовита деконструкција на родовите обрасци и разобличување на родовата асиметрија на моќта.
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
ГОДИНИ БУДНИ – ПРВО ПА ЖЕНСКО ПОЛНИ 10 ГОДИНИ!
Во тек е јубилејното 10то издание на феминистичкиот фестивал Прво па женско! Од програмата Пролетно будење, не пропуштајте настанот „Срамота!“ (во рамки на Скопскиот викенд на гордоста), оваа сабота од 20ч. во Театар Комедија и перформаност на Оља Грубиќ „Гол живот“, на 18 јуни во Денсинг салата на МКЦ од 19ч. 
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Сајбер насилство: Безбедност и самоцензура
На кој начин да бидеме побезбедни во сајбер просторот? Дали ограничувањето на изразувањето и слободата се легитимни мерки на (само)заштита или пак претставуваат форма на (само)цензура? Дали и колку треба да сме внимателни што објавуваме и испраќаме? И финално, како да бараме соодтвена системска заштита, кога упорно гледаме како институциите потфрлаат во ова поле?
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Чашка слобода: или сé што треба да знаете за менструалната чашка, но никој не ви го кажал
Важно е да бидеме информирани и на тој начин да ги правиме изборите кои се најдобри за нас затоа што нашите тела го заслужуваат тоа.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Опасното користење на приватните сексуални наративи на жените против нив
Приватните сексуални наративи на жените се користат против нив, дури и по смртта.
  • Од Гала Насева
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Зошто жените „не се смешни“
Знаевте ли дека жените не се смешни? Јас дознав пред некое време. Штета, а баш мислев дека јас сум смешна, барем според реакциите на луѓето околу мене. Изгледа се преправале.
  • Од Благица Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Викторија #3
Изложба на фотографии по повод 16 дена активизам против родово базирано насилство
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Болката е нашиот отпор
Кон создавање речник за болката.
  • Од Ангел Димитриевски
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Не мора да сме среќни за празниците
Настранување од божиќниот идеал во филмската нарација на Carol
  • Од Душица Лазова
  • КВИР, ФЕМ 101
Секоја трансродова личност носи приказни кои треба да се слушнат
Веќе неколку години по ред, на 31 март го одбележуваме денот на видливоста на трансродовите луѓе. Глобално, трансродовото постоењето и борба се прославува на овој ден од 2009 година.
  • Од Калиа Димитрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Трчаш како девојче: Гравитација
Бројот на варијации на формата на женските гради е веројатно соодветен на бројот на жени во светот или ко што би рекла една моја драга личност “сто жена, двеста сиса”
  • Од Бојана Јовановска
  • ДИЈАЛОЗИ, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Еден „клик“ може да уништи цел живот: Интервју со Дина Дума
Имав ретка шанса да поразговарам со околу 100 девојки на кастингот кои беа отворени да ги споделат нивните приказни на оваа тема.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Подгответе се за суров оптимизам
На 2 септември, со групната изложба Скршено, отвора овогодинешниот Skopje Pride Weekend.
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Кој се плаши од правото на телесната автономија? 
Осврт кон правото на абортус во САД.
  • Од Елена Гаговска
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Митот за геј изобилството: како ТВ индустријата продава современа квир елита
Дали поголемиот диверзитет и вклучувањето на квир ликови во новите верзии на „Озборувачка“ и продолжението на „Сексот и градот“ се знак за напредок или пропаганда за (не)постоењето на современа квир елита?
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Семејството на прво место: Подемот на антиродовото движење во Северна Македонија
Говорот на омраза насочен кон ЛГБТ заедницата во Северна Македонија е во пораст, но жртвите ретко го пријавуваат. Во меѓувреме, „антиродовото“ движење, остварува придобивки.
  • Од Елена Гаговска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Мојата болка е политичка
Мојата болка е сечија болка. Сè додека јас живеам со мојата болка сите живееме во грч.
  • Од Ангел Димитриевски
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Во фокус: Христина Иваноска
