Водич за Трејси Емин, ‘enfant terrible’ на британската уметност: Прв дел

Трејси Емин катапултираше во јавната сфера во 1990-тите. Со неа надојде бран на контроверзност, индивидуалност и апсолутно кој-ве-ебе став, а подоцна, таа остана движечка фигура на британската уметничка сцена. Од шатори декорирани со имињата на сите со кои некогаш спиела, до злогласната инсталација на нејзиниот кревет после раскинување –прикажан каков што бил по неколку недели пиење, пушење, јадење, спиење, секс и состојба на колапс. Нејзината работа отелотвори осцилација на интензивни и бескруполозни емоции. По три децении во очите на јавноста, l’enfant terrible на Младите британски уметници (YBAs) оттогаш ги остави зад себе пијаните телевизиски настапи, а од 2011 година е назначена за академик на Кралската академија на уметностите.

 

 

 

A IS FOR ABORTIONS

 

Она што може да се чини како појдовна точка со која може да започне оваа ода за Емин, е фактот дека уметницата е всушност доста отворена кога зборува за своите абортуси. Еден од нив ја остави во лоша состојба, а таа помина и низ уште еден кога беше бремена со близнаци, иако и таа и нејзините доктори не беа свесни за тој детал. Трагично, помалиот фетус не бил отстранет во постапката и неколку дена подоцна, се истркалал на улица долж нејзината нога. Монографијата на Емин со наслов Ужасно погрешно беше создадена за време на – како што би рекла уметницата – „неделата од пеколот“, во 1994-та година. Во тоа време, таа помина низ поголема стоматолошка интервенција (воопшто немаше предни заби, поради дефицит на калциум), раскина со својот партнер и помина низ абортусот. Исто така, во една од нејзините колумни за “Гардијан”, пишуваше за изопачениот пакт кој ја тера да се чувствува како да и бил даден успех за цената на душите на нејзините деца.

 

B IS FOR BODY IMAGE

 

 

“Отсекогаш имам некое чувство во врска со моето тело, никогаш не се чувствувам добро во врска со него. Најсреќна сум кога сум најслаба што можам”, призна Емин во интервју со Лиз Џонс за The Daily Mail. Нејзиното голо тело е предмет на голем дел од нејзината работа, делувајќи како средство за разгледување на ефектите од времето и процесот на стареење на човекот. Бројките што таа ги привлекува може да бидат сладострасни и искривени, додека во други времиња носат мистериозна слабост – тоа е нејзиниот начин на разработка зошто нејзиното тело се менувало толку брзо со текот на времето. „Од многу слаба девојка – дури и кога имав 40 години, бев витка – станав тешка и женствена. Пробувам да се соочам со физичките промени.“

 

 

C IS FOR CHARLES SAATCHI

 

Во јули 2014 година, Чарлс Сaачи ја продаде инсталацијата на Емин која беше номинирана за наградата Тарнер, позната како “Мојот кревет” (1998), за неверојатни 2,5 милиони фунти, при што стана дел од листата на десетте најскапи дела на живи уметници-жени. Со оглед на проценката на препродажба од 800.000 фунти до 1.200.000 фунти и фактот дека тој ја купил на Christie’s во 2000 година за само 150.000 фунти, спогодбите на Саачи не биле толку трагични. Тој одлучи да го инсталира креветот – со сите додатни предмети – во својот дом пред да биде прикажан на првата изложба во галеријата Саачи за време на неговиот престој во County Hall.

 

 

 

D IS FOR DEATH

 

 

Емин образложи во една од нејзините колумни за „The Independent“ дека како уметник, едноставно мораш да си направиш план околу смртта и што ќе се случува после неа – потврдувајќи дека своето заминување од овој свет го има испланирано во детали, со цел да го заштити своето наследство. Се разбира, уметникот не може да има контрола врз својата репутација и изложеност откако ќе замине на оној свет; сепак, кога има интерес за некој уметник по неговата смрт, како што и често се случува, природно помага ако работите се средени за да можат потоа да се движат во точниот правец.

 

 

E IS FOR EGON SCHIELE

 

 

Во Музејот Леополд во Виена, Емин ги прикажа своите скулптури до делата на австрискиот сликар Егон Шиле. Со тоа, таа го спореди нејзиниот феминистички ethos (карактер, идеал) со наклонетоста кон порно и малолетни девојчиња на австрискиот експресионист, што ги натера гледачите да ги преиспитаат политичките призми на голотијата. “Многу други дела на кои бев изложена досега беа за уметници кои гледаа други работи и други луѓе. Изгледа како Егон Шиле да гледал интензивно само кон себе“, пишуваше во каталогот за изложбата, потврдувајќи дека опсесијата на Шиле со самиот себе ја создал алката меѓу нив.

