КУЛТУРА

Има една екстремно шовинистичка традиција за која ретко може да се најде нешто пишано, или помош за како да се справиме со истата - традицијата на повојница/мекици по пристигнување на новороденчето.

Неколку уметнички чии дела варираат од забранети автопортрети до искрени исповеди и ноар фотографии.

„На читателот не му должиме ништо, односно ништо повеќе од она што стои во текстот.“

Пишувам главно за женското искуство затоа што тоа е и мое искуство.

Опишувајќи го пријателството на неприфатените, но и тоа како на маргините на социјалните норми се појавуваат мали, приватни републики на неприлагодените, писателката ја исполнува мисијата својот глас да им го позајми на луѓето во тишината.

„Поборниците за женското ослободување сакаат да создадат полово-неутрален, феминстичко-тоталитарен кошмар.“

Приказна за портретната фотографија, селењето од Скопје во Берлин, изолацијата и пријателството.

Бидувањето независен уметник е стресно и кога нема пандемија, така да им препорачувам на сите кои имаат пријатели во уметноста да проверат дали им треба помош.

Ако ја боли, ќе си трпи.

Што се случува кога мислењето на колективот ќе се земе здраво за готово, а молчењето како потврден одговор.