Овој петок, погледнете ја изложбата на уметницата Христина Иваноска, насловена „Документот кој недостига“, како дел од настанот Архиви на невидливите: „Македонка - Орган на АФЖ“ (1944-1952): историски искуства и културна меморија.
  • Од Тимот на Медуза
  • КВИР, КУЛТУРА, ФЕМ 101
Гордост
Пишува Ирена Цветковиќ
  • Од Тимот на Медуза
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Аптеки, гинеколози и контрацептиви
Кога решив да го пишувам написов, почнав да барам информации на македонски за контрацептиви и сфатив дека постојат многу малку.
  • Од Елена Гаговска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Интерсекционалноста и улогата на родот во книгата „Седумте мажи на Евелин Уго”
Евелин е жртва на сексизмот - од страна на големиот Холивуд. Евелин е жртва на патријархатот, за кој жената е секогаш виновна, дури и кога молчи.
  • Од Ивана Цилевска
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Со свој камен поглава
Кратка приказна за потрагата по здравствен систем во време на пандемија.
  • Од Калиа Димитрова
  • ФЕМ 101
Од историјата на женското движење: циклуси на изгубено-најдено
Критички предлог [анти-приказ] Susan Faludi, Backlash (New York: Crown, 1991), 552
  • Од Ивана Хаџиевска
  • КУЛТУРА, МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Феминизам и климатска правда: Женскиот одговор на колективната неодговорност
Климатските промени се и криза на човековите права. Криза која бара феминистички одговори.
  • Од Александра Спасеска
  • КВИР, ФЕМ 101
Скопје Прајд – Една година подоцна
Какво беше искуството и што е следно?
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Наследството на отпорот на Југословенката: ископување на политичкото тело на феминистичкото и квир омоќување
Повик за учесници на еднодневен семинар со проф. Јасмина Тумбас на 08 јуни, Скопје
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Грижа за менталното здравје: Справување со социјална дистанца, карантин и изолација
Неколку совети за како би можеле најдобро да се грижиме за себе и другите во ваквите нестандардни услови.
  • Од Иво Куновски
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
Апсурдноста на модерните вештерски кампови во Јас не сум вештерка (2017)
Што се случува кога мислењето на колективот ќе се земе здраво за готово, а молчењето како потврден одговор.
  • Од Радица Стојановска
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
ПРВО ПА ЖЕНСКО #9
Фестивалот нуди алтернативни мрежи и погледи кон идни начини на здружување на сите оние кои системски истуркани, а експлоатирани.
  • Од Тимот на Медуза
  • ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Јас одлично готвам и Сашо Тасевски повторно не е во право
Ако не се јаде летна манџа, тоа е исто како да не се јаде воопшто.
  • Од Елена Гаговска
  • КВИР, КУЛТУРА, ПЛОШТАД, ФЕМ 101
Жива филологија
Дали и како може да се живее одовде или отаде животот?
  • Од Вики Младенова
Illustration by Chloe Cushman
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Не се враќаме во времето пред Ро. Одиме на полошо
Не само што влегуваме во ера на небезбедни абортуси, туку и на сеопшта криминализација на бременоста.
  • Од Елена Петрова
  • МОЕ ТЕЛО, ФЕМ 101
Марш за женски права: Ти не си виновна!
Вчера, со почит кон досегашните победи на жената за родовата еднаквост, но свесни за општествените појави и системски недостатоци кои го загрозуваат нашето постоење како слободни, еднакви, достоинствени и безбедни, марширавме под слоганот „Ти не си виновна!“.
  • Од Тимот на Медуза
  • ФЕМ 101
Држава што не постапува е држава што силува
Тука сме, ве следиме, и нема да ве оставиме на раат!
  • Од Тимот на Медуза
  • КУЛТУРА, ФЕМ 101
„Сестри“: Филм кој треба да е лектира на сите средношколци
Фантастичен филм кој прикажува како мизогинијата се манифестира во животите на средношколците денес, кои повеќе од било која генерација активно користат социјални медиуми.
  • Од Елена Гаговска

Момент...

No more pages to load

1 2 … 17 Next »

Категории

ФЕМ 101
КУЛТУРА
МОЕ ТЕЛО
КВИР
ДИЈАЛОЗИ

Корисни линкови

ЗА НАС
КОНТАКТ
БЕСПЛАТНА ПРАВНА ПОМОШ

Copyright © Медуза 2023 | Developed by MASIVA

Scroll to Top
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Menu
  • ФЕМ 101
  • ПЛОШТАД
  • КУЛТУРА
  • МОЕ ТЕЛО
  • КВИР
  • ДИЈАЛОЗИ
  • ЗБОР
  • ПЕСНА
  • MЕДУЗА TV
  • ЗА НАС
  • КОНТАКТ
Facebook-f Instagram