Се сеќавам
ЕН СЕКСТОН
До први август
невидливите бубачки почнаа
да ‘рчат, а тревата беше
крута ко коноп и
без боја – онолку колку
што песокот има боја и
ние се шетавме со боси стапала,
боси уште од дваести
јуни и имаше денови
кога заборававме да го навиеме
твојот аларм и ноќи
кога џинот го пиевме топол и чист
во стари чаши за десерти
додека сонцето се гасеше
како накитена црвена шапка и
еден ден си ја собрав косата
со машна и ти рече
дека скоро па личам на
пуританска дама и она на што
најдобро се сеќавам е дека
вратата до твојата соба беше
вратата до мојата.
НАПИШАНО ОД:
Тимот на Медуза
Sep 9, 2022