Во последно време сум закачена на стендапи. На Нетфликс ги има во изобилство, а и можам да ги слушам додека правам нешто друго по дома. Искрено да кажам пред #metoo омилен комичар ми беше Луи Си Кеј и стварно ми е жал што го нема, но неговиот недостаток ми отвори нови хоризонти во светот на женските стендап комичарки.
Тука ми водат: безобразната Али Вонг која отворено зборува за маките во бременоста и мајчинството и цената која ја плаќаат жените кои решаваат да бидат мајки и да имаат кариера, згодната Витни Камингс која слатко ги премерува предизвиците на жените кои се борат за своите права, елегантната Кетрин Рајан со нејзината секојдневна борба со околината како самохрана мајка и слободна жена, откачената Ејми Шумер со нејзината вечна борба за прифаќање на женската сексуалност од општеството и женското тело од самите жени и призамјената Џен Киркман, која зборува за тоа што значи да се биде сама жена во овој машки свет.
Интересно е што поради таа машка доминација во светот на комедијата и тоа глупо бладање дека жените не се смешни, овој дел ми беше претходно непознат. Но очигледно тоа почна да се менува и некои комичари се почуствуваа засегнати.
Како што кажав, гледам се од стендап и старо и ново, но во последниве неколку Нетфликс специјали забележав еден тренд кој за жал не е тренд само во комедијата. А тоа е: потценувачки вицови за жени и #metoo движењето од „као“ либерални мажи. Последното шоу кое ми ја прелеа чашата беше на Бил Бр. Односно шоуто не ми ја прелеа, но реакциите на истото. Но, ајде од почеток.
Бидејќи Нетфликс знае дека гледам стендап, секогаш кога ќе излезе нов спешал ми го сугерира, така беше со последниот спешал на Дејв Шапел наречен „Дрвја и камења“. Дејв е многу ценет во светот на комедијата, но мене лично не ми е некој фаворит. Сака да помине со „забранети вицови“ за ранливи групи, како припадници на ЛГБТИ+ заедницата, па внесува расистички моменти и се разбира блага доза сексизам. Овој пат Шапел отиде малку подалеку, со критики на #metoo движењето, обвинување на жртви на сексуално насилство и несмасни шеги за транс луѓе како и сите останати од ЛГБТИ+ заедницата.
Интересно е што не познавам конзервативен комичар, (тука ќе ги одземеме очајните обиди на Тони Михајловски), но шеги кои потценуваат и потекнуваат од она ослободено либидо кога се чувствуваме подобри од некоја дискриминирана група, ама баш никогаш не ми биле смешни. Уште поинтересно е што ова шоу на извиканиот Шапел заличуваше на шоу кое би го направил конзервативен комичар.
Луѓето во публиката најчесто беа шокирани и токму тоа беше моментот кој тој се обидуваше да го искористи како своја силна страна: Јас сум без влакна на јазикот, го кажувам она што сите го мислите и не се плашам од вашата „култура на откажување“. Јас сум за слобода на говор и слобода да се зезаме. Попаметен сум од вас, ме бива за комедија и знам дека ќе фрлате дрвја и камења по мене, но токму тоа го критикувам…
На некој начин Шапел се обидуваше да ги прикаже сите богати селебритис кои беа и се засегнати од таа култура на „повикување“ или „откажување“ како жртви.
Вистината е што да, во моментов е толку богат и популарен што и нема многу од што да се плаши. Па им се смее на сите во фаца со самиот наслов на специјалот.
Ова помина во либералните кругови некако нејасно. Но овој тренд се повеќе се забележува кај голем број моќни либерални мажи, (и тоа не само со бела кожа, а типичен пример е Шапел, кој во целата таа палета на диверзитет е на страната на “загрозените”) што слободно може да го наречеме #hetoo movement.
Можеби ќе заборавев на овој инцидент да не се појавеше „Хартиениот тигар“ на Бил Бр. Нов Нетфликс специјал полн со предрасуди и антифеминистички закачки. Тој почнува со шеги за инвалиди за потоа полесно да влезе во целосно напаѓање на #metoo движењето нарекувајќи го движење на привилегираните бели жени, кои сè што имаат го имаат по заслуга на мажите кои ги издржуваат. Дури и им честита на конзервативните претседатели, кои според него, ги ставиле нивните жени на своето место.
Шоуто можам да го поделам на два дела: прв дел кај што го масакрира феминизмот, ги потценува жените и ја намалува вредноста на сведоштвата за сексуално вознемирување, до кулминативната реченица кај што прашува: Знаете ли што е смешно во врска со сексуалниот напад? – Што го одговара со објаснување како тој бил сексуално вознемирен и како на тоа другарите би му се смееле доколку би кажал. И втор дел кој се однесува на неговиот проблем со бесот и работата на себе да се поправи, што мене ми изгледаше како оправдување на психопат кој пробува да се извади од масакрот кој пред малку го извршил, со изјаснување дека е луд. Цел тој дел беше потреба за внимание, симпатија и емпатија за кутриот Бил кој има проблеми со бесот. И се разбира типувајќи на женската слабост кон послабите. До некаде и ја добива таа симпатија, зашто рецензиите тотално го забораваат неговиот сексизам и се фокусираат на неговата отвореност кон сопствената ранливост.
