Баш моето, сингуларно јас
ПАТРИЦИЈА КАВАЛИ
Скоро секогаш, кога некој е среќен и вулгарен е;
удоволеноста содржи една мисла
која ита и нема време да се загледа
туку одминува целовито и манијакално
на оној кој веќе умира, со жестина се обраќа.
Напред со животот, вишувај, само напред!
Кој е премален во болка не стапка
како незадолжително веселите тркачи
туку бавно чекори со нему сличните.
Ако едното тркало зачепи, а другото уште врти
тоа што врти не престанува да врви
колкугоде понапред оди и го поминува другото
во една кутра и трескава трка
сѐ дотаму каде двоколката или застанува или опаку се превртува.
Препевот го посветувам на мојата „Луиз“, Ана Кнежевиќ.
НАПИШАНО ОД:
Вики Младенова
Oct 21, 2022