Оваа година за прв пат присуствував на Thesaloniki Pride, односно на Парадата на Гордоста во Солун која се одржува за седми пат. Ме покани другарка ми Никита и си поминавме прекрасно. Се запознав со повеќе нејзини квир пријатели, купивме разни сувенири од грчки ЛГБТИ организации кои ја поддржуваа парадата, игравме на поп музика на улиците во Солун и дури едно време се придруживме на порадикалните фракции од парадата. Не само што се чувствував безбедно за време на парадата, туку се чувствував ослободено. Слично како што сум се чувствувала во квир простори во Берлин или како за време на дрег шоуто што се оддржа во Станица 26 како дел од Скопје Прајд Викенд пред две недели. Меѓу други квир луѓе се чувствував како да партијархатот, хомофобијата, бифобијата и трансфобијата ги снема за тие неколку саати. Сите можевме да бидеме автентични, среќни и ослободени од социјалните ограничувања.
Но, тоа се смени моментот кога парадата заврши и требаше да си отидеме од толпата. За време на парадата, Никита носеше мајца на која што пишуваше „Gay as fuck“ (Ептен геј) која ја соблече кога тргнавме да најдеме нешто за јадење.
„Знаеш дека сѐ уште се потребни прајд паради кога буквално момент откога завршува парадата ти е страв дека ќе те нападнат хомофоби,“ рече Никита разочарано.
За жал, Никита е комплетно во право. Многу од нас се чувствуваме сигурно во квир простори – простори за којшто храбри квир луѓе се избориле да ги имаме – но не е и во генералната јавност. На пример, на дрег шоуто во Станица 26 видов другар од средно кој почнал да изведува дрег последниве неколку месеци и кој имаше неверојатен перформанс таа вечер. Се изгушкавме кога се видовме и тој ми кажа дека му е многу мило што се гледаме ама ми посочи никако да не кажам на моите родители за неговата дрег изведба бидејќи неговите сѐ уште не знаат.
Вакви случки сум имала повеќе пати и секогаш ме растажуваат. Неколку дена во годината многу од нас можат да бидат најавтентичните верзии од себе си, но наскоро треба да се вратат кај нивните семејства и заедници каде што никој не знае за клучен дел од нивните животи.
Е затоа ни треба Скопје Прајд.
Тие неколку дена секој Јуни не се доволни. Дозволено ни е да постоиме на маргините или да живееме животи кои не се до крај автентични. Повеќето од Вас (ако не и сите) сте блиски со некоја квир личност, но има голема веројатност да не ви кажала заради општесвената квирфобија. Но тоа не мора да биде така. Ако многу од нас се појават на Скопската Парада на Гордоста – и квир и стрејт – тогаш различноста и настраността ќе станат поприфатливи во нашето општество. Не само што со поддршката на парадата можеби ќе помогнете на квир личност да живее подобар живот, туку веројатно ќе имате подобри односи со квир луѓето во вашите животи. Ќе имате шанса вистински да ги сакате и тие вистински да ве сакаат вас.
Повеќето луѓе што јас ги сакам се квир, а и јас сум дел од таа заедница. Во сабота ќе марширам бидејќи сакам бидам дел од луѓето кои активно ќе ги подобруваат животите на квир заедницата. Но има и друга причина. Прајд се разбира се залага за правата и прифаќањето на ЛГБТ заедницата, но мислам дека не е едноставно само тоа. Како движење Прајдот почна пред точно 50 години со шест-дневниот Стоунвал Бунт во Њу Јорк Сити против полициската бруталност врз квир заедницата. Овој бунт не подразбирал само повик кон некаква интеграција на ЛГБТ популацијата или толерирање на нивното постоење. Стоунвал бил бунт против целиот насилен социо-економски систем во САД во којшто најмногу страдале маргиналирини групи, како црнците и квир луѓето.
Иако Скопската Прајд парада нема да биде радикална на ист начин како бунт против полицијата од 60-тите, сепак мислам дека сам по себе ваков настан што се изведува прв пат во Северна Македонија е радикален. Скопскиот Прајд нема да биде само протест на квир луѓето против хомофобија, бифобијата и трансфобијата, туку и протест против патријарлхалното општество кое на сите луѓе – не само на квир заедницата – ни поставува норми кои страшно нé повредуваат. Прајдот се спротиставува против сексизмот, секс негативноста и рестриктивните патријархални норми. За мене ова ќе биде и бунт против „што ќе кажат комшиите“ менталитетот бидејќи во сабота ќе излеземе без разлика што би кажале тие.
Фокусот на прајд е секако зголемувањето на видливоста на квир луѓето, нивното прифаќање и се разбира, ослободувањето на ЛГБТ заедницата. Со самото тоа се гради и подобро, потолерантно и послободно општество за сите. Така што, ослободувањето на квир луѓето е всушност еден од клучните чекори кон ослободувањето на македонското општество, а и понатаму светот.
