Во очи празникот на независноста, 8 Септември, во наш фокус е поранешната пратеничка и министерка за надворешни работи Илинка Митрева, како едно од најпроминентните лица на политичкиот дијалог и дипломатијата, која со својата посветена работа и исклучителен карактер, помогна во градењето и афирмацијата на македонската државност. Илинка Митрева почина на 31 јули годинава во Скопје, на 72-годишна возраст.
Илинка Митрева е родена на 11 февруари 1950 година во Скопје. По дипломирањето на Филолошкиот факултет во Скопје – група романска филологија во 1973 година, магистрирала на Филолошкиот факултет во Белград, а потоа и докторирала на Филолошкиот факултет во Скопје.
Од 1974 до 2001 работи како помлада асистентка, доцентка и шефица на Катедрата за романски јазици и книжевност на Филолошкиот факултет во Скопје. Професорка по француска книжевност на Катедрата за романски јазици и книжевност е од 23 ноември 2001 до 31 октомври 2002 година. Митрева е авторка на повеќе стручни и научни трудови.
Функцијата пратеничка во Собранието на Република Македонија ја извршува од 1994 до 2001 година, а од 13 мај до 23 ноември 2001 беше министерка за надворешни работи во Владата на широката коалиција и повторно назначена на оваа функција од 1 ноември 2002 година на која останува до 2006 година.
Таа беше одликувана со три ордени на Француската Република во 1998 и 2016 година, и третиот – највисокото француско одличје – Витез на Легијата на Честа” во 2021 година.
На комеморацијата која се одржа во нејзина чест во Министерството за надворешни работи, поранешната шефица на нејзиниот кабинет Санта Аргирова изјави:
Ни требаат луѓе како Илинка Митрева – почитувана и на Запад и на Исток, почитувана и од Колин Пауел и од Сергеј Лавров и сите нејзини колеги, како и претседатели на држави и премиери. Ни требаат луѓе за кои во странски весници ќе напишат „ако ја немаше Илинка Митрева ќе требаше да ја измислиме“ или ја нарекуваат тигрица од Балканот не затоа што е сурова или свирепа, туку затоа што е жестока и со страст за својата држава. Или Митрева поради својата убедливост, остар јазик и непосредност стана миленичка на западната дипломатија, подеднакво ја сакаа во своето друштво и Пауел и Патен иако сешто им кажува. Точно е дека таа беше светски играч од мала земја, нејзините успеси ниту можеа, ниту, пак, можат да бидат минимализирани. Покрај неа имав чувство дека сме од голема и моќна држава. Таа жена со убеденост после долга елаборација со стисната тупаница пред европскиот комесар за надворешни работи Кристофер Патен му рече – Македонија направи сè и ние ќе аплицираме за членство, а вие размислете како ќе ни одговорите и со тоа го заклучи разговорот.