 

F IS FOR FESTIVE SPIRIT

 

 

Секогаш спремна да се вдаде во духот на прославите, Емин ќе им се јавеше на оние кои мислеше дека би останале сами за време на божиќната сезона и ќе ги поканеше на една од нејзините славни божиќни журки. Емин се потсети на Полноќната Миса од пред некоја година, на која што таа присуствуваше, пијана, заедно со пријателките Бјанка Џегер и Вивиен Вествуд. „Последниот пат, Бјанка и Вивиен му довикуваа на попот затоа што не се согласуваа со тоа што го зборуваше. А, јас бев толку пијана што почнав да мјаукам за време на молитвата.

 

 

G IS FOR GROWING UP

 

 

Во нејзината книга Мојот фото-албум, Емин објасни дека има огромни празнини во документацијата на нејзиното детство. Нејзините родители не фотографирале често, и поради тоа нејзините сеќавања и врска со самата себе се баш она што и помага да го разбере и интерпретира своето детство. Тоа би објаснило зошто толку многу од нејзината работа е во релација со спомените од нејзините рани години, објаснувајќи го тоа како „потреба да се разјаснат и потврдат некои настани. Не е сѐ толку добредојдено“, додавајќи, „Не пораснав со некакви сеќавања на моето семејство кои би го маркирал времето, туку со слика за себе.“.

 

H IS FOR HEROES

 

 

Дејвид Боуви и неговата музика отсекогаш биле од огромно значење за Емин, која беше негов фан уште од најрана возраст. Првата средба помеѓу нив двајца се случила во еден ресторан, каде Боуви се наведнал преку масата и шарматно прокламирал – „Се извинувам што ве прекинувам, моето име е Дејвид и само сакав да кажам дека навистина ми се допаѓаат вашите дела“, на коешто Емин возратила со „Чувството е заемно“. Во 2001, Гардијан објави транскрипт од интригантно и-мејл интервју помеѓу нив двајца, во кое тие разговараа за сѐ – од вистината како тактика за преживување, до тоа како вашите дела никогаш нема да бидат исти после конзумирање дрога, до играта на бидување славен и желбата да се биде инфлуенсер, наместо да се биде познат само за да се биде познат.

 

I IS FOR IDENTITY

 

 

Како една од најпрепознатливите британски уметници, не е изненадувачки тоа што Емин е горда на нејзиното наследство. Додека зборуваше за BBC пред референдумот на ЕУ, прилично гласно го изнесе своето мислење дека би било „апсолутно лудило“ да се гласа за Излез. Има и потенцирано дека го истакнува своето британско потекло кога патува надвор од земјата, ја има прокламирано нејзината љубов кон тоа што се дел од ЕУ, а и ја има потенцирано значајноста на Европската Унија во контекст на креативните индустрии.

 

 

J IS FOR JEWELLERY

 

Пениси кои висат на бразлетни во форма на 18-каратни златни привезоци, додека фразите употребени за неонските знаци на Емин се испишани на плочки за ланчиња. Во соработка со дизајнерот на накит, Стивен Вебстер, Емин креираше колекција од 35 парчина, која се викаше „Ти ветувам дека ќе те сакам“. „Сето тоа е само антитеза на она што луѓето би го сметале како успешен накит во денешно време“, кажа таа за парчињата накит. „Традиционално е, одмерено, слатко, деликатно – така што, навистина сум задоволна од исходот.“.

 

 

K IS FOR KATE MOSS

 

 

Ако поминувате од Spitalfields во скоро време, можеби би вредело да истражите наоколу, бидејќи еднаш, една личност пронајде оригинално дело на Емин. Неонскиот знак кој гласеше „ Moss Kin“ имаше проценета вредност од 100.000 фунти. Планиран како подарок за Кејт Мос која не можеше да го земе на време, Емин го исфрли надвор кога виде дека делото не беше подигнато.

 

 

L IS FOR LOUISE BOURGEOIS

 

 

Во заеднички проект со Луиз Бужуа именуван „Не ме напуштај“, Емин ги истражуваше физичките сласти и чувства преку концепти како идентитет, сексуалност и стравот од загуба и напуштање. Буржуа ја заврши половина од колекцијата на гваш канваси со акварел детали од сѐ – од машки пениси до женски торза. Тие беа пратени, недовршени, до Емин која ги доврши со текст, минијатурни женски тела и фетуси меѓу другите фигури. Откако ги доби завршените канваси од Емин само три месеци пред нејзината смрт на 98 години, Буржуа била воодушевена со резултатот.

 

 

 

 

Извор: Dazed Digital