На крај на денот, шоуто на Бил и не ме шокираше толку, колку реакциите за него. За разлика од реакциите за Шапел кој беше далеку поблаг и само се трудеше да застане на страна на пријател му Луи си Кеј и братот Мајкл Џексон за да почувствува некаква безбедност за својата иднина, реакциите за шоуто на Бил беа неверојатно благи и полни со разбирање. Можеби затоа што е бел маж? Можеби, не знам.
Рецензиите на „Хартиен тигар“ почнуваа со ставот: ако ги поминете првите неколку минути на неговото шоу и не го исклучите ќе видите една длабока блаблабла…
Бил Бр сеуште се расфрлаше со сексистички вицови во целиот прв саат од шоуто, но јас не го исклучив, секогаш сакам да го разберам ставот на оние кои размислуваат различно од мене. Но дури и до крај на неговото шоу немаше ништо ново, ништо што може да го искупи за ставовите кои ги изнесе и кои, иако преку вицови, внесуваат сомневање во либералните кругови кон сопствената идеологија. Сите знаеме дека на човек може да му ги познаеш ставовите токму преку вицовите. Хуморот е само одбрамбен систем на егото. Оправданието: тоа е само шега, не е ништо освен оправдување.
Но Бил ги дискфалификуваше сведоштвата на жените како нерасположение после лош дејт, каде што дечкото доцнел, па затоа она му ја уништува кариерата. Се разбира ова шоу е hilarius за сите момчиња на интернет кои се чувствуваат некако засегнати од движењето, па смислуваат нови хаштагови како #fuckmetoo, и се тапкаат по коментари со лајкчиња за тоа колку добро Бил им го спушти на жените.
Можеби некој ќе рече намам смисла за хумор, но со задоволство би препорачала добри стендап комичари, покрај женските погоре, кои се смешни без при тоа да вреѓаат некого: Доналд Гловер, Тревор Ноа, Вир Дас, Крис Д’елиа, Нил Бренан, Ванда Сајкс, Даниел Слос и незаборавниот Лу си Кеј. Да, точно Луи. Неговата комедија е безвременска, секогаш насочена кон самокритика и без омаловажување на другите. Неговиот акт не е поврзан со неговата креација и соодветно ги сноси последиците од тоа.
Од друга страна пак штетата која ја прават Бил Бр, Дејв Шапел и сличните како нив, нивното тотално дисквалификување на #metoo движењето (кое за прв пат започна отворено да зборува за акомодираноста на мажите да ја користат својата моќ за сексуално вознемирување) e како автоимуна болест, која напаѓа од внатре и е скоро неизлечлива.
Овие навидум „само шеги“ лесно влегуваат во мејнстримот и уште полесно се прифаќаат од оние кои веќе ја имаат моќта. Особено кога си сентиментално засегнат зашто другар ти настрадал поради сопственото лошо однесување. Но, доколку сакаме да станеме подобро општество, мора да задржиме високи стандарди за однесување.
Ова #hetoo движење го забележав и кај толку ценетиот и нежен Сем Харис, во еден разговор на неговиот подкаст, каде што отворено ја отфрла статистиката која покажува дека скоро половина од девојките во студенстки домови биле жртви на дејт-рејп. Кај нас Сем не би влегол ни во категоријата студенти кои ја разменуваат опаската: „многу секс паѓаше во студенсткиот дом, само што нас не нè викаа“. Според ова може да заклучиме дека типот со својот mindfulness project тотално е надвор од реалноста.
Пред неколку дена популарниот гиковски професор Ричард Сталман, идол на сите борци за слободен софтвер, ја напушти професорската позиција од МИТ универзитетот, поради изјави поврзани со бранење на сексуални напади на малолетници. Ова силно ќе ја погоди и онака претежно машката изолирана популација на компјутерџии и ќе го зголеми бесот кон единственото масовно женско движење кое се труди да ја покаже позицијата на жените во општеството.
Во ваквиот развој на настаните треба да останеме издржливи и да сфатиме дека без разлика на сè, треба да знаеме што е право, а што не, и која е целта на таа борба. И сакам да им порачам на сите мажи кои можат ова да го разберат, да не се чувствуваат како обесмаскуленети машки феминисти – како што Бил Бр пејоративно се обиде да ги претсави, туку како луѓе кои веруваат во правда и еднаквост и заедничка борба за подобро утре за сите други луѓе.
