Се прошири информација дека на 26ти јуни ќе се одржи „општ семакедонски собор за заштита на семејните вредности“ во Битола. Овој „собор“ ќе се одржи токму еден ден по одржувањето на Парада на гордоста во Скопје што е јасен показател на што реагираат овие граѓани: поголемата видливост на ЛГБТ заедницата во јавната сфера. Слоганот на овој настан е „Семејството пред сѐ“ – како да ЛГБТ луѓето немаат семејства, роднини, родители и партнери. Овој настан имплицира дека оваа заедница е директна закана за семејството, како ЛГБТ луѓето да се некоја надворешна, инвазивна сила, а не обични луѓе кои едноставно постојат. Ваквата реакција на конзервативната средина која нѐ опкружува е добар показател дека Парадата на гордоста ни е сѐ уште екстремно потребна. 

Оваа година е само трет пат како се одржува Парадата на гордоста во нашата држава. Во Солун оваа година по десетти пат се одржува Парадата, во Белград се одржуваат Паради од 2014 наваму, а во Приштина оваа година се одржа петтата Парада на гордоста. Како што се покажа изминативе години, овој настан е многу важен и претставува место каде лезбејките, геј мажите, бисексуалците, трансродовите и други ЛГБТИ+ лица можат да бидат автентични, да излезат вон ѕидовите, да го заземат јавниот простор и да му докажат на доминантно хетеронормативното население дека тие постојат. Парадата е и простор каде сите оние кои се солидаризираат со нашата заедница и кои имаат блиски квир личности во животот можат да ја изразат својата поддршка со своето физичко присуство.

Но Парадата не претставува само потенцијално безбеден простор, туку и симбол на политичката борбата за еднакви права, социјално прифаќање и ослободување од стегите на патријархалните норми. ЛГБТ заедницата има достигнато одреден степен на човекови права – како легализиѓрањето на истополови бракови – во делови од светот како резултат на организирана политичка борба, но таа борба не само што не е завршена, туку некои од веќе добиените права се одземени заради десничарски политички сили и квирфобични легислативи. А во некои држави, таа борба дури сега се начнува. Така што, пред да почнеме да ги читаме хомофобичните изјави по социјални мрежи од типот на „Ама зошто треба да се парадира?“, решив да направам кратка листа на причини зошто сѐ уште ни се потребни Паради на гордоста во Македонија и низ целиот свет: 

• Затоа што во Македонија хомосексуалноста била декриминализирана дури во годината кога сум родена – 1996. 
• Затоа што облекувањето како „спротивниот пол“ било теоретски казниво во државата Њујорк сѐ до 2011. 
• Затоа што за многу квир лица „аутирањето“ сѐ уште претставува животна опасност. 
• Затоа што истополовите бракови се легални во само 31 држава. 
• Бидејќи минатата година во Унгарија беше забрането да се предава за хомосексуалност и трансродовост во училиштата. 
• Бидејќи многумина го демонизираат постоењето на трансродовите луѓе и креваат морална паника за наводно ширење на „трансродова идеологија“. 
• Затоа што ЛГБТ младите се значително почеста мета на врсничко насилство (булинг) од хетеросексуалните млади. 
• Затоа што во Полска декларираа „зони слободни од ЛГБТ луѓе“.
• Зотоа што Сообранието воопшто не го ни гласаше законот за Правно признавање на родот (ППР) со кој трансродовите луѓе во Македонија ќе можат да ги усогласат своите документи. 
• Бидејќи бисексуалците и бисексуалките сѐ уште не се сфатени сериозно и добиваат бифобични коментари дека само „поминуваат низ фаза“. 
• Затоа што претседателот на Бразил, Џаир Болсенаро, се фали дека е „горд хомофоб“ во земја која има рекордни статистики за насилство врз квир луѓе. 
• Бидејќи транс спортистките се постојана мета на луѓе кои пред тоа воопшто не се ни грижеле за женските спортови. 
• Бидејќи хомосексуалноста е сѐ уште нелегална во 69 држави. 
• Бидејќи само минатата година биле убиени дури 375 трансродови лица.
• Затоа што не постои ниту една држава каде ЛГБТ лицата се целосно еднакви и безбедни.

Заради овие и многу други причини, Парадата на гордоста во Скопје и Парадите во градовите низ светот се сѐ уште многу важни алатки за отпор и протест против општествата кои ги угнетуваат родовите и сексуалните малцинства. Но, овие паради често не се само протест, туку и прослава на една заедница, која покрај сите препреки, дискриминација и насилство, останува издржлива, борбена и полна со радост. Затоа во сабота, излезете за љубов, слобода и заедништво.  

Овој текст е напишан во рамки на грантот еобезбеден од страна на Балканската фондација за демократија, проект на Германскиот Маршалов фонд на Соединети Американски Држави и Норвешкото Министерство за надворешни работи.

Мислењата изразени во овој текст не ги одразуваат секогаш мислењата на Норвешкото Министерство за надворешни работи, Балканската фондација за демократија, Германскиот Маршалов фонд на Соединети Американски Држави или на нивните партнери.